Sagan hófst þegar að maðurinn bjó til guð og endar þegar maðurinn verður guð

 

Fyrirsögnin er sótt af heimasíðu Yuval Noah Harari, eins helsta hugmyndafræðings glóbalizmans. Glóbaliztarnir eru sjúkir af hatri og heift gegn Donald Trump og vita ekki sitt rjúkandi ráð yfir því, að Donald Trump og frelsisunnandi Bandaríkjamenn hafa komið í veg fyrir markmið þeirra að ná heimsyfirráðum gegnum alþjóðastofnanir sem þeir stjórna.

Harari ræðst í bræði gegn Bandaríkjaforseta í grein í Financial Times á föstudaginn langa: „Heimur Trumps af samkeppnisvígjum.“ Harari sér ekkert jákvætt við frjálsa samkeppni, sjálfstæð þjóðríki hvað þá lýðræðislega kjörna leiðtoga sem styðja samstarf fullvalda ríkja. Í heimi Harari eru frjáls og fullvalda þjóðríki hervirki í eilífri styrjöld hvert við annað.

Glóbalizminn í gervi nýfrjálshyggjunnar á að frelsa heiminn eins og lofað var um kommúnismann sem kostað hefur mannkynið hundruðum milljónum mannslífa, svelt, volæði og eymd. Rökin eru þau sömu.

Glóbaliztar að baki nýfrjálshyggjunni

Það er athyglisvert að sjá, hvernig Harari afhjúpar glóbalizmann sem höfund nýfrjálshyggjunnar. Hann skrifar:

„Í sýn Bandaríkjaforseta á alþjóðlegri röskun eftir tíma frjálshyggjunnar eiga þeir veiku alltaf að gefast upp fyrir þeim sterku. Það sem kemur á óvart við stefnu Donald Trumps er að fólk er enn hissa á henni. Fyrirsagnir lýsa áfalli og vantrú í hvert sinn sem Trump ræðst á enn eina stoð hinnar alþjóðlegu frjálslyndu reglu – til dæmis með því að styðja kröfur Rússa um úkraínskt landsvæði, íhuga þvingaða innlimun Grænlands eða leysa úr læðingi fjármálaóreiðu með tollatilkynningum sínum.“

„Stuðningsmenn frjálslyndu reglunnar líta á heiminn sem gagnkvæmt hagsmuna- og samstarfsnet.... Þessi trú á sér djúpar heimspekilegar rætur. Frjálslyndir halda því fram að allir menn deili einhverri sameiginlegri reynslu og áhugamálum, sem getur verið grunnur að alþjóðlegum gildum, alþjóðlegum stofnunum og alþjóðalögum. Til dæmis hafa allir menn andstyggð á veikindum og hafa sameiginlega hagsmuni af því að koma í veg fyrir útbreiðslu smitsjúkdóma. Öll lönd njóta þannig góðs af miðlun læknisfræðilegrar þekkingu og alþjóðlegrar viðleitni til að uppræta farsóttir og stofnunum eins og Alþjóðaheilbrigðismálastofnuninni.“

Trump lýst sem forrituðum gervimanni

Í blindu hatri lýsir Harari Trump sem manni sem líkist forrituðum gervimanni sem setur heiminn í reikniformúlu sigurvegara og tapara:

„Í heimi Trumps geta alþjóðlegir samningar, samtök og lög ekki verið annað en samsæri til að veikja sum lönd og styrkja önnur - eða kannski samsæri til að veikja öll lönd og gagnast óheillavænlegri heimsborgaralegri elítu. Sýn Trumps er samsett mynd af virkjum, þar sem lönd eru aðskilin með háum fjárhagslegum, menningarlegum og raunverulegum múrum. Hún sniðgengur samstarfsmöguleika til hagsbóta fyrir báða aðila en Trump og aðrir álíka popúlistar fullyrða að hún bjóði löndum meiri stöðugleika og frið.“

Gamli kommúnisminn í gervi nýfrjálshyggju

Þessar fullyrðingar Harari minna á rök og ritstíl kínverskra kommúnista sem ásaka Bandaríkin fyrir árásargjarna heimsvaldastefnu og kapítalismann um að vilja ná yfirráðum í öllum heiminum. Harari afhjúpar einnig hvaðan Rússagrýlan kemur þegar hann skrifar:

„Þegar Trump kenndi Úkraínu um rússnesku innrásina gátu margir ekki skilið hvernig hann gæti haft svona fráleita skoðun. Sumir gerðu ráð fyrir að hann hefði fallið fyrir rússneskum áróðri.“

Harari lýsir kapítalismanum á sama hátt og kommúnistar hafa alltaf gert. Fullvalda ríki frjálsra viðskipta, málfrelsis og einkafrelsis eru óðir heimsvaldasinnar sem berjast við aðra um heimsyfirráðin.

Þjóðríkið er hernaðarvirki í eilífum styrjöldum sem einungis lýkur, þegar frelsararnir sem áður voru kommúnistar en eru núna nýfrjálshyggjumenn, koma og bjarga öllu saman. Þess vegna verður að afnema þjóðríkið og alþjóðastofnanir sem glóbaliztarnir ráða yfir eiga að stjórna öllum heiminum.

Þetta hljómar nákvæmlega eins og gömlu kommúnistarnir lýstu málunum í alheimssamtökum kommúnismans Komintern á tímum Lenín og Stalíns. Bara ef fólk skilur að nýfrjálshyggjan er eina rétta stefna verður hægt að binda endi á styrjaldir. Þá mun eilífðartími paradísar undir stjórn alþjóðastofnana taka við. 

Þetta er lýsing á draumaríki kommúnismans, sósíalismanum, þar sem alþjóðastofnanir koma í stað alræði öreiganna.

 

 

Trump jákvæðari en Rubio

Alþingi þarf að afnema haturslög og ritskoðun til að Ísland geti átt viðskipti við Bandaríkin

Eftir hinn sjálfsagða dóm Hæstaréttar Bretlands um að kyn einstaklings sé skráð líffræðilegt kyn við fæðingu, þá þarf ríkisstjórn Íslands að breyta lögum um kynrænt sjálfræði á Íslandi. Þau lög byggja á því að 15 ára og eldri hafi rétt til að breyta skráningu á kyni sínu í þjóðskrá. Beiðni um slíka breytingu skal beint til Þjóðskrár Íslands og hefur sú breyting síðan áhrif á útgefin persónuskilríki, opinberar skrár og gögn. Það er með eindæmum að fullorðið fólk á Alþingi skuli hafa hleypt öðrum eins hugarórum gegnum þingið, rétt eins og að manneskjan sé orðin skaparanum máttugri og geti sjálf valið kyn eins og sælgæti í búð.

Lögin um kynrænt sjálfræði ganga í berhögg við það eðlilegu lagalega viðhorf, að kyn er hið líffræðilega skráða kyn við fæðingu. Það er hvorki hin svo kallaða kynvitund eða hið kynræna sjálfræði sem ákveður kynið. Væri það hægt gætum við slökkt á sólinni á kvöldin og ákveðið hita andrúmsloftsins með hitastillingu á heimilinu. Hér er mannskepnan að þykjast vera guð og stjórna náttúruöflunum. Vinstri grænir fuku út af alþingi sem var mátulegt á þá og kjaftshöggið á Sjálfstæðisflokkinn líka fyrir að troða þvílíkri brjálæðisheimsku upp á Íslendinga. Katrín Jakobsdóttir fékk stöðu hjá Alþjóðaheilbrigðisstofnuninni fyrir vikið en Sameinuðu þjóðirnar eru orðnar meistari í því að sundra íbúum þjóðríkja með þessari sem og Covid og Grænu svikamyllunni.

Ef að fólk er ekki farið að sjá gegnum þennan spuna sem er settur fram til að splundra vestrænum ríkjum, þá er kominn tími til að fara í alvöru að hugsa málin. Bandaríkjamenn eru sem venjulega í fararbroddi frelsisins og núna segja þeir að þeir vilji ekki eiga viðskipti við ríki sem takmarka málfrelsið með svo kölluðum haturslögum.

Á Íslandi lítur 233.gr.a. hegningarlaganna út svona:

 „Hver sem opinberlega hæðist að, rógber, smánar eða ógnar manni eða hópi manna með ummælum eða annars konar tjáningu, svo sem með myndum eða táknum, vegna þjóðernisuppruna eða þjóðlegs uppruna, litarháttar, kynþáttar, trúarbragða, fötlunar, kyneinkenna,  kynhneigðar eða kynvitundar, eða breiðir slíkt út, skal sæta sektum eða fangelsi allt að 2 árum.“

Málfrelsið er hluti í tvíhliða samningagerð Bandaríkjanna við erlend ríki

Marco Rubio, utanríkisráðherra Bandaríkjanna, segir í viðtali við Mike Benz að Bandaríkjamenn berjast gegn ritskoðun hvar sem er:

„Við hættum ritskoðun sem studd var af stjórnvöldum í Bandaríkjunum í gegnum utanríkisráðuneytið. Þetta hófst fyrir um það bil 15 árum.... en þróaðist upp í það að bandarískir skattgreiðendur voru látnir borga samtökum og hópum til að ráðast á bandaríska ríkisborgara.“

„Málfrelsinu er ógnað um allan heim, þar á meðal í löndum sem eru bandamenn okkar. Besta leiðin til að vinna gegn rangupplýsingum ...er að sjá til þess að sannleikurinn fái jafn mikla eða meiri möguleika til að tjá sig og ósannindin.“

Rubio nefnir dæmið með hryðjuverkamanninn sem ríkisstjórnin vísaði úr landi til El Salvador en meginmiðlar hafa haldið því fram að hann sé bandarískur ríkisborgari sem er ekki satt. Rubio sagði hættulegt þegar verið er að nota ritskoðun sem pólitískt vopn sem notað er til þess að fara á eftir fólki sem stjórnvöldum líkar ekki við. Hann nefndi dæmi um fólk sem er sett í fangelsi fyrir að setja eitthvað á netið og segir Bandaríkjastjórn ekki vilja að Bandaríkjamenn sem eiga heima í London eða í Evrópu verði settir í steininn fyrir að hafa frjálsar skoðanir:

„Það fyrsta sem augljóslega er forgangsverkefni okkar eru Bandaríkjamenn. Við viljum ekki sjá að Bandaríkjamaður sem býr í London eða í Evrópu og birtir eitthvað á netinu um bandarísk stjórnmál eða hvaða pólitík sem er og stendur svo allt í einu frammi fyrir afleiðingum þar eða verður neitað um inngöngu.... „Ó, við hleypum þeim ekki inn í landið okkar eða við ætlum að handtaka þá vegna þess að þeir póstuðu eitthvað á meðan þeir bjuggu hér..." Áhugi okkar númer eitt eru þau áhrif sem ritskoðun hefur á Bandaríkjamenn."

Við vonum að enn sé litið á málfrelsið sem eitt af sameiginlegum gildum okkar

„Víðtækari punkturinn, sem er sá sem ég held að varaforsetinn hafi sagt mjög skýrt í München á öryggisráðstefnunni...Fólk varð brjálað yfir því sem hann sagði ekki satt. Hvað er það sem tengir okkur við Vestur-Evrópu? Hvað er það sem tengir okkur saman? - Það eru sameiginleg gildi okkar. Og við vonum að eitt af þessum sameiginlegu gildum sé tjáningarfrelsið. ...Ef því veråur eytt, - ef fólk verður allt í einu skotmark vegna þess sem það sagði eða hvaða skoðun það hefur, þá er verið að ráðast á eina af stoðum sameiginlegra hagsmuna okkar fyrir utan hernaðarsamstarfið. Ég held að varaforsetinn hafi bent á mjög mikilvægt atriði, því að með því að ráðast á tjáningarfrelsið ertu að ráðast á eina af stoðunum í sameiginlegum hagsmunum okkar, sameiginlegri menningu, sameiginlegum gildum okkar."

„Hvað ef bandarískur stjórnmálamaður, til vinstri eða hægri, gagnrýndi eitthvað sem var að gerast í Evrópu - ímyndaðu þér núna ef allt þetta fólk sem er brjálað yfir Bukele í El Salvador væri allt í einu ógnað af einhverri vestrænni útgáfu af ESB - ó, við ætlum að koma á eftir þér vegna þess að þú ert að ráðast á forseta El Salvador. Vinstrimenn myndu brjálast.“

„Þannig að ég held að þetta sé mjög réttmætt mál fyrir okkur að taka upp málfrelsi sem tvíhliða mál í utanríkisstefnu okkar, í þessu tilviki gagnvart ESB. Málfrelsið verður að verða hluti af því sem við vekjum athygli á þegar við höfum samskipti við þá um áhrifin sem þetta hefur á bandaríska ríkisborgara. Þegar öllu er á botninn hvolft er forgangsverkefni utanríkisráðuneytisins númer eitt að þjóna þjóðarhagsmunum Bandaríkjanna og hagsmunum bandarísku þjóðarinnar. Við vinnum fyrir bandarísku þjóðina."

Dómurinn hafi ekki áhrif á Íslandi

Bandaríkjastjórn framfylgdi lögum þegar hún vísaði hryðjuverkamanninum García úr landi

 

Fjölmiðlar vilja láta þig trúa því að Trump forseti ögri dómi Hæstaréttar Bandaríkjanna í brottvísunarmáli Kilmar Abrego García, meðlimi glæpaklíkunnar MS-13. Demókratar reyna að gera málið að stórpólitík gegn Bandaríkjaforseta. Chris Van Hollen, öldungardeildarþingmaður Demókrata, hefur farið til El Salvador til að reyna að fá glæpamanninn lausan. „Ég verð ekki í rónni fyrir en hægt verður að fá hann heim, það átti aldrei að vísa honum úr landi."

Brottvísun Kilmar Abrego García er lögleg og sýnt var fram á tengsl hans við glæpaklíkuna MS-13 af innflytjendadómstól í Bandaríkjunum árið 2019 (sjá X að neðan). García dvaldi sem ólöglegur innflytjandi í Bandaríkjunum síðan 2011. Eina lagalega spursmálið var, hvort hætta ætti við brottvísun vegna spurningar um að líf hans væri í hættu vegna stríða glæpahópa í landinu. Aðgerðir Nayib Bukele forseta gegn glæpahópum hafa breytt El Salvador úr einu ofbeldisfyllsta ríki heims, með yfir 100 af hverjum 100.000 morðum árið 2015, í eitt það öruggasta í Rómönsku Ameríku, með aðeins 2,4 af hverjum 100.000 árið 2023. Hættan á árásum á García var því ekki lengur fyrir hendi.

Hryðjuverkamaðurinn er ekki bandarískur ríkisborgari og var dæmur til brottvísunar árið 2019

Hæstiréttur Bandaríkjanna hefur fyrirskipað ríkisstjórn Bandaríkjanna að auðvelda endurkomu García frá El Salvador — en Nayib Bukele forseti neitar að afhenda einn af sínum eigin ríkisborgurum og Bandaríkin hafa enga heimild til að sækja hann með valdi.

Fjölmiðlar skýra rangt frá málinu og gefa þá mynd af glæpamanninum að hann sé „fórnarlamb" árása Trumps á bandaríska ríkisborgara. Þeir segja hann vera „Maryland-mann“ og gefa í skyn að hann sé bandarískur ríkisborgari sem er ósatt. García er ekki bandarískur ríkisborgari. Hann er ríkisborgari í El Salvador og kom til Bandaríkjanna 16 ára gamall ár 2011 og hefur verið ólöglegur innflytjandi þar til að honum var vísað úr landi.

Kilmar Abrego García var fluttur frá Bandaríkjunum til El Salvador 15. mars 2025, þar sem tengsl hans við glæpahópinn MS-13 brjóta í bága við búsetu hans í Bandaríkjunum. Sönnunargögnin, sem bandarísk yfirvöld vísa til og fjölmiðlar eru ekki að segja frá, koma frá niðurstöðu innflytjendadómara árið 2019 að García tengdist MS-13 glæpahópnum.

Dómarinn hafnaði hælisbeiðni García vegna þess að hann hafði ekki sent inn gögn innan tilskilins tíma frá komunni til Bandaríkjanna eins og bandarísk innflytjendalög mæla fyrir. Hins vegar var hann ekki sendur úr landi þá vegna þess að dómarinn veitti honum vernd sem kom í veg fyrir brottvísun hans til El Salvador 2019 vegna trúverðugs ótta við árásir annarrar glæpaklíku. Það gerði honum kleift að búa og starfa löglega í Bandaríkjunum en ekki rétt til fastrar búsetu eða bandarísks ríkisborgararéttar eða hælisvistar.

Ef demókratar sýndu bara fórnarlömbum glæpamanna í Bandaríkjunum sama áhuga og hryðjuverkamönnum

MS-13 voru opinberlega skilgreind sem erlend hryðjuverkasamtök af Bandaríkjunum árið 2025. García er því flokkaður sem hryðjuverkamaður sem ógildir enn frekar lagalegan rétt hans til að vera áfram í Bandaríkjunum. Í útlendingalögum Bandaríkjanna (sjá afrit að neðan) er tekið skýrt fram að ekki megi stöðva brottvísun ef rökstuddar ástæður eru til að ætla að þeir hafi framið alvarlega glæpi þar með talin hryðjuverk og séu hættulegir öryggi Bandaríkjanna.

Demókratar sem reyna að slá pólitískar keilur á málinu segja að engin refsiákæra hafi verið lögð fram gegn García sem meðlimi í alþjóðlegum hryðjuverkahóp. Þótt það sé tæknilega rétt, þá krefjast bandarísk innflytjendalög ekki að viðkomandi hafi verið ákærður vegna refsiverðs athæfis til að afturkalla megi vegabréfsáritun eða löglega búsetu. Tengsl við hryðjuverkahóp er ein og sér forsenda til brottvísunar, óháð því hvort sakfelling hafi átt sér stað eða ekki.

Eftir brottvísun hans var Kilmar Abrego García sendur í hryðjuverkafangelsi El Salvador (CECOT) í samræmi við lög Salvadors um gæsluvarðhald einstaklinga sem tengjast tilnefndum hryðjuverkahópum. Samkvæmt lögum Salvador er ekkert lagalegt fordæmi eða lög sem heimila forsetanum að senda ríkisborgara El Salvador til framandi lands án formlegrar framsalsmeðferðar. Bandaríkin hafa enga lagaheimild til að hafa afskipti af innri málefnum El Salvadors.

Ef demókratar sýndu sama áhuga á fórnarlömbum til dæmis nauðgana sem ólöglegir innflytjendaglæpamenn fremja í Bandaríkjunum og þeir sýna þessum alþjóða hryðjuverkamanni, þá væru innflytjendamálin í Bandaríkjunum eflaust í betra ástandi en raun ber vitni. En það er sem sagt grundvelli laga og sem öryggis- og mannúðarráðstöfun að Bandaríkjastjórn vísar alþjóðlegum hryðjuverkamönnum úr landi eins og García. Það er því rangt að halda því fram að García hafi verið sendur „ranglega" úr landi. Það er pólitískt áróðursbragð demókrata til að reyna að ná höggi á Bandaríkjaforseta og Bandaríkjastjórn.

 

DOJ provides no new information on Abrego Garcia but says if he manages to return to the US, they'll detain him and remove him to a different country (not El Salvador) or seek to "terminate" his order of removal and send him back to El Salvador...

which is the lawful process.… pic.twitter.com/0OOw8yr363

— Kyle Cheney (@kyledcheney) April 15, 2025

Sendu mann ranglega úr landi: Fær ekki að snúa aftur

Vinstri menn skilja ekki hvaðan fjármunirnir koma

Ragnar Árnason prófessor emeritus við Háskóla Íslands lýsir í nýrri grein í Mbl. „Atlaga að grunnatvinnuvegum þjóðarinnar," hvernig ríkisstjórnin gerir allt þveröfugt við yfirlýsingar í stefnuskrá um að efla atvinnulífið og auka verðmætasköpun. Hann spyr réttilega í lok greinarinnar, hvers vegna ríkisstjórnin hafi kosið að leggja í þessa vegferð og hvort hlutverk hennar eigi ekki að vera að bæta lífskjör landsmanna. Að mati prófessorsins væri þjóðhagslega miklu nær lagi að minnka ónauðsynlegustu ríkisútgjöldin og þar sé af nægu að taka.

Ragnar Árnason hefur verið einna manna duglegastur við að aðstoða atvinnulífið við að ná hærri framleiðni sem hefur lagt grunninn að hærri tekjum, fjölbreyttari vörum og mörkuðum. Með hærri tekjum hefur skapast svigrúm til að auka hagsæld landsmanna og þannig hefur aukin verðmætasköpun komið öllum landsmönnum til góða.

Aukin skattheimta rýrir kjör landsmanna

Ragnar bendir á að hærri skattar á sjávarútveg og ferðaþjónustu munu á endanum rýra tekjur þjóðarbúsins og grafa undan velferð og hagsæld Íslendinga. Hann skrifar:

„Bæði sjáv­ar­út­veg­ur og ferðaþjón­usta eiga í harðri sam­keppni við er­lend fyr­ir­tæki á alþjóðleg­um mörkuðum. Aug­ljóst er að hærri skatt­ar á þess­ar grein­ar veikja sam­keppn­is­stöðu þeirra gagn­vart hinum er­lendu sam­keppn­isaðilum. Um­rædd skatta­hækk­un er því til þess fall­in að flytja hluta af verðmæta­sköp­un þess­ara greina til út­landa og minnka þannig verðmæta­sköp­un þeirra en ekki auka sem rík­is­stjórn­in seg­ist vilja vinna að í stefnu­skrá sinni."

Hann bendir einnig á að nálægt 90% sjávarútvegs eru staðsett utan höfuðborgarsvæðisins:

„Ná­lægt 90% sjáv­ar­út­vegs­ins eru staðsett utan höfuðborg­ar­svæðis­ins. Því eru það íbú­ar lands­byggðar­inn­ar, ekki síst á Snæ­fellsnesi, Vest­fjörðum, Aust­fjörðum og Vest­manna­eyj­um, sem munu verða fyr­ir mestu skakka­föll­un­um af auk­inni skatt­heimtu af sjáv­ar­út­vegi."

Niðurstaða Ragnars Árnasonar er þessi:

„Auk­in skatt­heimta á grunn­atvinnu­veg­ina, sama hvaða nafni hún er kölluð, dreg­ur úr um­svif­um þeirra og minnk­ar þjóðar­tekj­ur og hag­vöxt. Hún rýr­ir því lífs­kjör lands­manna bæði í bráð og lengd. Vegna minni þjóðartekna munu op­in­ber­ar skatt­tekj­ur jafn­framt óhjá­kvæmi­lega minnka er fram í sæk­ir."

Endalausir peningar töfravasans

Prófessorinn bendir réttilega á að þjóðartekjur sem gegnum skattkerfið standa undir nauðsynlegri þjónustu eins og til dæmis heilbrigðis- og menntaþjónustu, öryggismálum m.fl. er fjöregg þjóðarinnar. Minnka tekjurnar, þá minnkar rýmið til velferðarmála. Aukast tekjurnar, þá eykst rýmið til aukinnar hagsældar.

Þetta skilja ekki vinstri menn. Hjá þeim er ríkissjóður eins og töfravasinn í ævintýrabuxunum, þar sem nýr seðill myndast af sjálfu sér í hvert sinn sem sótt er í vasann eftir fé. Vinstri menn þjást af því ábyrgðarleysi, að skeyta engu um hvaðan peningarnir koma. Hjá þeim er bara að hækka skattana, því aðrir eiga að sjá um að standa undir byrðunum.

Byrlunarmenning öfgavinstri manna

Á Íslandi má svo sannarlega tala um öfgavinstri hreyfingu sem lýsir sér í botnlausu hatri á sjómönnum og útgerðarmönnum og öðrum harðduglegum landsmönnum sem framleiða og skapa verðmæti. Þetta hatur hefur afvegaleitt stofnun eins og RÚV með blaðamenn sem eru sakborningar í byrlunarmáli. Byrlunarmenning vinstri manna kemur við á fleiri stöðum, til dæmis þegar eitrað var fyrir Robert Spencer í fyrirlestraferð til Íslands. Fleiri beinagrindur finnast eflaust í farangri Samfylkingar og annarra vinstri manna.

Það er líka önnur hlið á þessu máli: Aðildarumsókn Íslands að ESB. Með því að rústa sjávarútveginum og skapa efnahagslegt upplausnarástand á Íslandi er meiningin að ESB komi sem frelsandi engill og „bjargi" landinu frá nýju efnahagshruni. Ríkisstjórnin er þegar gengin ESB á hönd og framkvæmir bara skipanir frá Brussel.

Ef landsmenn sitja og horfa aðgerðarlausir á, þá munu örlög þeirra verða þau sömu og farþeganna sem sukku í sæ undir fiðluleik á dekki hins ósökkvanlega Títanik.

 

Enginn misskilningur með atkvæðagreiðsluna um ESB

 

Það er misskilningur hjá íslenskum stjórnmálamönnum að ætla sér að fara að „leiðrétta“ misskilning hjá norrænum og evrópskum stjórnmálamönnum sem túlka boðaða þjóðaratkvæðagreiðslu íslensku ríkisstjórnarinnar sem þjóðaratkvæðagreiðslu um inngöngu Íslands í Evrópusambandið. Þrátt fyrir orð um annað, þá er boðuð atkvæðagreiðsla túlkuð þannig af öllum öðrum – ekki síst framkvæmdastjórn ESB. Það eru einungis Íslendingar sem eiga að gleypa þá blekkingu að kjósa eigi um „hvort halda eigi aðildarviðræðum áfram um inngöngu Íslands í ESB.“

Skoðanakannanir og þjóðaratkvæði eru tveir gjörólíkir hlutir. Að ríkisstjórnin sé að kalla til þjóðaratkvæðagreiðslu til að kanna hvort hún hafi meiri hluta á bak við sig fyrir inngöngu Íslands í ESB verður af utanaðkomandi aðeins túlkað á þann veg að um þjóðaratkvæðagreiðslu um veru Íslands í ESB sé að ræða. Láti Íslendingar blekkjast til að halda að um skoðanakönnun sé að ræða og að þeir fái síðar að greiða atkvæði um hvort Ísland eigi að vera meðlimur í ESB, þá mun það ekki gerast, því ef útkoman verður jákvæð í atkvæðagreiðslunni, þá dugir það til að sýna vilja þjóðarinnar og umsóknin verður send inn og aðildarferlinu lokið eftir það.

Áframhald Össurarblekkingarinnar

Þetta er áframhald á sömu blekkingu og Össur Skarphéðinsson og Samfylkingin komu með með því að segja að umsóknarferlið væri að kíkja í pakkann og sjá hvað hægt væri að semja um og síðan leggja uppgjafarsamning Íslands í dóm kjósenda. Sama blekking á ferðinni núna í afstöðu til þjóðaratkvæðisins.

Ef Íslendingar láta Samfylkinguna með aðstoð Viðreisnar blekkja sig í annað sinn með „þjóðaratkvæðagreiðslu sem sýnir vilja Íslands til að halda áfram umsóknarferlinu“ þá verður það notað sem sýndur vilji þjóðarinnar að ganga með í ESB. Síðan verður gengið formlega frá aðildarsamningi Íslands og ekkert vantar upp á annað en staðfesting alþingis og forseta Íslands til að Ísland verði aðildarríki ESB.

Ætla þeir sem enn unna ættjörðinni einhvers, þá að fara að mæta fyrir utan Alþingi með búsáhöld og hafa áhrif á ríkisstjórnina um að hætta við formlega staðfestingu sem hún er þegar búin að skrifa upp á í Brussel?

Ætla menn þá að fara bænaleið að Bessastöðum til að grátbiðja forsetann um að neita að samþykkja lög sem hann eflaust þyrstir í að skrifa undir? Halla Tómasdóttir hefur hingað til ekki andmælt yfirþjóðlegum stofnunum heldur hefur hún brosað sjálfa sig inn í innsta hring alþjóðlegra ráðamanna sem nota þessar sömu stofnanir til að tryggja eigin völd á kostnað almennings og þjóðríkja.

Vaknið!

Það er misskilningur að vera að gagnrýna ríkisstjórnina fyrir að gera ekkert til að „leiðrétta“ þá almennu og viðteknu túlkun erlendis að Ísland sé á leiðinni í ESB. Hvað haldið þið að ráðherrar ríkisstjórnarinnar hafi verið að gera í Brussel? Bjóða góðan daginn, drekka te og spjalla um veðrið?

Ríkisstjórnin gortir sig af því að hún muni koma Íslandi inn í ESB. Ráðherrarnir eru stoltir af því að koma Íslandi með góðu eða illu inn í ESB. Það er það sem þeir segja vinum sínum og hafa þegar samið um að tjaldabaki í Brussel. Á Íslandi blekkir ríkisstjórnin landsmenn með þykjustu atkvæðagreiðslu sem sé eiginlega ekki atkvæðagreiðsla um ESB heldur bara könnun um hvort hún eigi að taka upp aðildarviðræður við ESB. Slík blekking selur inn þau ósannindi til Íslendinga að þeir eigi von á annarri þjóðaratkvæðagreiðslu síðar um inngöngu Íslands í ESB.

Ríkisstjórnin er á leiðinni með þjóðina í ESB. Það skiptir engu máli hvaða nafni þjóðaratkvæðagreiðslunni er gefið, hún er og verður atkvæðagreiðsla um inngöngu Íslands í ESB. Verði útkoman jákvæð verður ekkert eftir nema formleg staðfesting Alþingis og forsetans og refskákin heppnaðist. Verði útkoman neikvæð fyrir ESB, þá mun hefjast grimmileg valdabarátta um að kæfa niður alla andstöðu á Íslandi fyrir seinni atkvæðagreiðslu til að tryggja að Ísland segi já að lokum.

ESB er ekki þekkt fyrir að virða vilja kjósenda. Af hverju ætti sambandið að fara að breyta þeirri framkomu fyrir Ísland?

Misskilningur um afstöðuna til ESB

Á eyðilegging Íslands að bjarga alþjóðastofnunum og alþjóðakerfinu?

 

Hvað er eiginlega að þessum uppsperrtu, athyglissjúku nýfrjálslyndu stjórnmálamönnum Íslands sem leysa og gleypa vind með útlenskum „stórmennum“ eins og fv. Nató-Stoltenberg og hins ókjörna hirðstjóra í Brussel, von der Leyen? Heima fyrir vinna valdhafar skemmdarverk á hverri atvinnugreininni á fætur annarri með böðulshætti og valdfjárnámi með nýjum drápsklyfjasköttum. Drepa á sjávarútveginn, burðarstoð Íslands og ferðamannaiðnaðinn líka. Reka á landsmenn til baka til tíma torfkofa og skinnáts. Er það nokkur furða að frumkvöðlar þjóðarinnar eins og Bogi Nils Bogason, forstjóri Icelandair velti því fyrir sér, hvort ráðherrar séu staddir í raunheimum?

Það er lífsþurftarmál að Samtök fyrirtækja í sjávarútvegi, SFS, standi stöðugum fótum gegn þeim fólskulegu árásum á atvinnugreinina sem valdafíklarnir í ríkisstjórninni stunda daglega um þessar mundir. Gagnrýni Heiðrúnar Lind Marteinsdóttur framkvæmdastjóra SFS á böðulshætti ríkisstjórnarinnar á allan rétt á sér og meira en það. Myrkraverk ríkisstjórnarinnar þola enga birtu og því eru bæði þingskapalög og upplýsingalög höfð að engu. Forsætisráðherrann hefur lýst því yfir að 100% hækkun veiðigjalda sé bara fyrsta skrefið sem ætti að gera öllum landsmönnum ljóst að skemmdarverk ríkisstjórnarinnar mun rústa sjávarútveginum og þar með eyðileggja Ísland.

Hafi landsmenn ekki áttað sig á því, þá er Kristrúnarstjórnin arftaki ESB-árása á Ísland í stíl við Icesave. Kristrún Frostadóttir elur þá von í brjósti að hún geti orðið kommissjóner hjá hirðinni í Brussel sem verðlaun fyrir að valdníða þjóðina inn í ESB. Forsætisráðherrann er svo blind vegna óseðjandi valdafíknar og metorðagirndar að Íslendingar eru bara smáskiptimynt fyrir hana til að ná metorðum í Brussel.

Fjármálaráðherrann lætur mynda sig með norska kolleganum og báðir lýsa yfir áhyggjum að grafi undan alþjóðastofnunum og alþjóðakerfinu. Norski kolleginn er handbendi vopnasöluiðnaðarins sem hefur skemmt sér við það síðustu ár að mjólka peninga úr ístöðulausum stjórnmálamönnum Vesturlanda og drepa milljón Úkraínumanna í leiðinni. Til þess nota auðjöfrarnir einmitt alþjóðastofnanir og kerfi til að þvo stríðspeningana í Úkraínu. Eiga svo Íslendingar að bera virðingu fyrir slíkum glæpum? Ef eitthvað er þá mætti lista upp þær alþjóðastofnanir sem Ísland gerði best að fara sem skjótast úr: WHO, Parísarsamkomulagið, Schengen....á listann má bæta EES-samningnum þegar amtsstjórn ESB yfir Íslandi, Samfylkingin og Viðreisn ásamt eldhússkúffuverkefni Ingu Sælands, ætla að þvinga bókun 35 með látum gegnum alþingi.

Bogi Nils Bogason, forstjóri Icelandair hittir naglann á höfuðið með eftirfarandi orðum:

„Við sem störf­um í raun­heim­um vilj­um gera allt sem í okk­ar valdi stend­ur til þess að stuðla að sam­keppn­is­hæfni einn­ar mik­il­væg­ustu at­vinnu­grein­ar Íslands. Þau sem virðast ekki vera í raun­heim­um eru að velta fyr­ir sér frek­ari skatt­lagn­ingu og gjald­töku á grein­ina. Hvort er mik­il­væg­ara fyr­ir ís­lenska þjóð? Að mínu mati er svarið aug­ljóst því að það hef­ur aldrei borgað sig að spara eyr­inn en kasta krón­unni.“

 

Ráðherrar ekki í raunheimum

Hversdagslygar ríkisstjórnarinnar

Þakka ber Ólöfu Björnsdóttur, tengdamóður Eiríks Ásmundssonar, barnsföður Áshildar Lóu Þórsdóttur fyrrverandi menntamálaráðherra, fyrir bréf sitt í Vísi, að hafa hugrekki til að segja sannleikann í tengdamömmumálinu. Í bréfinu lýsir hún málavöxtum varðandi samskipti Ásthildar og Eiríks sem hófst þegar Eiríkur var 15 ára og Ásthildur 22 ára. Ólöf Björnsdóttir hefur þekkt Eirík í yfir 30 ár. Hún skrifar:

„Þess vegna veit ég að Ásthildur Lóa og Eiríkur Ásmundsson áttu sannarlega í sambandi þegar Ásthildur Lóa var 22 ára og Eiríkur 15 ára, jafnvel þó hann væri nýorðinn 16 ára þegar barn kom undir. Þetta viðurkenndi Ásthildur Lóa þegar hún hringdi í mig í fyrsta sinn til að ræða þetta mál. Það gerði hún í vitna viðurvist mín megin sem geta staðfest það.“

Þetta er fyrsta lygin sem Ólöf hrekur hjá Ásthildi Lóu. Síðan hrekur hún hverja lygi Ásthildar á fætur annarri. Ólöf skrifar:

„Hún (Ásthildur) hafnar því að hafa verið í hlutverki einhvers konar leiðbeinanda. Hvað svo sem safnaðarmeðlimur á fullorðinsaldri hefur verið að gera á vikulegum unglingasamkomum, án þess að unglingar teldu hana þar í hlutverki leiðbeinanda og fulltrúa eldri safnaðarmeðlima, fæ ég illa skilið."

Ólöf segir sér hafa brugðið, þegar hún skoðaði vefsíðu Alþingis, þar sem Áshildur Lóa segist eiga tvö börn með eiginmanni sínum:

„Það er einfaldlega ekki rétt. Eldra barnið á hún með Eiríki Ásmundssyni, sem fékk hvorki að hitta barn sitt né umgangast."

Með þessum orðum nefnir Ólöf tvenn ósannindi en Ásthildur fór mikinn í opnu varnarbréfi til að réttlæta hegðun sína og gusaði yfir þjóðina sem ber vott um þvílíkt dómgreindarleysi fv. barnamálaráðherra að trúverðugleiki hennar til að geta gegnt opinberum embættum á Íslandi er að engu orðinn.

Ólöf skrifar að Eiríkur hafi ekki verið gefið tækifæri til að umgangast barn sitt:

„Krafa Ásthildar Lóu á umræddum sáttafundi fólst í því að Eiríkur fengi ekki meiri umgengni við son sinn en fælist í því að Eiríkur kæmi inn á hennar heimili í tvo klukkutíma fyrsta sunnudag hvers mánaðar.

Þegar svo á reyndi, gekk Eiríki illa að fá samkomulagið efnt. Þegar fyrsta sunnudag mánaðar bar upp á tíma sem ekki hentaði Ásthildi Lóu, tók hún ekki í mál að leyfa Eiríki og syni hans að hittast helgina á eftir. Eftir nokkrar slíkar skyndilegar afboðanir varð Eiríki ljóst að barnsmóðir hans, hefði lítinn ef nokkurn áhuga á því að hann væri partur af lífi sonar síns og stæði beinlínis í vegi fyrir því.

Honum var ekki einu sinni gefið tækifæri."

Ólöf Björnsdóttir gagnrýnir vinnubrögð forsætisráðuneytisins harðlega eftir að ráðuneytið sveik loforð um að fara með málið sem trúnaðarmál en Ólöf ætlaðist aldrei til að málið færi um borg og bý. Í ofanálag laug forsætisráðherra því úr pontu Alþingis ásamt yfirlýsingu til fjölmiðla að trúnaði hafi aldrei verið lofað. Í viðtali við Morgunblaðið segir Ólöf að hún vilji

„að for­sæt­is­ráðherra biðjist af­sök­un­ar vegna þessa, helst úr ræðupúlti Alþing­is þar sem orð henn­ar féllu upp­haf­lega."

Það versta fyrir forsætisráðherra Samfylkingarinnar er að hér talar einn af kjósendum Samfylkingarinnar sem segir satt og heiðarlega frá málavöxtum. Hætt er við að mörgum fleiri kjósendum Samfylkingarinnar sé brugðið, þegar æðsta jafnaðarkona landsins, jafnframt forsætisráðherra, notar lygar sem stjórntæki við stjórn landsins.

Frásögn barnsföður Ásthildar Lóu Þórsdóttur er trúverðugur, varnarbréf Ásthildar dæmigert lygabréf til að fegra eigin glæp að hafa notfært sér barn sem leitaði hjálpar 15 ára gamall.

Þetta mál afhjúpar ekki bara viðkvæmni margra á Íslandi til að ræða hugtakið barnaníð. Það afhjúpar samtímis forherðingu spilltra stjórnmálamanna sem eru reiðubúnir að ljúga því framan í alþjóð að allt sé í lagi hjá Ásthildi Lóu sem sé eiginlega fórnarlamb illviljaðra fréttamiðla og núna ljúgandi tengdamömmu barnsföður hennar.

Það kemur þó ekki í veg fyrir að bæði forsætisráðherrann og Ásthildur sjálf noti sömu fréttamiðla til að dreifa lygum sínum.

Trúverðugleiki ríkisstjórnarinnar er horfinn.

Misboðið og vill afsökunarbeiðni

Hafa Íslendingar gleymt landhelgisbaráttunni?

 

Myndin sýnir varðskipið Þór í einu af þorskastríðum Íslands á fyrri öld. Fyrir utan þjófaveiðar breskra togara í íslenskri landhelgi, þá voru freigátur hennar hátignar sendar á vettvang til að sigla á varðskip Landhelgisgæslunnar. 

Það er ótrúlegt að horfa upp á það andvara- og sinnuleysi sem niðurrifsstjórn jafnaðarmanna notfærir sér sem skautasvell til að fremja eitt stærsta skemmdarverk í sögu þjóðarinnar á árangri Íslands í sjálfstæðisbaráttunni. Barátta Íslendinga um yfirráðin yfir sjónum og verðmætum hafsins er óaðskiljanlegur þáttur í þeirri velmegun sem aukin verðmætasköpun í sjávarútvegi færði þjóðinni. Án stækkunar landhelginnar sem landsmenn þurftu að heyja að minnsta kosti þrjú þorskastríð til að yrði að veruleika, þá væru landsmenn enn að hluta til í torfkofum og braggahreysum.

Jafnaðarmenn á Íslandi hafa þvílíkt löðrandi orðbragð um eigin hjartagæsku að jafnvel Kim Jong Un roðnar í samanburði. Í nafni góðmennsku við lítilmagnann á að eyðileggja áratuga störf og baráttu fyrri kynslóða við að byggja upp einn besta sjávarútveg í heimi. Með botnlausu stalínísku hatri á útgerðareigendum og sjómönnum á að ræna sjávarútveginn afkomunni og steypa landinu beint í hyldýpi efnahagslegrar óreiðu og rústun velferðar.

Útgerðarmenn og sjómenn eru brautryðjendur velferðar á Íslandi

Landsmenn ættu að íhuga vandlega, hvað það er sem nærir allt þetta hatur á þessum framtakssömu einstaklingum sem hafa lagt líf og sál að veði til að þróa og reka arðbæra atvinnugrein við jafn erfið skilyrði og sjávarútvegurinn er. Hvað hefur þetta dugmikla fólk gert annað en verið brautryðjendur velferðar á Íslandi? Í staðinn fyrir eitraða öfundsýki ætti að verðlauna þessar hetjur sjávarins. Þegar stjórnmálamenn eru eins og uppásnúnar, uppþornaðar kleinur gagnvart sjómönnum væri ekki úr vegi að Flokkur fólksins leggði fram frumvarp um að enginn stjórnmálamaður sé þingtækur nema eftir eina vetrarvertíð á íslenskum togara. Slíkt vertíðarpróf þingmanna myndi kannski aðeins lækka mesta ofstækið gagnvart stærstu verðmætasköpurum landsmanna.

Sannleikurinn er sá að íslenskir jafnaðarmenn hafa keyrt sína eigin lest út af sporinu og eru fastir í stalínískri gröf Evrópusambandsins. Þannig vinnur forsætisráðherra Íslands, Kristrún Frostadóttir, að því allan sólarhringinn að snúast eins og skopparakringla í kringum hirðina í Brussel. Snérist hún 10% allra hringjanna í kringum eigin þjóð væri það kraftaverk. En hún mun ekki gera það, því stalínískt stjórnarfar er greipt í steingervingsandlit hennar. Íslenski forsætisráðherrann vinnur sem þegar tilsettur amtstjóri yfir Íslandi að formlegri innlimun Íslands í ESB.

Lygar ríkisstjórnarflokkanna - löðrungur framan í landsmenn

Allt sem jafnaðarmenn Samfylkingar og Viðreisnar að ekki sé minnst á Flokk fólksins sögðu fyrir kosningar hefur sannast vera helber ósannindi. Það er til of mikils ætlast að jafnaðarmenn læri af gegnsæi Bandaríkjaforseta og gæðum hans sem stjórnmálamanns sem segir það sem hann ætlar að gera og gerir það sem hann segist ætla að gera.

Íslenskir jafnaðarmenn eru fimmta herdeildin á Íslandi og ef landsmenn taka ekki í taumana munu þeir glata þeim árangri sem fyrri kynslóðir hafa í aldanna rás byggt upp. Markmið þessarar ríkisstjórnar er að rústa sjávarútveginum svo Evrópusambandið geti komið inn og tekið yfir sjóinn í efnahagslögsögu okkar með öllu sem í honum er. Búið er með stórfelldum árásum á farsæla fyrrum vatnsorkustefnu landsmanna að eyðileggja orkumál landsins og áfram er haldið á þeirri braut með byggingu óhaldbærra vindmyllugarða.

Öfundsýki jafnaðarmanna

Öfundsýki jafnaðarmanna er engin venjuleg öfund. Hún er móðir allrar öfundar þess fólks sem sjaldnast hefur sjálft gert eitt ærlegt handtak um ævina. Ný grenjandi kröfukynslóð sér ofsjónum yfir dugnaði annarra og það eina sem þeim dettur í hug er að ráðast á þá sem vinna ötullega og skapa verðmætin og stela árangrinum. Halda menn virkilega að vegir landsins verði holuminni við þennan þjófnað og eyðileggingu á efnahagslegum grundvelli Íslands?

Jafnaðarmenn eru haldnir þeim misskilningi að það séu stjórnmálamenn sem skapi verðmæti. Jafnaðarmenn byggja upp ríkisvald, þar sem einstaklingurinn og „fávís lýðurinn" sem fyrrverandi forseti kallar almenning, mega sín einskis. Samfylkingin, Viðreisn og Flokkur fólksins eru talsmenn sama ójöfnuðar og svínið, kötturinn og hundurinn í sögunni um litlu gulu hænuna. Komu hvergi nærri framleiðslunni en heimtuðu að fá að borða kökuna þegar hún var tilbúin.

Næsta skref, eftir að sjávarútvegurinn verður eyðilagður, verður að greiða atkvæði um að fangelsa útgerðarmenn og talsmenn sjómanna og láta möppudýr sjávarútvegsmálaráðuneytisins sökkva þeim fiskiflota sem eftir er.

Alþingi betur sett án Ásthildar Lóu Þórsdóttur

Það hefur verið margvísleg reynsla að verða vitni að umræðunum um samræði menntamálaráðherrans fyrir meira en 30 árum síðan við dreng sem hún hóf samband við, þegar hann var 15 ára gamall og hún 22 ára gömul. Málið hefur orðið stórpólitískt vegna framkomu menntamálaráðherrans sjálfs sem dengir yfir þjóðina sinni hlið í þessu gamla einkamáli. Svo virðist sem glæpur RÚV hafi verið að ræða við barnsföður hennar að henni forspurðri og hún kennir fjölmiðlum um að hafa neytt hana til að segja af sér. Harður aðgangur hefur verið gerður að RÚV sem fór út fyrir ramma pólitíska rétttrúnaðarins. RÚV hefur birt „leiðréttingu“ og beðist velvirðingar á að hafa haldið því fram að ástarsambandið hafi hafist þegar drengurinn var 15 ára gamall og tekur núna undir útskýringu Ásthildar Lóu sem segist hafa verið hrein mey þar til eftir að drengurinn varð 16 ára gamall sem þá kom og barði á glugga hennar og að því er virðist hafa hrætt hana til samræðis.

Femínistar rétttrúnaðarins ásamt valkyrjunum hrína í einum kór hvað RÚV er vont, hvað Morgunblaðið er vont, hvað Sjálfstæðisflokkurinn er vondur, hvað Framsóknarflokkurinn sé vondur, hvað bókstaflega allir sem sporðrenna ekki gagnrýnislaust einhliða afsökunum fv. menntamálaráðherra séu vondir að ræða þetta „erfiða mál.“ Eiginlega gengur kenningin út á að verið sé að koma pólitísku höggi á Flokk fólksins sem greinilega á að vera bannað, þótt Flokkur fólksins ásamt öðrum valkyrjum hafi fullt leyfi til að koma pólitísku höggi á andstæðinga sína sem í dag er bókstaflega öll þjóðin vegna inngöngunnar í ESB en útgerðareigendur sérstaklega sem græða peninga á fisknum „okkar.“ Heiðar Örn Sigurfinnsson, fréttastjóri RÚV kom síðan úr RÚV-skápnum með rennandi krókódílatár yfir því, hvað það er erfitt að vera blaðamaður á RÚV og fá yfir sig gagnrýni úr þessari óvæntu átt. 

Af hverju allt þetta offors?
 

Hvers vegna er þessi hópur að verja Ásthildi Lóu Þórsdóttur? Bara af því að hún er kona? Af því að hún var ráðherra Flokks fólksins? Já, einmitt og aðallega þess vegna. Jafnaðarmennskan á Íslandi sem núna gerir endurkomu eftir hrakfarirnar í Icesave, þolir enga gagnrýni eða neikvæða umfjöllun sem getur skaðað vald þeirra yfir bókstaflega öllu því sem gerist á Íslandi. Í heimi RÚV gildir einokun á fjölmiðlamarkaði. Í heimi jafnaðarmanna verður málefnaleg umræða sem inniheldur gagnrýni að ójöfnuði sem tafarlaust verður að laga. Það er náttúrulega leiðinlegt fyrir sakborninga Efstaleitis að fá þessa gusu yfir sig úr þessari vitlausu átt en RÚV sem er hluti jafnaðarmannaspillingarinnar á Íslandi verður eflaust fljótt að jafna sig og halda áfram varðveislu rétttrúnaðarins og einokun skoðana á Íslandi.

Það sem allir tipla á tánum í kringum er spurningin um barnaníð. Er einhver ástæða til að ræða það ekki í þessu máli bara af því að ráðherrann er framákona í Flokki fólksins? Að málið sé fyrnt vegna aldurs? Alla vega er ekkert vandamál að minnast á það erlendis. Bæði í Svíþjóð, Bretlandi og eflaust fleiri löndum er bent á að „íslenski barnamálaráðherrann átti barn með barni.“ BBC vitnar meira að segja í íslensk hegningarlög grein 201 sem er svo hljóðandi:

„Hver sem hefur samræði eða önnur kynferðismök við barn á aldrinum 15, 16 eða 17 ára sem er kjörbarn hans, stjúpbarn, fósturbarn, sambúðarbarn eða barn sem er tengt honum þannig fjölskylduböndum í beinan legg, eða barn sem honum hefur verið trúað fyrir til kennslu eða uppeldis, skal sæta fangelsi allt að 12 árum.“

Tíðarandinn hefur breyst og sífellt fleiri gera sér grein fyrir ábyrgð fullorðinna gagnvart börnum. Hegningarlögin eru mjög skýr með afstöðu til barnaníðs samanber 202 gr.:

„Hver sem með blekkingum, gjöfum eða á annan hátt tælir barn yngra en 18 ára til samræðis eða annarra kynferðismaka skal sæta fangelsi allt að 4 árum.“

Það er skiljanlegt að ríkisstjórnin vilji ekki ganga með þennan myllustein um hálsinn og því varð útkoman sú að Ásthildur Lóa var látin fara. Hún er núna í launuðu starfsleyfi frá Alþingi. Það besta fyrir Alþingi er að hún komi aldrei aftur þangað inn fyrir dyr. Miðað við dómgreindarleysi hennar að glenna einkamálið framan í þjóðina hefur hún fyrirgert öllu trausti til þess að gegna embættisstörfum fyrir þjóðina.

RÚV leiðréttir sig

Valkyrjustjórnin líkist meira saumaklúbbi á hugvíkkandi efnum en ábyrgu stjórnvaldi

 

Fyrirsögnin er sótt í blogg aðalbloggara landsmanna Pál Vilhjálmsson um afsögn menntamálaráðherrans Ásthildu Lóu Þórsdóttur. Meðhöndlun valkyrjanna, aðallega forystuvalkyrjunnar, Kristrúnu Frostadóttur, forsætisráðherra segir Páll líkjast vinnubrögðum saumaklúbbs, þar sem „lög og reglur voru virtar að vettugi.“ Vinnulagið er eins og hjá klíku en ekki formlegu stjórnvaldi.

Páll hefur lög að mæla. Eins hefur Morgunblaðið. Og meira að segja RÚV af öllum miðlum sem birti ítarlega frétt um málið. Páll Vilhjállmsson rekur ítarlega hvernig forsætisráðherrann sendi upplýsingar til menntamálaráðherrans til að athuga hvort hún þekkti aðilann sem bað um fund með forsætisráðherranum og um hvað málið snérist. Þá grípur menntamálaráðherra til þess bragðs að fara í óboðna heimsókn til fundarbeiðendans og málið varð stjórnlaust. Páll skrifar:

„Lekinn frá skrifstofu forsætisráðherra hratt atburðarásinni af stað.“

Barnaníð virðist viðkvæmt orð fyrir marga

Margir telja að 35 ára gamalt samræði menntamálaráðherrans sé bernskubrek og sumir ganga svo langt að segja að það sé einelti að draga fram þennan hlut í dagsljósið núna. En viðbrögð Ásthildar Lóu Þórsdóttur sjálfrar benda í þveröfuga átt. Hún sendir frá sér ítarlega yfirlýsingu í kjölfar afsagnarinnar sem bókstaflega styður þann grun að hún hafi framið barnaníð. Hún skrifar í yfirlýsingunni:

„Þarna um vorið er barns­faðir minn tæp­lega sex­tán ára gam­all sem hann varð síðan í ág­úst 1989. Í fyrstu var ein­göngu um vináttu að ræða okk­ar á milli.“

Af hverju skrifar hún ekki fimmtán ára gamall? Með því að skrifa töluna sextán sem drengurinn var ekki orðinn, þá er Ásthildur að styrkja að hún hafi í raun ekki framið barnaníð, þar sem sextán ára aldur var sjálfræðisaldur á þeim tíma. Ásthildur skrifar áfram:

„Af sög­um hans að dæma var hann mun reynd­ari en ég varðandi kyn­ferðismál, enda hafði ég eins og áður sagði aldrei verið við karl­mann kennd. Hann hafði, ef ég man rétt, átt nokkr­ar kær­ust­ur og nefndi a.m.k. tvær kon­ur, mun eldri en mig, sem hann hafði átt í nánu sam­bandi við.“

Hverju þjóna þessi skrif, að ganga út opinberlega með að segja barnsfaðir sinn sem þá var 15 ára gamall, að hann hafi verið að monta sig af kyngetu og reynslu með eldri konum? Fyrir það fyrsta, þá viðurkennir fv. menntamálaráðherra að hún hafi rætt um kynferðismál í aðdraganda samræðis við 15 ára gamalt barn og í öðru lagi er hún að leggja upp þá línu að lesandinn eigi að vorkenna henni, hreinni meyjunni, að lenda í höndum slíks kynlífströlls. Lesandinn á að fá þá tilfinningu að hún hafi bókstaflega verið algjörlega varnarlaus í stöðunni. Hún er fórnarlambið og barnsfaðirinn gerandinn. Og áfram skrifar Ásthildur:

„Ég hafði sam­visku­bit gagn­vart hon­um og til­finn­ing­um hans sem hann bar svona utan á sér og ég gat ekki end­ur­goldið þó mér þætti vænt um hann. Ég hafði líka áhyggj­ur af hon­um og aðstæðum hans sem voru á marg­an hátt erfiðar og mig langaði til að styðja hann og hjálpa á þann hátt sem ég gæti. Það var eina svona nótt í lok sept­em­ber 1989 sem ég hleypti hon­um inn. Þarna er hann 16 ára gam­all og ég hrein­lega höndlaði ekki þess­ar aðstæður.“

Hérna kemur svo niðurstaðan: Hann var orðinn 16 ára gamall þegar við áttum samræði. Ég er saklaus. Ég hef ekki brotið nein lög. Maður fær óbragð í munninn. Hvað stendur í veginum fyrir því, að þessi skýring Ásthildar sé ekki bara uppfundin eftiráskýring til að komast hjá ásökunum um lögbrot með samræði með barni? Hvílíkt dómgreindarleysi að bera þetta opinberlega á torg í fjölmiðlum gegn barnsföður sínum. Ásthildur heldur áfram að linda inn málið í eigin góðsemi til að auka vorkunnsemi lesandans við sig:

„Ég hafði sam­visku­bit gagn­vart hon­um og til­finn­ing­um hans sem hann bar svona utan á sér og ég gat ekki end­ur­goldið þó mér þætti vænt um hann. Ég hafði líka áhyggj­ur af hon­um og aðstæðum hans sem voru á marg­an hátt erfiðar og mig langaði til að styðja hann og hjálpa á þann hátt sem ég gæti.“

Og enn á ný opinberar hún hvernig hún aðlagar aldur drengsins og skrifar tæplega 17 ára, þegar hann var 16 ára:

„Son­ur okk­ar fæðist svo í júní 1990 þegar ég var 23 ára og barns­faðir minn tæp­lega 17 ára.“

Enska orðið „grooming“ einnig þekkt sem „child grooming“ lýsir því ferli, þegar fullorðnir hafa samband við börn í kynferðislegum tilgangi. Ferlið einkennist af því að fullorðinn hefur samband við barn og skapar tilfinningatengsl í þeim tilgangi að notfæra sér barnið á kynferðislegan hátt.

Er það ekki einmitt það sem opinber varnarræða fyrrverandi menntamálaráðherra lýsir? Af hverju væri hún annars að skrifa um málið svona í smáatriðum og fara með í fjölmiðla? Þegar RÚV vildi fá Ásthildi Lóu Þórsdóttir í viðtal ákvað hún að mæta ekki og segja frekar af sér embætti. Sumir segja að þetta sé einelti af hálfu RÚV. Spurningin er: Má ekki ræða þessi mál við opinberan embættismann - ráðherra? Eða er það bara vegna þess að Ásthildur er kona?

Íris Erlingsdóttir segir í nýju viðtali á Þjóðólfi:

„Ef Ásthildur hefði verið Ástráður, þá væri sennilega búið að einelta Ástráð alla leið upp á Golgata hæð og krossfesta hann þar.“

Fékk síma og heimilisfang frá aðstoðarmanni forsætisráðherra