Vilja Reykvíkingar sitja uppi með borgarstjóra "Saurbæjar"?

Í hvaða pílagrímsturni situr Dagur B. Eggertsson? Er það keppikefli hans að komast í sögubækurnar sem borgarstjóri Saurbæjar?

Reykjavík er of lítil til að geta verið keisaradæmi þar sem hann getur falið sig.

Ætlar hann að kaupa rannsókn til að sýna, að mengunarslysið sé Kjartani Magnússyni borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins að kenna, því "það hef­ur komið fram að eini borg­ar­full­trú­inn sem vissi af þessu var Kjart­an Magnús­son" ?! 

Hvernig ætlar borgarstjórinn að sanna, að Dagur B. vissi ekki af þessu? Hvaða veggi hefur hann reist í kringum embættið til að komast undan ábyrgð?

Reykvíkingar verða að losa sig við borgarstjórann sem smitað hefur borgina með mengunarstefnu Sovétfylkingarinnar. Meirihlutinn er borgarbúum dýrkeyptur.

Ef Reykvíkingar losa sig ekki við Dag B. Eggertsson má búast við því að borgin fari í sama far og skolpið.

"Nú blikar við sólarlag saurgerlafjöld....."

Hinn kunni skemmtikraftur Ómar Ragnarsson lýsir þessu mætavel.

Hafði ekki upplýsingar á undan öðrum

ESB stundar ránveiðar en kemur sökinni á Ísland

Samningur ESB, Noregs og Færeyja sem skv. sjávarútvegsmálaráðherra Íslands, Sigurði Inga Jóhannessyni, telur "samtals 1.047.000 tonna afla í ár eða nær 18% umfram ráðgjöf ICES. Þar af taka ESB og Noregur til samans 890.000 tonn, sem er allur ráðlagður heildarafli á þessu ári" sannar eðli ESB að stunda rányrkju á fiskistofnunum eins og útrýming fiskistofna í vötnum ESB sýnir.

María Damanaki minnir að sjálfsögðu ekki á eigið innlegg í sjávarútvegsmálum ESB á blaðamannafundi 2010, þegar hún sagði, að börnin í ESB "munu aldrei sjá fisk á disk heldur bara á myndum. EFtir 10 ár munu einungis átta af 138 fisktegundum veiddum í hafi ESB vera í haldbæru ástandi." Núna á fiskurinn í Norður-Atlantshafi að hljóta sömu örlög. 

ESB hefur dregið Íslendinga á asnaeyrum, sem í góðri trú héldu að raunverulegur vilji væri til að hlusta á fyrirmæli aðlþjóðlegra vísindamanna um haldbærar veiðar.  Að eitthvað væri að marka öll stóru orðin um haldbærar veiðar og vernd fiskstofna. ESB stundar ofveiðar og vegna þess hversu gengið er á eigin fiskstofna snýr ESB sér nú að gjöfulli hafssvæðum. Auðug svæði umhverfis Ísland eru ESB þyrnir í augum svo lengi, sem ESB getur ekki hleypt fiskveiðiflota sínum þangað inn til að sækja fiskinn.

Það skiptir engu máli, hvað Íslendingar segja varðandi makrílinn, skilaboð ESB eru: þið fáið að vera með ef þið fallist á þann hlut, sem við ákveðum fyrir ykkur. Engu máli skiptir hverja aflahlutdeild Ísland ákveður sjálfu sér varðandi makrílinn, þau tonn verða öll notuð í áróðri sambandsins gegn "ofveiðum" Íslands. Á sama grundvelli mun ESB einnig koma á viðskiptaþvingunum við Ísland.

Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra sagði að nú ættu menn að hefja sig yfir dægurmálin og sameinast um álit Alþingis vegna einhliða ákvörðunar ESB, Norðmanna og Færeyinga að ganga til samninga án þess að tala við Íslendinga. Því miður skortir stjórnarandstöðuna þroska til þess. Árni Páll nýtti þess í stað svikin við Ísland til að ráðast á ríkisstjórnina fyrir að vilja ekki ganga með í ESB til að "fá aðgang að samningaborðinu". Ætli hann hafi verið með í samningssvikunum vegna góðra persónulegra tengsla við ESB til að fá haldreipi til að ráðast á ríkisstjórnina ESB umsókninni til stuðnings?

Segir að Noregur hafi aldrei ætlað að semja

Ríkisvæðing sjávarútvegs eyðileggur greinina

Sérfræðingarugludallar ríkisstjórnarinnar í stjórnlagaráði og ekki síst ráðherrarnir sjálfir, hafa þvælt öllum hugtökum út í hraun. Í tillögu stjórnlagaráðs, sem Steingrímur J er svo ánægður að geta vitnað í segir, að

"náttúruauðlindir, sem ekki eru í einkaeign skulu lýstar þjóðareign." 

Ekki-sjávarútvegsráðherrann túlkar það, sem hefur verið markmið ríkisstjórnarinnar allan tímann:

" að fiskistofnarnir við Ísland væru ævarandi sameign þjóðarinnar og þar með væri það ríkið fyrir hennar hönd, sem ráðstafaði henni með tilteknum hætti."

Skýrari getur ekki yfirlýsingin um áætlanir ríkisstjórnarinnar að ríkisvæða sjávarútveginn verið.

Í fyrsta lagi þarf að athuga hugtökin einkaeign og þjóðareign. Að ríkisstjórnin meinar ríkiseign í stað þjóðareignar er augljóst, þegar sá réttur getur einungis náð yfir allar aðrar eignir en þær, sem þegar eru í einkaeign. 

Það er með því fáránlegasta, sem sést hefur og heyrst að hrópa það út að fiskimiðin séu ekki þjóðareign.

Hverjir ráða yfir sjávarlögsögunni? Hverjir fá að veiða á Íslandsmiðum? Hvernig stendur á því, að litið er á það, sem árás á Ísland, þjóðina sjálfa, ef erlendir togarar koma í leyfisleysi og veiða innan sjávarlögsögunnar? Varla væri það árás á þjóðina, ef verið væri að stelast í fisk í einkaeigu? 

Fiskurinn í sjónum í lögsögu Íslands hefur alltaf verið þjóðareign. Sú eign hefur stækkað með útvíkkun landhelgi frá 3 upp í 200 mílur, sem ekki hefur gerst átakalaust. Voru það einstakir "greifar" sem stóðu fyrir því? Eru það "kvótakóngar" sem kosta og manna varðskipin okkar? Hlutur útgerðamanna í nýja Þór er eflaust meiri en annarra landsmanna, sem stafar af sköttum útgerðarfélaga og sjómanna og annarra aðila, sem störf hafa af sjávarútveginum, sem dregur svo mikið í þjóðarbúið. En að halda því fram að fiskurinn í sjónum sé í dag "einkaeign", þótt það kerfi hafi rutt sér rúms að kaupa og selja kvóta, er algjör fásinna.

Í raun ætti ekkert auðlindagjald að leggjast á greinina. Þetta er ekkert annað en auka- og ofurskattur á best rekna sjávarútveg í heimi og skiptir engu máli, hvað hann er kallaður. Eins og ekki sé skatturinn þegar nógu stór, sem þetta dugmikla fólk greiðir af arðbærri vinnu sinni. Öfundsýkin er algjör hjá ríkisstjórninni og hefur hún dag og nótt frá því hún komst til valda alið á öfundsýki meðal þjóðarinnar með því að væla um gróða útgerðarmanna. Á meðan sjávarútvegur og ferðaiðnaður halda uppi landinu eftir stærstu efnahagsörðuleika nútímans, ræðst ríkisstjórn jafnaðar- og vinstrimanna með offorsi og frekju á undirstöður greinanna og kippir fótunum undan þeim. Betur færi í staðinn að hlúa að þessum undirstöðum, sem bjargað hafa þjóðinni.

Þjóðareign er ekki sama og ríkiseign. Fiskurinn er þjóðareign en ekki ríkiseign. Ef ríkisstjórnin vill fara að veiða fisk á hún að gera það á sama grundvelli, sem greinin stendur á: kaupa kvóta. Gætu þá allir séð og fengið beinan samanburð á  aumingjahætti ráðherra, sem þykjast vera sjómenn við þá raunverulegu, sem skapa verðmætin daglega. (Færi sjálfsagt í heimsmetabók Guinnes ef ráðherrarnir gætu dregið bröndu úr sjó, sem dygði fyrir tíu dropum af olíu á togara þeirra).

Útgerðarmenn og sjómenn hafa alveg rétt fyrir sér með viðvörunum sínum um eyðileggingu rekstrargrundvallar greinarinnar og hótunum ríkisstjórnarinnar um eignaupptökku greinarinnar. Áætlanir ríkisstjórnarinnar eru hönd dauðans á fjöreggi þjóðarinnar.

Þannig hugsa og framkvæma engir, sem í alvöru er annt um þjóð sína og föðurland. Þetta er eignaupptaka ríkisvaldsins og eyðilegging sjávarútvegsins, hvorki meira né minna. Koma á greininni í hendur ESB og leggja niður íslenska útgerð nema þær útgerðir, sem í framtíðinni vilja vera á sambandsstyrk frá Brussel.

Þjóðin þarf að standa við bakið á verðmætaframleiðendum Íslands til að bjarga sjálfri sér gegn þessarri árás. 

Ríkisstjórnin er bókstaflega "gengin af göflunum." Sjómenn þurfa annan dag á Austurvelli og rugga verstu ríkisstjórn Íslandssögunnar með kröftugri áminningu um, hverjir skapa verðmætin á Íslandi. 

Það gera ekki kverúlantar Samfylkingarinnar, 101 akademían í Reykjavík.

Segja Steingrím hóta útgerðinni