Þarf Alþingi að ráða öryggisverði til að tryggja líf þingmanna?

Á félagsmiðlum hafa bakþankar Þráins Bertelssonar frá 28. ágúst 2006 um "dónaskap með hjálpartækjum" gengið en þar skrifaði Þráinn um gægjur og hleranir. Segir hann að fyrir utan að vera refsivert athæfi sé slík hegðun af sálfræðingum og geðlæknum talin "ónáttúra afbrigðilegra einstaklinga" sem þurfi á lækningum að halda.

"Að liggja á hleri er hins vegar ekki talið alveg jafn sjúklegt og gægjurnar og flokkast fremur sem dónaskapur og skortur á mannasiðum nema viðkomandi dóni hafi komið sér upp hjálpartækjum og sérstakan hlerunarbúnað til að svala ónáttúru sinni og sé þar með orðinn brotlegur við bæði lög og almennt siðgæði." (Fréttablaðið 28/8 2006)

Í 71. grein stjórnarskrárinnar segir að "Allir skulu njóta friðhelgi einkalífs, heimilis og fjölskyldu. Ekki má gera líkamsrannsókn eða leit á manni, leit í húsakynnum hans eða munum, nema samkvæmt dómsúrskurði eða sérstakri lagaheimild. Það sama á við um rannsókn á skjölum og póstsendingum, símtölum og öðrum fjarskiptum, svo og hvers konar sambærilega skerðingu á einkalífi manns."

Þetta einkalífsákvæði stjórnarskrárinnar gildir jafnt fyrir þingmenn sem aðra og er öryggisventill til að ríkið grípi ekki inn í líf einstaklinga að eigin geðþótta. Hjá óvönduðum miðlum eins og Stundinni, DV og Kvennablaðinu, sem nota hjálpartæki til hlerunar, er engin virðing borin fyrir stjórnarskránni, réttarfarsreglum né mannréttindum um friðhelgi einkalífsins. Í staðinn er "friðhelgi ónáttúrunnar" krafist.

Ofangreindir miðlar kynda bókstaflega undir ólöglegt framferði. T.d. eru ekki tvö ár liðin síðan Robert Spencer var byrlað lyf í drykk á bar í Reykjavík. Sumir miðlar voru svo uppfullir af hatri gegn manninum, sem hefur ákveðnar skoðanir á íslam, að litlu virtist skipta að honum var byrlað eitur. Hvað varðar þingmennina sex mætti kannski setja fram þá spurningu, hvers vegna ein barferð í Klaustrið hafi haft þær afleiðingar eftir nokkra bjóra, að þeir töluðu óráð, muna varla hvað gerðist eða hvernig þeir komust heim eftir ferðina? 

Afleiðingin af þessarri klausturfóbíu gæti hæglega orðið sú, að Alþingi neyddist til að koma upp öryggissveitum fyrir þingmenn til að tryggja öryggi þeirra á stöðum sem þeir heimsækja. 

Boðuðu Sigmund ekki á fundinn

Sýndarblórubögglahvellir DV hagga ekki Hönnu Birnu sem betur fer

Hanna Birna Kristjánsdóttir er varaformaður Sjálfstæðisflokksins, hún er innanríkisráðherra og vinnur störf sín í þágu þjóðarinnar af samviskusemi, elju, hreinskilni og heiðarleika. Varðandi blóraböggulsdrif DV sagði hún í viðtali við Sprengjusand sunnudagsmorgun:

"Ég hef rosalegan mikinn metnað fyrir því að konur taki þátt í stjórnmálum líkt og karlar."

"Það eru mjög margar konur á mínum aldri sem segja: Við getum ekki meir."

Þetta eru sannindi og skal Hanna Birna Kristjánsdóttir njóta stuðnings bæði kvenna sem karla fyrir að stunda þau störf sem hún gerir. Í viðtalinu kom fram að hún hefur margoft íhugað, hvort hún ætti að vera í stjórnmálum yfirleitt en sem betur fer fyrir okkur hin komist að þeirri niðurstöðu, að hún er í stjórnmálum til þess að hafa áhrif og breyta til góðs.

Með þessum orðum gæti allt þetta svokallaða "lekamál" fengið nýja hlið: Stefnu og störf ákveðinna fjölmiðla til að hrekja lýðræðislega kjörna embættismenn úr störfum. Það eru bæði gömul sannindi og ný, að Baugsmiðlar í eigu Jóns Ásgeirs hafa sérhæft sig í slúðursögum um trúnaðarmenn Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins í því skyni að grafa undan trúverðugleika þeirra með síendurteknu blóraböggulsdrifi. Er þetta að mínu mati einn helsti flöskuhálsinn á almennri og heiðarlegri stjórnmálaumræðu á landinu.

Það er glæsilegt eins og Hönnu Birnu er von og vísa, að setja umræðuna um mikilvægi lýðræðislegrar, málefnalegrar umræðu á borðið í stað skítkasts og blóraböggulsbrjálæðis þeirra, sem þykjast eiga senuna án þess að hafa neitt til málanna að leggja nema leðjukast á andstæðinginn. Segir þetta allt um afstöðu viðkomandi fjölmiðla til lýðræðisins okkar og sameiginlegra starfa á vegum okkar sameiginlega ríkis. Ekkert nema orðfrelsið leyfir þessu fólki að hegða sér svona og má íslenska blaðamannastéttin alvarlega íhuga stöðu sína þegar frelsið er kerfisbundið notað af vissum aðilum til að skemma störf lýðræðiskjörinna fulltrúa þjóðarinnar.

Ég hvet sem flesta til að standa við bakið á okkar þrautseigu Hönnu Birnu Kristjánsdóttur og þakka henni vel unnin störf og áræðni í baráttunni fyrir eðlilegu umræðuumhverfi. Allir hagnast á því, að málefnin ráði en ekki Gróa á Leiti Samspillingarinnar.

 

 

„Hafði ekki áhrif á rannsóknina“

Sérstakur saksóknari fyrir sérstakan bata Íslands

Þótt tímafrekt hafi verið að vinna að öllum þeim rannsóknum, sem Ólafur Þór Hauksson, sérstakur saksóknari, hefur unnið að í kjólfar falls bankanna, þá eru rannsóknir meintrar glæpastarfsemi útrásarvíkinganna afar þýðingarmiklar í uppgjöri þjóðarinnar við það sem gerðist.

Alveg eins og bæði William Black og Eva Joly sögðu frá upphafi, mun ekki allt þýfið, sem lagt var undan skila sér til baka. Hitt er þó meira virði til lengdar séð að glæpamönnunum sé komið undir arms laganna og réttlætis gætt til að leiða sannleikann í ljós, hvílík glæpastarfsemi átti sér stað í bönkunum fyrir framan nef okkar allra um hábjartan dag. Sú mútumenning og Al Capone stíll, sem Jón Ásgeir og Co. innleiddu á Íslandi verður lengi hafður í minningum fólks, vegna umfangs þess skaða sem þessir kumpánar ollu þjóðinni.

Sérstakur saksóknari skal hafa fullar þakkir fyrir störf sín og þótt oft hafi reynt á þolinmóðina, þá mun að lokum uppskera réttlætisins skila sér.

Það eru ekki bara efnahagssár, sem útrásarvíkingarnir ollu heldur einnig siðferðisleg sár, sem taka tíma að gróa. Græðgisstefnan sem tók völdin í píramídaspili þeirra virti að vettugi dómskerfi landsins og brenglaði siðferðisvitund margra. Íslendingar hafa þó alltaf átt góða einstaklinga, sem ekki láta múta sér og eru góð fordæmi fyrir aðra til eftirbreytni. Við erum núna hálfvegs í skálmöld þeirri, sem fygldi í kjölfar árásar útrásarvíkinganna á stoðir samfélagsins. Þegar niðurstöður mála sérstaks saksóknara liggja fyrir getur þjóðin sameinast á ný og tekið til fullum höndum við endurheimtingu virðingar fyrir lögum og rétti.

Um 50 eiga að bera vitni í málinu