Alþjóðabankinn í höndum risaauðhrings - Karen Hudes varar við hruni pappírsgjaldmiðla

Neðan fylgir samantekt á viðtali mínu við Karen Hudes fyrir Sögu, en hljóðbrot er á heimsíðu útvarpsins. Karen Hudes hefur hlotið verðskulduga eftirtekt vegna einstaks persónuþreks í baráttunni gegn spillingu innan alþjóðlega bankakerfisins. Hún var starfsmaður Alþjóðabankans í rúm 20 ár en var rekin, þegar hún mætti mikilli andstöðu hjá stjórnendum bankans, fyrir að hafa bent á fjármálahneyksli bankans á Filipseyjum, þar sem yfirmenn bankans ætluðu að veita lán í svindl, sem Karen Hudes stöðvaði.

Seinna  keypti hún hlutabréf í bankanum til að geta farið í mál við Alþjóðabankann sem hluthafi og mér skilst, að hún hafi verið endurráðin starfsmaður bankans á hluthafafundi í óþökk núverandi stjórnar bankans. Þess ber einnig merki, að á heimasíðu Alþjóðabankans varar bankinn viðskiptavini við Karen Hudes “fyrrverandi starfsmanni sem skrifar og talar í nafni bankans.” Ef Karen Hudes væri sek fundin um skjalafals væri einfalt fyrir bankastjórnina að fá hana dæmda og setta í fangelsi. En málið er ekki svo einfalt. Alþjóðabankinn, sem upprunalega var stofnaður af 44 ríkjum, er í dag banki 188 aðildarríkja. Það gerir það ekki auðveldara fyrir stjórn bankans, að Karen Hudes hefur borið vitni um spillingu bankans hjá Bandaríkjaþingi, breska þinginu og Evrópuþinginu. Þjóðir heims eru að vakna upp við að ekki sé allt með felldu í starfsemi bankans. Alþjóðabankinn er fjármálastofnun Sameinuðu þjóðanna með yfirlýstri stefnu að “vinna að heimi án fátæktar.” Höfuðstöðvar bankans eru í Washington, USA, forseti bankans í dag er Jim Yong Kim. Starfsemi bankans er skipt í fimm svið alþjóðlegra samtaka, sem sjá um lán og þróunaraðstoð í heiminum. Ár 2013 miðlaði bankinn um 30 miljarða dollara til ýmissa verkefna skv. heimasíðu bankans. 

Karen Hudes er í Tókýó þar sem hún starfar núna. Hún hefur haft í miklu að snúast sérstaklega í seinni tíð, þar sem hún er að koma á framfæri hugmynd, sem hún telur að geti hindrað hrun gjaldmiðla heimsins. Hún segir að tími pappírsgjaldmiðla sé kominn á leiðarenda og ef ekkert verði að gert standi heimurinn fyrir efnahagslegu hruni af stærðargráðu sem aldrei áður hefur sést. Karen Hudes lærði lögfræði við Yale háskólann og hagfræði við háskólann í Amsterdam. Ég bað Karen Hudes að greina frá bakgrunni sínum.

”Kærar þakkir fyrir að geta talað beint til Íslendinga.Tíminn núna er réttur fyrir almenning að fá að vita, hvað er raunverulega að gerast í fjármálaheiminum allt í kringum okkur. Ég er bandarískur lögfræðingur og hagfræðingur og vann í tuttugu ár hjá Alþjóðabankanum þar til ég var rekin úr starfi árið 2007. Þú getur kallað mig uppljóstrara en ég er reyndar bara menntaður lögfræðingur sem hef starfað hjá stóru fyrirtæki og einungis reynt að vinna störf mín á faglegan hátt. Einfaldasta leiðin til að skilja þetta er, ef fólk minnist ENRON-hneykslisins, þar sem skjaldborg var byggð utan um stjórnina. Varnargarður hefur einnig verið reistur um stjórn Alþjóðabankans. Annað atriði sem gæti auðveldað skilning fólks er ef fólk hefur séð myndina Galdrakarlinn í OZ, – ég er bara ein í hópi margra uppljóstrara. Fyrsti hópur uppljóstrara sem ég vann með innan veggja Alþjóðabankans var 15 manna hópur, ein kona var frá Suður-Kóreu, hún kynnti mig fyrir tíu öðrum sem hún þekkti. Einn uppljóstrari var frá Indlandi, nokkrir frá Bandaríkjunum, einn frá Mexícó o.s.frv. Við aðstoðuðum hvert annað við að skilja, hvað væri að gerast. Ein kona frá Englandi var sérstök og hún hjálpaði mér að bera vitni á breska þinginu. Ég er ánægð með að geta sagt öllum frá því, að það er engin ástæða til fjármálahruns í heiminum, það eina sem við þurfum að gera er að fara þá leið sem við erum að benda á að verði farin.”

Í nýlegu viðtali við Venúsúelska blaðamanninn Carlos Floreses lýsir Karen Hudes tveimur megin verkefnum Alþjóðabankans: að binda endi á yfirgengilega fátækt og miðla sameiginlegri velmegun.

”Allt breyttist hjá mér, þegar ég komst að því hvert raunverulegt og dulið markmið Alþjóðabankans er, sem stjórnar sjóðum sem bókstaflega innihalda auð alheims. Alþjóðabankinn er banki í höndum þess hóps, sem reynir að skapa og auka skuldir allra ríkja eins mikið og mögulegt er.”

Raunverulegt gull að baki gjaldmiðlum í stað pappírsyfirlýsinga

Sjóðreikningur sem einn af stofnendum Alþjóðabankans myndaði er í dag í höndum þýzka lögfræðingsins Wolfgang Struck, sem hefur umboð um ráðstöfun fjár úr sjóðnum. Wolfgang tók samband við Karen Hudes fyrir rúmu ári síðan, þegar hann uppgötvaði baráttu hennar gegn spillingunni innan Alþjóðabankans.

”Wolfgang Struck sagði að við ættum að starfa saman og það er einmitt það sem við gerum í dag. Tilboð okkar er að opna gullforða sjóðsins fyrir löndum heims til að bræða gullið til notkunar í eigin gjaldmiðil. T.d. til myntsláttu eða með nýrri tækni sem gerir kleyft að blanda gulli við plast í mjög þunna seðla sem hægt er að nota sem pappírsseðla. Þannig er hægt að tengja peningana aftur við gullfót sem veitir gjaldmiðlinum tryggingu.

Ég hef skrifað til allra sendiráðanna hér í Tókýó og boðið samning um nýtt peningakerfi. Margir eru að heyra þetta í fyrsta skipti núna.”

Karen Hudes segir áfram: ”Ár 2007 var ég rekin á ólöglegum forsendum. Ég starfaði sem faglegur lögfræðingur sem þýðir að þú ferð upp valdastiga fyrirtækisins ef eitthvað er að. Ég fór til endurskoðendanefndar Alþjóðabankans, þar sem ég tilkynnti að tölur bankans stæðust ekki. Þegar ekkert kom út úr því fór ég til fjármáladeildarinnar og reyndi að hafa áhrif þar í 2-3 ár. Öll gögn og bréf sem ég skrifaði innan Alþjóðabankans um þessi mál eru aðgengileg á heimasíðu minni http://kahudes.net. Þegar ekkert gekk né rak þar, þa fór ég til Bandaríkjaþings og talaði við alþjóðanefndina sem var undir forystu Jon Biden með starfsmönnunum Hillary Clinton og Barack Obama. Þingmaðurinn Lucor sendi Alþjóðabankanum þrjú bréf með ósk um að ég yrði ekki rekin, sem þeir gerðu engu að síður. Þar sem ég hafði starfað þar í svo mörg ár, þá hef ég lífeyri en ég hélt ekki að það tæki allan þennan tíma þar til þeir tækju mig til baka.”

Hugbúnaður sem sýnir samspil stjórnmála, valds og fjármálaafla

Karen Hudes greinir frá því hvernig hún komst í kynni við verkefni, þar sem hönnunarbúnaður var tengdur stjórnmálavísindum og notaður í einu verkefni bankans. Hún notaði hugbúnaðinn til að fara yfir starfsemi Alþjóðabankans ár 2004 með tilliti til hluthafa, styrk þeirra og stöðu innan bankans. T.d. ef forseti Bandaríkjanna er hluthafi í bankanum, þá mun sú staða keppa við önnur mál á borði hans sem Bandaríkjaforseta.

”Ég var barnaleg, sem var ágætt að vissu leyti, því ef ég hefði skilið frá byrjun hvað væri í húfi, þá hefði ég aldrei byrjað á þessu. Spurningin var hvort fjölmiðlar væru hluthafar í Alþjóðabankanum og auðvitað sýndi það sig að svo var. Ég hélt – og ekki hlæja að mér - að fjölmiðlarnir mundu verða að gagni ha, ha og ég eyddi fjórum árum eftir að ég var rekin 2007 í að ganga milli ólíkra fjölmiðla og verða vonsvikin. Á sama tíma skrásetti ég gögn um Alþjóðabankann og eftir að ég var rekin hef ég starfað með uppljóstrurum innan og utan bankans til að fá fram mynd af spillingunni. Það hefur verið dásamlegt ævintýri að vinna með þessu fólki, stundum áttaði ég mig ekki á því, þegar fólk kynnti sig sem uppljóstrara, að það stóð ekki við sitt, þannig að ég hef þurft að hafna sumum en að endingu fengið mjög góðan samstarfshóp.”

Aftur til gullsins. Seðlabanki Bandaríkjanna dælir miljörðum dollara í fjármálakerfið og þegar Þýzkaland og Ítalía vilja flytja hluta af gulli sínu í vörslu Seðlabanka Bandaríkjanna heim, þá er þeim neitað um það. Og allt í einu kemur Karen Hudes fram á sjónarsviðið og segir að nóg sé til af gulli? Hvaðan kemur allt þetta gull? Hvernig getur fólk jarðarinnar krafist þess að fá aðgang að þessu gulli? 

”Já ég get útskýrt það. Upplýsingar eru völd og þessu hefur verið haldið leyndu. Bara að nefna, að Austurríki bað líka um að fá heim hluta af gullforða sínum. Þegar Seðlabanki Bandaríkjanna neitaði að afhenda Þýzkalandi gullið, þá jafngildir það stríðsyfirlýsingu.

Tölum aðeins um Seðlabanka Bandaríkjanna. Eins og í myndinni Galdrakarlinum í Oz, þegar tjaldinu var lyft upp, hafa þrír stærðfræðingar í Sviss lyft hulunni af eignahlutum bankakerfisins og fólk sér hringamyndunina. Þeir rannsökuðu eignasambönd í alþjóðlegu netverki fjármálafyrirtækja og komust að þeirri niðurstöðu að um risahringamyndun er að ræða þar sem mjög fáir eiga og stjórna mjög miklu. LIBOR–skandallinn var engin tilviljun og fjármálamörkuðum er algjörlega stjórnað í dag. Bankar sem eru ”of stórir” til að fara í gjaldþrot eru í raun hluti þessa alheimsrisabaugs. Það sem hefur gerst er að búin hefur verið til eigin seðlabankastofnun, þar sem forstjórum bankanna er safnað saman í eina stjórn (interlocking directors).

Þegar ég var rekin keypti ég hlutabréf í Alþjóðabankanum til að kæra Alþjóðabankann og endurskoðendur bankans. Ég fór til endurskoðenda bankans og bað þá um að endurskoða hvernig fjármálaskýrslur bankans væru gerðar og þegar KPMG stöðvaði ferlið varð mælirinn fullur. Niðurstaða okkar er að endurskoðendafyrirtæki eru hluti af spillingunni, hluti af risahringnum. Þau eru í vasa risahringsins og hafa orðið feit á öllum greiðslum sem þau þéna fyrir að vera óheiðarleg og segja við alla að allt sé í lagi.

Þetta á líka við um lögfræðinga. Þeir bera faglega ábyrgð, sumir lögfræðingar leiðbeina öðrum og þeir neita að koma málunum í rétt horf. Ég hef tekið lögfræðinga inn á teppið og endurskoðendur líka og ég hef sagt þeim, að vilji þeir vera með í framtíðinni sé þeim fyrir bestu að taka þátt í breytingarferlinu. Ég get með vissu sagt að ferlið mun ganga 90 – 95% árekstrarlaust fyrir sig og þá þurfa m.a. hlustendur þáttarins að taka samband við sendherrann ykkar í Tókyó. Ég hef sent öllum sendiherrum í Tókyó bréf með afriti af samningsdrögum, sem getur veitt þeim aðgang að nauðsynlegu gullmagni til grundvallar traustum gjaldmiðli. Ísland hefur unnið mjög þarft starf sem flest önnur ríki hafa ekki gert. 

Það er til meira gull en nokkurn grunar og gull á sér sögulegar rætur langt aftur í tímann. Gullgröftur hefur verið stundaður afar lengi og hluti gullsins nær aftur til Inkaindíana, Salómons konungs og annarra fornra ríkja.

Seðlabanki Bandaríkjanna og seðlabankar heims tilheyra sama hringnum og þeir skulda íbúum jarðar meira en við skuldum þeim. Þeir eru komnir í greiðsluþrot. Ég hef beðið ríkisstjórnir heims að lýsa yfir gjaldþroti þessarra banka. Ég vill fá sársaukalaust ferli, ég vil ekki að bönkunum verði lokað heldur að ríkisstjórnirnar taki yfir og reki bankana.”

Líklega hafa fáir á Íslandi heyrt þetta. Eftir bankahrun hafa umræður komist í gang um fjármálakerfið m.a. vegna samtaka eins og Betra Peningakerfis. Svipuð samtök eru í öðrum löndum t.d. Positve money í Bretlandi og American Monetary Institute í USA. Í Evrópu höfum við evruna og ESB.

”Ég haf sagt við löndin innan ESB, að þau þurfa ekki að taka tafarlausa ákvörðun. Evrulöndin geta byrjað á því að prenta gullið inn í evruna og seinna meir breytt í þjóðlega gjaldmiðla ef þeir vilja. En ég vil ekki eyða of löngum tíma í þetta, – við erum núna á þröskuldi myrkrartíma, þar sem fólk mun ekki selja gull sama hvaða verð er í boði, af því að pappírspeningar eru að verða verðlausir. Ég vil koma gullfæti í gjaldmiðlana eins fljótt og mögulegt er. Sumir vilja annað en gull, þeir vilja tryggja gjaldmiðillinn með öðru en gulli og ég er þeim sammála um að það sé mögulegt. Ég er ekki að segja að gull eigi að vera eini staðallinn en núna er þörf á gulli fyrir breytingarferlið. Ríki geta tryggt gjaldmiðil t.d. með olíu, banönum eða hverju sem er, það er upp til fólksins að samþykkja gjaldmiðil sinn. Einn sérstakur gjaldmiðill liggur mér um hjartaræturnar og það er hinn staðbundni gjaldmiðill. Gjaldmiðillinn verður að vera staðbundinn svo hann geti stutt við staðbundna atvinnumyndun. Hagfræðingurinn Sylvio Gesell hefur mörg góð ráð um slíkt og hvernig hægt er að ávaxta peningana.

Ísland fordæmi fyrir Bandaríkin

Ég vil að sérhvert ríki viti um þennan möguleika og gefi sendiherrum sínum umboð að skrifa undir samning. Það besta við Ísland er að Ísland hefur farið gegnum stjórnarskrárbundið ferli og það er dásamlegt fordæmi fyrir Bandaríkin, sem þarf að gera sama hlut. Flestir Bandaríkjamenn átta sig ekki á því að búið er að koma að falskri stjórnarskrá í skiptum fyrir þá upprunalegu. Það er stór munur á hvernig hlutirnir eru í raunveruleikanum og hvernig fólk heldur að hlutirnir séu. Það er engin tilviljun þar sem bankahringurinn hefur keypt upp fjölmiðla sem gera venjulegu fólki mjög erfitt að fá fram raunverulegar upplýsingar.

Margir segja að ég hafi bara verið í stuttan tíma á sjónarsviðinu og það er rétt. Ég fæ meiri umjföllun núna en fjöldamörg ár á undan og það er bara nýverið sem ég hef skilið hvernig ég get komið upplýsingum á framfæri ekki síst vegna tilkomu Internets. Samt er það þannig, að ýmsir valkostir sýna sig ekki vera valkostir vegna þess að siglt er undir fölsku flaggi og vegna hagsmunatengsla.” 

Sem dæmi nefnir Karin Hudes Red it group sem birti níð um hana án þess að hún fengi að svara. ”Þetta er enginn valkostur við hagsmunavörslu bankakerfisins.  Það sem er mikilvægast fyrir fólk að skilja er að það þarf að leggja sig fram um að ná í upplýsingar, – það dugar ekki að setjast í sófann og horfa á kvöldfréttirnar í sjónvarpinu. Mikið af því sem við sjáum er áróður.”

Tíminn er að renna út. Hvað á Ísland að gera, á ríkisstjórnin að hafa samband?

”Ég hef sent bréf með upplýsingum og samningsdrögum til allra sendiráða í Tókyó og við þurfum bara að fá samþykki með eða án breytinga á samningnsdrögunum og þá mun Wolfgang Struck skrifa undir og hægt er að byrja að framleiða nýjan gulltryggðan gjaldmiðil. Ég vil að samningar verði undirritaðir á svipuðum tíma, þetta er eins og að reisa tjald og það yrði ánægjulegt ef hægt væri að gera það strax í þessum mánuði! Wolfgang fékk tilboð um gullkaup frá einu ríki og ég hef sent bréf til stjórnar Alþjóðabankans sem hefur yfirumsjón með alþjóðlegum eignum og bað þá að hafna tilboðinu. Í staðinn bað ég stjórnina um 10 miljónir dollara svo ég geti ráðið hóp lögfræðinga til að sjá um samningagerðina.”

Karen víkur síðan að endurráðningu sinni sem ekki er án vandamála, m.a. var henni meinaður aðgangur nýlega á eina af ráðstefnum bankans. Baráttan gegn spillingunni er greinilega mjög hörð: 

”Ég hef fengið aftur stöðu mína hjá bankanum og er að vinna út frá henni í þessum málum. Þróunarnefnd bankans lét mig fá öryggispassann minn og ég fór á vorfund bankans en seinni daginn vildu öryggisverðirnir ekki hleypa mér inn.”

Hún víkur að viðvörunum sínum til Bandaríska hersins um að leyfa ekki dollarnum að hrynja, þar sem það muni veikja mjög hernaðarmátt Bandaríkjanna og varnarmöguleika þeirra. Karen Hudes telur að innan Bandaríkjahers séu einstaklingar sem vilji svíkja Bandaríkin og stefni meðvitað að dollarahruni til að veikja hernaðarmátt Bandaríkjanna. Gott fólk hefur verið rekið en svikarar hreiðra um sig.

Hvað gerist ef ríkin taki ekki upp gullvæddan eigin gjaldmiðil? 

Þá fáum við gjaldeyrisstríð og þriðju heimsstyrjöldina. Bankarnir hafa þegar reynt að koma þriðju heimsstyrjöldinni af stað, m.a. í Sýrlandi. Sumir stjórnmálamenn eru varðhundar bankahringsins.”

Við Karen kvöddumst með virktum og hún þakkaði kærlega fyrir sig og skilaði góðri kveðju til Íslands. 

Ýmsir hlekkir:

https://s3.amazonaws.com/khudes/ltokyoembassies1.pdf   Bréf til íslenska sendiherrans Hannesar Heimissonar er nr. 65

https://s3.amazonaws.com/khudes/Monetary+Agreement1.pdf  Samningsdrög við Japan

http://arxiv.org/pdf/1107.5728.pdf  Skýrsla stærðfræðinga í Sviss, sem sýnir hringamyndun í fjármálakerfi heims

https://www.youtube.com/watch?v=gt4VV9602FM  nýlegt myndband en fjölda viðtala og myndbanda ásamt greinum má finna á Internetinu og heimasíðu Karen Hudes: 

http://kahudes.net

Athugasemdir

[Ólafur Örn Jónsson, 15.7.2014 kl. 10:52]

Stór merkilegt innlegg og viðtal. En hvaðan kemur öll þessi óða græðgi?

Og hvað hefur Karen fyrir sér í að allt sé svo gott á Íslandi? Veit hún ekki um snjóhengjuna og spillinguna?

Jú við eigum ekki Gull og ekki banana en við eigum frábæra auðlind sem notuð er sem Gull en ekki af þjóðinni heldur útgerðinni?

Væri ekki skynsamlegast fyrir Íslendinga að endurheimta sitt sjávar Gull og byggja peningakerfið í kringum það og frjálsan markað?

[Gústaf Adolf Skúlason, 15.7.2014 kl. 11:12]

Sæll Ólafur, ég sagði Karen Hudes frá baráttunni gegn Icesave og þjóðaratkvæðagreiðslu í tvígang vegna stjórnarskrárákvæða okkar. Ég held að hún sé að skírskota til þess þegar hún talar um fordæmi Íslands fyrir Bandaríkin. Þetta er stóri munurinn á Íslandi og öðrum þjóðum (aðallega innan ESB) en samt tókst vinstristjórninni næstum að eyðileggja alla forgjöfina með því að vinna fyrir kröfuhafa í þrotabúa bankanna í staðinn fyrir að hafa íslenska hagsmuni að leiðarljósi. Þá er nú núverandi ríkisstjórn skinninu skarpari í efnahagsmálum og reynir að koma efnahagsmálunum í lag. En það er rétt sem þú segir, allt er ekki fullkomið.

Þjóðin fengi enga vinnu við sjómennsku né skatta af útgerð ef ekki væru til dugmiklir athafnamenn sem brutu leið í sjávarmálum Íslendinga. Þessu megum við aldrei gleyma. Fiskurinn er auðlind klárt mál en hvenær glataðist hún Íslendingum? Við höfum þegar löggjöf sem tryggir íslensk yfirráð yfir greininni (og ekki hentar ESB)... Eiga pólitíkusar að verða betri sjómenn en sjómenn sjálfir?