Jólasveinaskýrslan

Á miðvikudag birti Morgunblaðið grein eftir mig: Jólasveinar Evrópusambandsins sem var svar mitt við grein Gunnars Hökmarks og Patrik Oksanen í Mbl. vikunni áður: Ísland þarfnast varnarliðs - hríðin er skollin á. Ég gagnrýndi skrif þeirra sem áróður fyrir stækkun ESB, sem herrarnir sögðu ekki frá í grein sinni. Þeir vísuðu í skýrslu hugveitu sinnar: Jólasveinninn er í snjóstorminum sem ég linka til hér svo allir geti kynnt sér sjálfir milliliðalaust boðskap skýrslunnar. 

Undir því yfirskyni að vera að aðstoða Íslendinga við að efla varnir Íslands með því að koma á fót eigin her er hið raunverulega markmiðið yfirtaka ESB á Íslandi og jafnframt Noregi, Færeyjum og Grænlandi og að Svíar og Danir leggi niður krónuna og taki upp evruna. 

Sífellt harðari orðræða á milli ESB og Bandaríkjanna sýnir ásetning ESB að verða að herveldi Evrópu og fara í stórstyrjöld gegn Rússum. Hökmark og Oksanen ganga svo langt í jólasveinaskýrslunni, að þeir ásaka Bandaríkjastjórn um að vera leppur Rússlandsstjórnar og Kína. 

Hið sama var upp á teningnum á umræðum um varnarmál á fundi Háskóla Akureyrar í vikunni sem einkenndist af fólskulegum árásum á traustasta vin Íslands frá seinni heimsstyrjöldinni, Bandaríkin. Utanríkisráðherrann tók þátt í þessum rógburði ásamt flestum ræðumönnum. Allt ber þetta að sama brunni. Verið er að hafa áhrif á afstöðu landsmanna til að játast ofurvaldi ESB og hætta samstarfi við Bandaríkin. 

Svik ríkisstjórnarflokkanna við farsæla varnarmálastefnu Íslands frá lokum seinni heimsstyrjaldarinnar og svik við varnarsamning Íslands og Bandaríkjanna gætu ekki verið skýrari. Beygja á Ísland undir hið nýja herveldi Evrópu, ESB, þar sem Þýskaland rís upp sem ægishjálmur meginlandsins eina ferðina enn. Ríkisstjórnin hefur farið á bak við þjóðina í varnarmálum með skuldbindingu Íslands við hernaðarstefnu Evrópusambandsins og fjáraustri til Úkraínu án þess að spyrja þing eða þjóð eða upplýsa um málið. Unnið er gegn friði í Úkraínu með óraunsæjum kröfum um sigur yfir Rússum.

Samhliða þessu hleypir ríkisstjórnin öllu í uppnám á Íslandi með árásum á undirstöðuatvinnuvegi þjóðarinnar og skapar atvinnu- og efnahagskreppu með aðgerðum sínum fyrir komandi þjóðaratkvæðagreiðslu um inngöngu Íslands í ESB. Þetta er leið ESB sem þarf á kreppum að halda til að réttlæta tilvist skrímslins í Brussel. 

Ríkisstjórnin fær rauða spjaldið frá nær öllum framleiðendum

Ragnar Árnason prófessor emeritus t.vl og Örvar Marteinsson, formaður samtaka smærri útgerða ræddu afleiðingar af árás ríkisstjórnarinnar á grundvallaratvinnugrein þjóðarinnar.

 Það er ánægjulegt að fylgjast með lifandi umræðu vegna fyrirætlunar ríkisstjórnarinnar um fjártöku í útgerðar- og fiskvinnslutökum með ofurskattheimtu sem tekur 70-80% af hagnaði fyrirtækjanna. Fólk í starfsgreininni bregst til varna sem er fullkomlega eðlilegt og nauðsynlegt gagnvart árás ríkisstjórnarflokkanna á aðalundirstöðuatvinnuveg landsmanna. 

Afstaða ríkisstjórnarinnar byggir á öfund á velgengi duglegra sjómanna og athafnamanna sem með dugnaði halda uppi einum skilvirkasta fiskiðnaði í heimi. Áróður ríkisstjórnarflokkanna á ekkert skylt við verðmætasköpun og velferð landsmanna heldur byggir á því að sundra þjóðinni til að komast yfir feng fyrir sjálfa sig til að eyða í eigin hugðarefni. Að það sé sama sem merki milli hærri skatta og velferðar er hugarfóstur sósíalista og áróðursbrella eins og sá mæti maður Ragnar Árnason prófessor emeritus lýsti vel í afar góðum umræðuþætti Dagmála nýverið. Með honum var Örvar Marteinsson, formaður samtaka smærri útgerða sem útskýrði hrikalegar afleiðingar „leiðréttingarinnar" á smábátaútgerð.

Ragnar bendir á að þegar fer helmingur af arði útgerðarinnar í skatta sem skila sér í þjóðarbúið. Hann segir réttilega að það sé enginn grundvöllur fyrir því að sérskatta einn atvinnuveg með ofursköttum umfram aðra. Þetta sé álíka og láta knattspyrnumenn íslenska landsliðsins keppa með margra kílóa lóð á fótum sem að lokum leiðir til þess að fólk hættir að spila fótbolta vegna þess að það er ekki hægt að vinna neinn leik.

Andrés Magnússon, þáttarstjórnandi, vísaði til greinar Dags B. Eggertssonar í Mbl. þar sem hann sagði að ofurskattar á sjávarútveginum væri bara fyrsta skref ríkisstjórnarinnar og fleiri blóðtökur væntanlegar í öðrum greinum eins og orku og ferðamannaiðnaði.

Það er mjög mikilvægt að þjóðin öll rísi upp og standi með þeim sem skapa verðmætin í landinu og stöðvi þessa ósvífnu árás sem mun skaða landið til langs tíma verði veiðgjaldafrumvarpið samþykkt. Þeim mun meiri einhug sem þjóðin sýnir í málinu, þeim mun meiri styrk gefur það stjórnarandstöðunni til að spyrna gegn málinu á þingi.

Velferð þjóðarinnar er í hættu, framtíð Íslands er í húfi.

Það verður of seint að ætla að bjarga gæsinni þegar hún liggur fjaðralaus á grilli vinstri manna. 

Veiðigjöldin éta upp arðinn

Ekki hlutverk stjórnvalda að greiða fyrir rétt svar í þjóðaratkvæðagreiðslu

Gott mál hjá Guðrúnu Hafsteinsdóttur, formanni Sjálfstæðisflokksins, að taka upp greiðslur ríkisstjórnarinnar úr ríkissjóði til að greiða fyrir „réttar“ skoðanir um aðild Íslands að ESB. Ríkisstjórnin notar peninga landsmanna til að efla ESB-áróðurinn á Íslandi fyrir komandi þjóðaratkvæðagreiðslu um inngöngu Íslands í ESB. Flokkur fólksins mótmælir engu enda sjálfur á kafi í eigin fjármálasvindli. Markmið ríkisstjórnarinnar er að landsmenn segi já í þeirri trú að verið sé að kanna afstöðu þeirra til hvort taka eigi upp aðildarumræður að nýju. Það er ósvífin blekking. Aðildarviðræðurnar eru þegar hafnar eftir heimsókn forsætis- og utanríkisráðherra til Brussel strax eftir kosningar. 

Ríkisstjórnin vinnur samkvæmt áætlun ESB um að taka yfir Ísland á bak við landsmenn. Í raun starfar ríkisstjórnin eins og skipuð bráðabirgðastjórn Evrópusambandsins, þar til önnur verður skipuð eftir að búið er að véla Ísland inn í sambandið. Í aðdraganda kosninganna sögðu kratar og Viðreisn að aðild að ESB yrði ekki á dagskrá. Það hefur sýnt sig, að innganga Íslands í ESB er aðalmál ríkisstjórnarinnar á kjörtímabilinu. Jafnaðarmenn kunna að blekkja og svíkja. Það kunna líka peningaþvottamenn útrásarvíkinga sem tókst að næla í milljarða króna úr vösum landsmanna á hlaupum eftir hrun.

Enginn skal halda að komandi þjóðaratkvæðagreiðsla sé um eða verði tekin sem neitt annað en svar Íslendinga um hvort þeir vilja ganga með í ESB eða ekki. Svari Íslendingar já, verður dreginn upp tilbúinn samningur við ESB og lagður fyrir Alþingi og forseta Íslands til samþykktar. Svari Íslendingar nei verður samningnum breytt lítils háttar og kosið aftur. Og aftur og aftur þar til niðurstaðan verður já. 

Guðrún Hafsteinsdóttir bendir réttilega á að kjörnir embættismenn eiga að gæta sameiginlegra hagsmuna landsmanna:

„Við erum kom­in á þann stað að rík­is­stjórn­in ætl­ar að ausa pen­ing­um úr rík­is­sjóði í stétt­ar­fé­lög og önn­ur sam­tök, mörg hver með millj­arða í sín­um sjóðum, til að halda uppi áróðri fyr­ir sínu helsta stefnu­máli. Ef rík­is­stjórn­in væri að veita sömu fjár­muni til at­vinnu­rek­enda­sam­taka til að tala gegn ESB-aðild, væri þá ekki litið á það sem póli­tíska mis­notk­un? Hvers vegna er þetta ásætt­an­legt þegar sjón­ar­miðin falla að stefnu rík­is­stjórn­ar­inn­ar? Með þessu er verið að stíga yfir mörk sem eiga að skilja stjórn­mál og op­in­bera fjár­veit­ingu.“ 

Þetta eru orð að sönnu. Þegar stjórnmálaflokkar sjá ekki mun á fjármálum landsmanna og eigin flokks, þá eru málin komin á hættulega braut. Lýðræðið víkur fyrir alræði. Guðrún spurði:

„Hvernig getur það tal­ist for­svar­an­leg meðferð á op­in­beru fé að rík­is­valdið beiti fjár­magni al­menn­ings til að styðja póli­tíska umræðu sem bein­lín­is fell­ur að stefnu rík­is­stjórn­ar­inn­ar sjálfr­ar?“  

Svar Þorgerðar Katrínar um að hætta standi af „utanaðkomandi öflum“  vekur spurningar. Af hverju segir ekki ráðherrann hreint út Rússar og Bandaríkjamenn?

Guðrún Hafsteinsdóttir hittir beint í mark, þegar hún bendir á það afl sem er þjóðinni hættulegast:

„Það er ekki hlut­verk stjórn­valda að greiða fyr­ir rétt svar í þjóðar­at­kvæðagreiðslu.“

 

 

Ekki hlutverk stjórnvalda að greiða fyrir rétt svar

Glæpahringirnir hagnast á brottrekstri Úlfars Lúðvíkssonar

Það var hressilegt að hlýða á viðtal Stefáns E. Stefánssonar við Úlfar Lúðvíksson, fv. lögreglustjóra á Suðurnesjum, í þætti Spursmála í gær. Úlfar Lúðvíksson var rekinn úr embætti lögreglustjóra fyrir það eitt að vilja vinnu sína eftir bestu getu við landamæragæslu Íslands á Keflavíkurflugvelli. Brottrekstur Úlfars er fólskuverk sem þjónar glæpahringjum sem eru að leggja undir sig Ísland.

Úlfar Lúðvíksson uppljóstraði um flöskuháls í kerfinu þar sem Sig­ríður Björk Guðjóns­dótt­ir, ríkislögreglustjóri og Haukur Guðmundsson ráðuneytisstjóri gæta allt annarra hagsmuna en þjóðarhags. Sem dæmi nefndi hann að hann væri ekki einu sinni virtur svara með ábendingum og fyrirspurnum til dómsmálaráðuneytisins sem er skýlaust brot á starfsreglum ráðuneytisins og ætti að vera refsivert fyrir viðkomandi starfsmenn.

Þetta er lýsandi dæmi um hvar stjórnkerfið er statt. Leyndarhyggja ókjörinna embættismanna sem vinna gegn hagsmunum almennings. Ókjörnir embættismenn sem eiga að gæta þess að alþjóðlegir glæpahringir nái ekki fótfestu á Íslandi en auðvelda þeim leikinn með því að reka þá sem harðastir eru gegn glæpamönnunum. Hagur þjóðarinnar er fyrir borð borinn með brottrekstri Úlfars Lúðvíkssonar. Hagur glæpamanna vænkar. Aðrir hafa verið reknir á undan honum og munu verða reknir á eftir honum nema að þjóðin taki af skarið og kjósi sér stjórnmálamenn til að vinna fyrir sig í stað þess að greiða stjórnmálamönnum laun fyrir að vinna að yfirtöku ESB á Íslandi.

Það er sjálfsagt mál að taka undir þá lágmarkskröfu Úlfars Lúðvíkssonar að víkja Sigríði Björk Guðjónsdóttur og Hauki Guðmundssyni úr embætti. Einnig ætti að endurráða Úlfar í lögreglustjórastöðu Suðurnesja, því hann er hæfasti maðurinn sem Ísland á til starfsins í dag.

Frásögn hans um níu ára þöggun ráðuneytisins til að leysa vandann með farþegalista flugfélaganna vekur spurningar. Hvaða hag hafa yfirmenn dómsmálaráðuneytisins af því að tryggja flugfélögum möguleika á að flytja eftirlitslausa einstaklinga til Íslands? Er verið að aðstoða glæpamenn að komast til landsins og valda usla? Peningar eru ekkert vandamál hjá alþjóðlegum fíkniefna- og glæpahringjum og mútur notaðar til að kaupa fólk, það vita allir. Nýleg uppljóstrun um kaup Björgólfs Björgólfssonar bankamanns á lögreglumönnum til einkanjósna staðfestir veikleika kerfisins.

Úlfar Lúðvíksson hefur mestu reynslu allra af landamæragæslu Íslands og hann fullyrðir að innganga landsins í Schengen hafi verið mistök. ESB-sinnar þola enga gagnrýni eða ábendingar um að þeir geri neitt rangt. Hjá þeim er ESB himnaríkið og allt annað brennandi helvíti. Þótt Schengen gerði líf landsmanna óbærilegt með innfluttum glæpamönnum, þá finnst ESB betra að fórna  öryggi og velferð landsmanna en að játa á sig mistökin. 

Þjóðin á að hlusta á þegar reyndir, heiðarlegir starfsmenn segja frá reynslu sinni eins og Úlfar Lúðvíksson. Það eru einmitt svona einstaklingar sem við þurfum til starfa, sem skilja muninn á réttu og röngu og hafa kjark til að ræða málin. 

Þjóðin á að sæma Úlfar fálkaorðunni, segja sig úr Schengen, skera upp herör gegn vaxandi ítökum glæpahringja á Íslandi og hefja hreinsunaraðgerðir á ríkisbákninu til að losna við þá einstaklinga sem nota ríkið í laumi á bak við okkur sem gagnast glæpamönnum.

 

#78. - Kallar eftir afsögn ríkislögreglustjóra

Hið nýa SVÍsland

 

Nýjar fréttir um hnífaárás og sprengingu í Reykjavík er ekki eitthvað sem friðsamir borgarbúar og landsmenn hafa áður búið við. Hömlulaus fólksinnflutningur á galopnum landamærum Schengen með litlu sem engu eftirliti er boðsmiði fyrir glæpamenn og ofbeldisseggi. Þetta þekkjum við sem búum í Svíþjóð því miður afskaplega vel með daglegum skot- og sprengjuárásum þar sem glæphópar halda öllu í greipum sér og sífellt fleiri saklausir borgarar týna lífinu fyrir það eitt að vera á vitlausum stað á vitlausum tíma.

Afstaða ríkisstjórnarinnar er skýr: Þeir sem mótmæla ólöglegum innflutningi fólks og reyna að gera eitthvað í málunum til hjálpar almenningi eru reknir úr starfi eins og Úlfar Lúðvíksson, fv. lögreglustjóri á Suðurnesjum. Úlfar Lúðvíksson og fleiri í sömu stöðu eiga skilið fálkaorðuna fyrir óeigingjarnt starf og vilja til að vinna fyrir þjóðina eftir bestu getu. 

Á Íslandi í dag er stjórnmálavaldið númer eitt. Almenningur verður að tilbiðja guð hins heilaga pólitíska rétttrúnaðar sem vinstri menn og rauðsokkur landsins hafa steypt þjóðinni í. Vókisminn ræður ríkjum og refsað fyrir gagnrýni á núverandi ESB-ríkisstjórn landsins.

Þegar ég hóf að segja frá glæpaþróuninni í Svíþjóð fyrir mörgum árum, þá mætti ég ofstopa, drambi og hroka sem einungis nútíma jafnaðarmenn búa yfir. Ég var eftirlýstur af RÚV fyrir falsfréttir sem eyðilagði fallegu kratamyndina af hamingjusömum Svíum sem léku sér við berfætt börnin fyrir utan rauðu sumarbústaðina í Paradís. Nokkrum árum síðar benti Donald Trump á sprengingar glæpahópa í Svíþjóð og sænska elítan fór á hliðina. Sænskur almenningur er látinn borga - sífellt fleiri með lífi sínu - fyrir þá glæpamennsku stjórnvalda að hirða ekki um landamærin. 

Í Svíþjóð hafa málin gengið svo langt, að systurflokkur Sjálfstæðisflokksins, Móderatar, leggja til nýjan fasteignaskatt á húseigendur sem nota á til að koma á samstarfi íbúa í borgarhverfum til að berjast gegn glæpaklíkunum! Uppgjöf löggjafans gæti ekki verið meiri og verði þetta raunin má búast við að stytti í blóðug átök hins almenna Svía beint við innflutta glæpamenn. Lögreglan hefur lýst því yfir að hún ráði ekki við glæpahópana og valdhafar láta það gott heita.

Ísland er margfalt viðkvæmara fyrir erlendum glæpamönnum en önnur Norðurlönd vegna vanbúinnar lögreglu, reynslu- og getuleysi til að fást við slíkt ofbeldi. Því miður virðast fréttirnar um hnífaárásina og dularfulla sprengingu á Hjarðarhaga aðeins vera toppurinn á ísjaka hins nýja raunveruleika sem stjórnmálamenn hafa skapað. 

Þessi aumingjaháttur yfirvalda gagnvart glæpahópum ber með sér aðra spurningu:

Hafa stjórnmálamenn hag af því að greiða götu alþjóðlegra glæpahópa? 

Ætti ekki að rannsaka hugsanleg tengsl þeirra við glæpaklíkurnar fyrst þeir vilja ekki lengur sinna skyldu sinni að vernda almenna borgara sem þeim ber að gera samkvæmt landslögum?

Íbúi segir hverfinu haldið í heljargreipum

Hvaða stjórnmáladruslur eru í utanríkismálanefnd Alþingis?

 

Ríkisstjórn Íslands er orðinn samgróinn hluti Evrópusambandsins. Þorgerður Katrín Gunnarsdóttur og Kristrún Frostadóttur ganga frá skrímslavef ESB um Ísland til að tryggja að fullveldi Íslands verði mélað fyrir atkvæðagreiðsluna um inngöngu Íslands í ESB. Í þéttingu hervæðingar Evrópusambandsins og sérstaklega þá Þýskalands sem boðar stærsta og sterkasta her Evrópu eina ferðina enn, er Ísland notað í áróðursskyni gegn Donald Trump og Bandaríkjunum. 

Hlutirnir verða skýrari með hverjum deginum. Nató og ESB undirbúa stórstyrjöld gegn Rússum. Í augum sósíalíska Internationalen (sem Samfylkingin á aðild að) er Bandaríkjaforseti versti óvinurinn. Til og með verri andstæðingur en sjálfur Pútín. Í þeirri meðvituðu sundrung vestrænna ríkja sem sósíalíski Internationalen og ESB standa fyrir er leiðin að fjórða ríki meginlandsins rudd og Bandaríkin, frelsi, lýðræði og frjáls samkeppni tekin út af borðinu. Sagan endurtekur sig. 

Ríkisstjórn Íslands hefur vaskað fram skýra stefnu sína sem falin var í kosningunum: Að draga Ísland með í átök stórveldanna. Horfin er afstaða vopnlausrar smáþjóðar til friðar. Land og þjóð eru matreidd á silfurfati til andstæðinga Bandaríkjanna til að nýta á þann hátt sem þóknast. Forsætis- og utanríkisráðherrann láta ekki bara mynda sig með leiðtogum heims, þær fórna Íslandi á altari ólýðræðislegra afla sem bera engan hag eða tilfinningar fyrir þeim hræðum sem búa á eldfjallaeyjunni. Ferðalög þeirra og ánetjun landsins í undirbúningi komandi heimsstyrjaldar skaðar Ísland og og mun skaða Íslendinga margar kynslóðir fram í tímann. 

Að Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir þvingar Ísland að taka þátt í undirbúningi ESB fyrir stríðsátök án þess að segja utanríkismálanefnd frá því, er viðbúið. 

En spyrja má hvaða stjórnmáladruslur eru í utanríkismálanefnd Alþingis sem gera ekkert í málinu og fljóta sofandi að feigðarósi. 

Ef Staksteinar Morgunblaðsins eru beittasta stjórnarandstaðan á Íslandi í dag, þá eru stjórnmálin í óefni komin.

Til hvers er þá Alþingi?

EES-ríkin og ESB efla samstarf á sviði öryggismála

Vilt þú gefa ríkinu launin þín fjóra af fimm dögum vikunnar?

Sýning valdníðslufarsans gengur frábærlega vel á Íslandi. Rústun samfélagsins er á kafla 2. Viðskiptablaðið birtir í dag gott viðtal við Jón Ólaf Halldórsson formann Samtaka atvinnulífsins sem segir: „Við sköpum verðmætin - ef við fáum frið til þess.“

Greinilega hefur Jón Ólafur mikla og langa eigin reynslu af íslensku atvinnu- og þjóðlífi, annars gæti hann ekki mælt sem hann gerir til dæmis um veiðigjaldafrumvarpið:

„Það virðist vera pólitísk ákvörðun, byggð á huglægum mælikvörðum, það er lítið sanngjarnt við það að greiða 76% virkan tekjuskatt. Rekstur sjávarútvegsfyrirtækja er flókinn, sjávarútvegur er hátæknigrein með fullt af hæfileikaríku fólki sem hefur tekist að framkvæma kraftaverk með t.d. fullvinnslu aflans á Íslandi. Það virðist oft gleymast að veiðigjöldin sem slík eru aðeins hluti af því sem sjávarútvegur leggur til íslensks samfélags. Sjávarútvegur greiddi til dæmis 124 milljarða króna í laun árið 2023 og útsvarstekjur nærsamfélaga fyrirtækjanna eru oft stór hluti af tekjum sjávarútvegssveitarfélaganna. Hver króna sem sjávarútvegurinn býr til margfaldast í íslensku samfélagi.“

Jón bendir réttilega á að 94% fyrirtækja á Íslandi eru lítil og meðalstór en samkvæmt ríkisstjórninni og RÚV eru útgerðarmenn og sjómenn upp til hópa vondir menn stórfyrirtækja sem stela frá ríkinu og arðræna almenning. Hatur jafnaðarmanna er þvílíkt að þeir veigra sér ekki við að rústa undirstöðum íslensks efnahagslífs eingöngu til að fullnægja hégóma sínum að láta aðra finna fyrir því hverjir hafa völdin. 

Slíkt heitir valdníðsla á íslenskri tungu.

Markmið ríkisstjórnarinnar er:

„Að fara í al­menn auðlinda­gjöld í fleiri en einni at­vinnu­grein....en við erum ekki að tala um skattahækkanir!“

Augljóslega halda jafnaðarmenn að almenningur á Íslandi sé samansafn heilalausra sauða sem hægt er að segja hvað sem er við. 

76% skattar þýða að launamaðurinn gefur ríkinu launin fjóra af fimm vinnudögum vikunnar. Það er ekkert annað en rán ríkisins á hart stritandi almenningi. 

Verði ný auðlindagjöld á atvinnulíf Íslands ekki stöðvuð, þá fær ESB sína heitt elskuðu efnahagskreppu á Íslandi sem þarf til þess að ESB og RÚV getir hrætt landsmenn til uppgjafar og inngöngu í ESB. Til þess er leikurinn gerður.

Stjórnin undirbýr aukna gjaldtöku

Kristrún og Þorgerður á skjön við almenning

 

Yu­val Rap­hael söngkona og fulltrúi Ísraels í Eurovison var vinsælust meðal almennings en fékk 0 atkvæði frá íslensku dómnefndinni.

Almenningur í Evrópu greiddi Ísrael flest atkvæði í Eurovision. Það var högg á Hamasliða á Gaza, í Basel og Reykjavík.

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, utanríkisráðherra Íslands og Kristrún Frostadóttir, forsætisráðherra Íslands, eru öfugu megin við söguna.

Reyna að slá keilur meðal leiðtoga stórþjóða sem hervæðast og undirbúa stórstyrjöld gegn Rússlandi og afdönkuðum sósíalistum alþjóðastofnana eins og Guterres hjá SÞ.

Kristrún hefur tekið að sér hlutverkið að efla Komintern nútímans, Sósíalíska Internationalen. Með sósíalískum vopnabræðrum eins og forsætisráðherra Spánar er staða hryðjuverkamanna bökkuð upp til að undirbúa næstu stórárás á Ísrael. Þau hampa tveggja ríkja „lausn“ með Hamas sem núna tilheyrir sögunni, því ríki Hamas er bara til þess að tortíma Ísrael.

Þar sem Þorgerði Gunnarsdóttir tókst ekki að stöðva þátttöku Ísraels í Eurovision og íslensku dómnefndinni gekk ekkert betur með 0 atkvæðum sínum til Ísrael, þá gæti utanríkisráðherrann reynt núna að banna Íslandi að taka þátt í þessari hallelújasamkomu gyðinga.

 

Íris Erlingsdóttir, fjölmiðlafræðingur, skrifar á Substack:

„Er gyðingahatur opinber afstaða Íslands?“

Í fréttum um Ísland hvatti utanríkisráðherra til sniðgöngu á fyrirtæki vegna þess að það væri í eigu gyðinga.

Almenningur veit betur en íslenskar heiladauðar kerlingar og hirðin í Brussel sem gera hosur sínar grænar fyrir hryðjuverkamönnum Hamas.

 

Svona skiptust stigin frá íslensku þjóðinni

Sjálfsagt réttlætismál fyrir þjóðina að losa sig við útrásarpólitíkusa í merki snáksins

Samfylkingin þarf kreppur til að hræða fólk til fylgis. Í nýrri ríkisstjórn og með skúrka eins og Dag B. Eggertsson innanborðs er ekki von á neinu góðu. Ránsferð ríkisstjórnarinnar í vasa útgerðarinnar, sjómanna, ferðamanna, öryrkja og annarra breiðra samfélagshópa með nýjum skattahækkunum er áskrift að nýju efnahagshruni. 

Það er ekki óviðbúið en makalaus norður kóreönsk hagfræði að tala um að þvinga „sjávarútveginn til að verðleggja aðgang sinn að auðlindinni á markaðsforsendum." Þessi setning sem Dagur B. skrifaði í nýlegri umræðugrein í Morgunblaðinu sýnir, að hann hefur enga hugmynd um lögmál markaðsins, frjálst framboð og eftirspurn. Íslenskur sjávarútvegur hefur einmitt á markaðsgrundvelli náð að byggja upp einstaka iðngrein sem ber sig án ríkisstyrkja eins og er erlendis og íslenskur sjávarútvegur þarf að keppa við. 

Allir hafa séð hver umhyggja Dags B. fyrir frjálsu framboði og eftirspurn er í Reykjavík. Voru fjárfestingar borgarinnar í nafni grænna umskipta að kaupa strætisvagna af kínverska fyrirtækinu Yutong gerðar til að hygla flokksbróðurnum Össuri Skarphéðinssyni sem var í stjórn Yutong Eurobus Scandinavia AB? Hljómlistarhöllin Harpa var sýnd á heimasíðu kínverska fyrirtækisins og sögð vera skrifstofa Yutong á Íslandi. Reykjavíkurborg var notuð fyrir sölukynningu á Yutong strætisvögnum til erlendra gesta borgarinnar sem sparaði flokksvinum borgarstjórans markaðssetninguna.

Dagur B. skrifar eins og hann sé ríkið og eigi sjóinn og allt sem í honum er. Hann er á móti einkaeign og að menn geti auðgast af störfum sínum samanber:

„Það er vont að auður og völd safnast áfram á fárra hendur...Það er vont fyr­ir byggðirn­ar. Það er vont fyr­ir at­vinnu­lífið. Það er vont fyr­ir sam­keppni. Það er vont fyr­ir lýðræðið. Og það er vont fyr­ir sam­fé­lags­gerðina." 

Það sem er vont fyrir lýðveldið og lýðræðið er að hafa stjórnmálamenn sem dreymir um að verða einræðisherrar. Reykjavíkurborg hefur í seinni tíð verið rekin eins og Stalíngrad á tímum Stalíns. Hvergi hefur verið hlustað á raunverulega eftirspurn borgarbúa, hvorki varðandi húsnæði, samgöngur, leik- og barnaskóla og yfirleitt á öllum sviðum borgarinnar. Lélegur kassaarkitektúr þjappar leigjendum saman svo fyrrverandi vinir meðal útrásarvíkinga geta notfært sér ævilanga húsaleiguþrælkun borgarbúa. Sama er uppi á teningnum í Reykjanesbæ með yfir 90% af endurnýjun í ferköntuðu fjölbýli. Hvert spillingarmálið hefur blossað upp á fætur öðru samanber braggmálið. Þessi fyrrverandi borgarstjóri er í engri stöðu til að vera að rífa kjaft við sjómenn en kjaftinn notar hann til að sá eitraðri sundrung meðal þjóðarinnar sem er það eina sem jafnaðarmenn nútímans kunna á Íslandi í dag. 

Ráðist er á þá duglegu og þeim refsað fyrir dugnaðinn. Frumkvæði athafnamanna gert andlaust og einkaeign útrýmt í stíl Norður-Kóreu. Íslensk stjórnmálastétt er uppfull af aumingjum. Ef einhver þorir að hreyfa litlafingri er viðkomandi ófrægður og opinberlega rakkaður niður af fjölmiðlum sem stjórnað er af fákeppnisaðilum jafnaðarmanna og útrásarvíkinga. 

Eitt er víst. Fiskveiðistefna Dags Bé verður ekki í askana látin.

 

Þorskur á þurru landi

ESB-ríkisstjórnin er með allt niður um sig. Valkyrjurnar ráðast á þjóðina með svo kallaðri leiðréttingu rétt eins og þær eigi sjálfar fiskinn í sjónum. Mæta síðan ekki á fund í fyrstu umræðu um leiðréttinguna og verður að fresta honum svo stjórnarandstaðan taki ekki yfir. 

Hegðun ríkisstjórnarinnar minnir á manninn sem fór í veiðitúr með vinnufélögunum og þegar hann kom heim spurði eiginkonan hvernig ferðin hefði verið. 

„Jú, jú, þetta var mjög góður veiðitúr en þú gleymdir að pakka niður auka nærbuxum."

Konan svaraði um hæl:

„Nei, nei, ég setti þær í kassann með önglunum."

Ríkisstjórnin er upptekin af lauslæti og skilur stjórnarandstöðuna eftir með alla ábyrgð. Með sama áframhaldi tekst stjórnarandstöðunni vonandi að draga „leiðréttinguna" upp úr vitfirringshafi vinstri stjórnarinnar á land skynseminnar sem er eina rétta leiðin fyrir þorskinn að komast á þurrt land.

„Hefur greinilega ekki verið með neina verkmenn í húsinu“