Veiðigjaldafrumvarpið keyrt í gegn til að þóknast Ursulu von der Leyen

 

Það er engin tilviljun að forsprakki hins ólýðræðislega ESB, Ursula von der Leyen, leggur leið sína til Íslands á fund með Kristrúnu Frostadóttur, forsætisráðherra og Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur, utanríkisráðherra síðar í vikunni. Heimsóknin er ákveðin þáttur í innlimunarferli Íslands í sambandið þar sem fagnað er áfangasigri í slagi við íslenska sjómenn með lögleiðingu veiðigjaldafrumvarpsins. 

Lögin draga úr áhrifum sjávarútvegsins sem er stór árangur á þeirri leið að ESB yfirtaki fiskveiðilögsögu Íslendinga. Sjálfstæðir sjómenn og bændur sem vilja fullvalda ríki á Íslandi eru eitur í beinum ESB og því þarf að greiða götu yfirtökunnar á Íslandi með því að draga úr áhrifum og skaða afkomumöguleika þessara aðila. Ef veiðigjaldafrumvarpið hefði ekki farið í gegn, þá kæmi Ursula von der Leyen ekki til Íslands. 

Nú skal merkum áfanga fagnað og næstu drög ákveðin í þeim blekkingarleik að láta landsmenn trúa því að þeir eigi að kjósa um hvort ríkisstjórnin eigi að taka upp aðildarviðræður eða ekki. Sú kosning verður aldrei neitt annað en kosning um að þjóðin samþykki inngöngu í ESB. Verði útkoman já, þá mun ríkisstjórn Íslands og ESB skrifa undir inngildingarsamning sem þing og forseti verða látin staðfesta. Ef útkoman verður nei, þá gefur ESB eitthvað sýndarmál eftir svo ríkisstjórnin geti komið með sigurfang til baka og kosið verður aftur til að fá jáið. 

Ríkisstjórnin er með samningum á bak við landsmenn, þegar á bólakafi í aðildarferlinu enda lítur ESB svo á að Ísland sé formlegur umsóknaraðili, þótt umsóknin hafi verið sett í bið um hríð. Ríkisstjórn Kristrúnar er stærsta svikastjórn landsmanna á lýðveldistímanum, því þótt fyrsta „alvöru“ vinstristjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hafi áður slegið met í svikum varðandi Icesave og kíkja í pakkann ruglið, þá eru svikin stærri hjá núverandi stjórn sem orðin er framlengd hönd framkvæmdastjórnar ESB. Enginn Íslendingur hefur kosið Ursulu von der Leyen en samt er hún farin að stjórna sem yfirmaður Íslands. 

Málið snýst einnig um gamalkunnugt mál: Stórveldadraum á meginlandinu að sigrast bæði á Rússlandi og Bandaríkjunum. ESB rekur úkraínska ríkið með fjárframlögum skattgreiðenda sambandsins og hefur breyst í hernaðarbandalag með ótrúlegum fjármunum til hernaðaruppbyggingar fyrir komandi stríð gegn Rússum. 

Gústaf Níelsson, sagnfræðingur vekur athygli á hernaðarlegri hlið málsins og bendir réttilega á að Íslendingar eigi að rækta samband sitt við sögulegan vin okkar, Bandaríkin, í stað þess að skríða á hnjánum undir yfirvaldið í Brussel. Gústaf skrifar á Facebook:

„Það ætti enginn að velkjast í vafa um það, að á bak við tjöldin, hefur verið tekin ákvörðun um það, bæði á vettvangi ESB og ríkisstjórnar Íslands, að keyra Ísland undir Brusselvaldið, með góðu eða illu. Heimsókn af þessu tagi undirstrikar það. Ég vænti þess að nú fari fé að streyma frá Brussel í margvísleg verkefni til þess að aðlaga Ísland að bandalagi í hnignunarferli. Undir er landið og miðin; fólkið í landinu skiptir engu máli í stóra samhenginu.

Áhugaverð í fréttinni eru þessi orð: „Þessi vinnu­heim­sókn er til marks um aukið sam­starf Íslands og Evr­ópu­sam­bands­ins á vett­vangi ör­ygg­is­mála og er liður í stefnu rík­is­stjórn­ar­inn­ar um að skerpa sýn helstu banda­manna okk­ar á viðvar­andi ör­ygg­is­áskor­an­ir á norður­slóðum og í Norður-Atlants­hafi.“

Evrópusambandið er í engum færum til þess að treysta öryggi Íslands, hvorki hernaðarlega né efnahagslega. Íslendingar hafa haft ágætan varnarsamning við Bandaríkin frá 1951 og hafa þau verið helsta vinaþjóð Íslendina allt frá lýðveldisstofnun og aldrei gert neinar kröfur um aðlögun að nokkru tagi. Nær væri núna að bjóða Bandaríkjunum að reisa stóra flota- og björgunarmiðstöð í Finnafirði fyrir austan og byggingu flugvallar á Melrakkasléttu til þess að treysta öryggishagsmuni á norðurslóðum. Slík ráðstöfun myndi hagnast allri Evrópu.“

Ursula von der Leyen á leið til landsins

Stöðva verður eignaupptöku ESB á sjávarauðlind Íslands

 

Sú steingerða blindni sem forsætisráðherra Íslands og meirihluti Alþingis sýnir í offorsi sínu að stela peningum af hart vinnandi sjó- og útvegsmönnum er dæmigert stjórnarfar heilaþveginna Evrópusambandssinna. Átökin sem landsmenn upplifa í augnablikinu eru hversdagslegri á meginlandinu, þar sem ESB stjórnar aðildarríkjum eftir upptöku fullveldis ríkjanna á eina ólýðræðislega hönd í Brussel. 

ESB er kreppusamband. Kreppur eru súrefni getulausra búrókrata til að öðlast merkingu í þeirri von að komast á blað. Að sjá sögulegt stórmenni eitt augnablik þegar horft er í spegilinn. Forsætisráðherra Íslands fylgir á dæmigerðan hátt búrókrataformúlu ESB enda er það þangað sem hún vill þvinga þjóðina með þann persónulega metnað að fá starf sem kommissjóner í framkvæmdastjórninni fyrir vikið. 

Í stjórnarkreppum í Svíþjóð, í Frakklandi, Þýskalandi og víðar hafa jafnaðarmenn aðallega beitt kjarnorkuákvæðum gegn stjórnmálaflokkum sem vernda fullveldi og hag þjóða sinna. Með fyrir fram ákveðnum áróðri um að slíkir flokkar séu „popúlískir" hafa hinir raunverulegu lýðskrumarar í heift ráðist á lýðræðislega, fullveldissinnaða flokka. Dæmin eru út um alla Evrópu og átökin fara harðnandi ef eitthvað er eins og sjá má á tilraunum jafnaðarmanna í Þýskalandi og Svíþjóð að banna flokka stjórnarandstæðinga eins og Valkost fyrir Þýskaland og Svíþjóðardemókrata. ESB er í samstarfi við SÞ og WEF og vinnur að allsherjar stafrænni ritskoðun og einnig stafrænu eftirliti sem eftir á að slá út verstu njósnir harðstjórna allra tíma.

Það sem skilur ríkisstjórn Íslands frá ESB er að hér er ráðist á heila atvinnugrein sem verið hefur aðalburðarstoðin í tekjum þjóðarbúsins og velferð landsmanna. Óvinurinn er skilgreindur sem ríkar fjölskyldur sem verði að ná sér niður á. Út frá því eru stjórnmálamenn sem styðja útgerðina skilgreindir sem hlaupatíkur útgerðarinnar og fjölmiðlar sömuleiðis sem ekki styðja eignaupptöku ríkisins í greininni. Íslendingar geta þakkað þessum útgerðarfjölskyldum fyrir að vera svona frambærilegir fulltrúar fullveldisins okkar að ESB leggur þetta offors í að útrýma þeim sem fyrirstöðu til að komast yfir sjávarauðlindina.

Fara verður til Svíþjóðar árið 1983, nánar tiltekið 4. október, þegar um 100 þúsund Svíar, margir úr viðskiptalífinu, mótmæltu ætlun jafnaðarmanna að framkvæma eignaupptöku atvinnulífsins og koma hagnaði fyrirtækja yfir í hendur verkalýðshreyfingarinnar í svo kölluðum launamannasjóðum. 4. október hreyfingin kom í veg fyrir sósíalíska yfirtöku jafnaðarmanna á Svíþjóð. Fulltrúar samtaka viðskiptalífsins lögðust gegn ætlun stjórnvalda líkt og SFS gerir eftir beitingu kjarnorkuákvæðis núna á Alþingi. 

Hinn nýi veruleiki Íslands er stál landsmanna í stál ásetnings svikulla stjórnmálamanna sem fylgja blint fyrirmælum ESB. Aðildarumsókn Íslands er í fullu gildi hjá ESB og harka ríkisstjórnarinnar stafar af því að þau hafa harðræðið í Brussel sér til skjóls og halds. Talið er að vegna þátttöku Íslands í EES, sé hægur leikur að kippa landinu yfir þröskuldinn inn í ESB með samþykkt bókunar 35 og sviðsettum blekkingarkosningum. Í raun telur ESB með valkyrjurnar um borð að leikurinn sé léttur en hafa ber í huga að jafnaðarmenn ljúga ekki bara að þjóðinni um styrk sinn heldur framkvæmdastjórninni líka.;

„Meiri hluti landsmanna styður okkur. Við erum ríkið, mátturinn og dýrðin að eilífu, Amen."

Þessi hallelújahróp eru hylling þess 0,4% meirihluta sem ríkisstjórnarflokkarnir fengu í síðustu kosningum, 50,4%.

Landsmenn verða með öllum ráðum að stöðva þessa fordæmalausu árás og eyðileggingu á undirstöðuatvinnuvegi þjóðarinnar og fylkja sér að baki stjórnarandstöðu og fulltrúum atvinnulífsins og öllum þeim sem reyna og reynt hafa að koma vitinu fyrir þessa vonlausu ríkisstjórn. 

SFS fordæma ákvörðun forseta Alþingis

Erfitt að setja varalit á svín

Íslendingar eru að upplifa það sem bæði Svíar, Þjóðverjar og aðrar Evrópusambandsþjóðir hafa upplifað áður: Lýðræðið komið í hnút vegna einræðisstíls ESB-sinna. Stjórnarkreppur í aðildarríkjum ESB eru algengar og hefur baráttan yfirleitt snúist um mismunar- og andlýðræðislegan stíl aðallega jafnaðarmanna sem vilja útiloka lýðræðisflokka eins og Svíþjóðardemókrata í Svíþjóð og Valkost fyrir Þýskaland í Þýskalandi. Útilokunarkröfur ESB-sinna á stjórnarandstöðuflokkum helst í hendur við ritskoðun sambandsins og einstaklingsbundið eftirlit undir aukinni harðstjórn ESB. 

Þetta er einmitt það sem núverandi ríkisstjórn Bandaríkjanna hefur bent á og gerir kröfu um að ríkisstjórnir fylgi lýðræði og málfrelsi til að öðlast traust Bandaríkjanna. Á litla Íslandi er slagurinn um inngöngu landsins í ESB hafinn. Kristrún Frostadóttir hefur ekki aðra hæfileika en að fylgja í blindni steingerðu andliti andlýðræðisins í ESB og ritskoðunarstíls sænskra og þýskra jafnaðarmanna. Þessi andlýðræðislegi og andþingræðislegi stíll er hinn nýi raunveruleiki sem landsmenn eru vitni að um þessar mundir.

Orð Miðflokksmannsins Bergþórs Ólasonar um að vandasamt sé að „setja varalit á svín" eru ósköp saklaus miðað við óhljóðin í Ingu Sæland, formanni Flokks fólksins, sem líkir stjórnarandstöðunni við vopnaðar hersveitir sem leiða rétttrúendur upp að vegg og aflífar. Þessi gjörsamlega galna umræða er einkenni ritskoðara sem vilja með valdníðslu þvinga upp á þjóðina aðgerðum sem rústa velferð hennar. 

Stjórnarandstaðan gerði mistök ef hún hleypti þessum starfsstíl í gegn. Þá mun framhaldið bara geta orðið verra. Valdasjúkar kerlingar munu aldrei gera neitt annað en að klúðra þingræðinu, lýðræðinu og málfrelsinu. Þær þurfa að fá að sjá, að þær eru ekki einvaldar á Íslandi með einungis 0,4% meirihluta að baki sér.

Unggæðingar jafnaðarmanna ættu sumir að stíga varlega til jarðar með þau lík sem þeir hafa í bakpokanum og ekki má tala hátt um. Eru það einkum tilburðir til að ljúga upp sögum um útgerðarmenn í skyni að skapa fylgi til að geta stolið peningum af sjómönnum. Dæmi finnast um fyrirhugaða glæpi gegn lýðræðislega kjörnum embættismönnum til að búa til ástand sjálfum sér í hag. 

Stjórnarandstaðan á ekki að víkja fyrir hótun um beitingu kjarnorkuákvæðisins. Stjórnin ætlar að beita því hvort sem er og notar tímann til að þyrla upp ryki í augu landsmanna til að láta líta svo út að minnihlutinn séu valdaræningjar.

Sem ætti hvað? ....Að stilla upp við vegg og skjóta?

 

 

„Stjórnarliðar sprauti sig aðeins niður“

Milljón krónur í byrjunarlaun? – Já, ef þú ert sendill hjá ESB

Að vinna fyrir ESB getur orðið mjög arðbær starfsferill. Launin eru há, fríðindin mörg – og reglurnar sem stjórna öllu þessum fríðindum komast fyrir á 235 síðum handbókar ESB um laun og launafríðindi starfsmanna sambandsins. Gangverk ESB samanstendur af tugþúsundum starfsmanna með mjög mismunandi hlutverk. Sumir eru ráðgjafar sem ráðnir eru í stutt verkefni en aðrir hafa fastar stöður til dæmis í framkvæmdastjórn eða á ESB-þingi.

Fastar stöður eru í 16 þrepa launaskala. Nýútskrifaðir fræðimenn byrja venjulega á þrepi 5 – þar sem byrjunarlaunin eru um 850.000 krónur á mánuði. Því hærra sem þú ferð, því meira hækka launin. Æðstu stjórnendurnir á 16. þrepi geta haft mánaðarlaun allt að 3,3 milljónum króna.

En þetta er bara byrjunin, því auk grunnlaunanna eru margs konar viðbætur og fríðindi sem gera launin enn rausnarlegri.

Áttu börn eða maka? Þá færðu heimilisstyrk, barnabætur og styrk til menntunarkostnaðar. Ef þú ert staðsettur í öðru landi en heimalandi þínu, til dæmis í belgísku höfuðborginni Brussel, átt þú einnig rétt á útlendingastyrk sem jafngildir 16% af grunnlaunum - auk annarra fríðinda vegna fjölskyldunnar. Að auki færðu ferðastyrk til að ferðast með reglulegu millibili til heimalandsins.

Mikilvægt er að vita að starfsmenn ESB greiða ekki tekjuskatt í heimalandi sínu eða í því landi þar sem þeir starfa. Í staðinn lúta þeir eigin skattkerfi innan ESB. Skatturinn er stigvaxandi og er á bilinu 8 til 45% eftir tekjum. Lífeyrir og önnur iðgjöld eru einnig dregin frá laununum. Þetta kerfi er öðruvísi miðað við venjuleg skattakerfi.

Dæmi um laun ESB-búrókrata

Hversu mikið þú færð útborgað fer eftir nokkrum þáttum: launaflokki, launabótum, fjölskyldubótum ásamt þeim skattflokki sem þú tilheyrir. Samkvæmt útreikningsdæmum Dagens Nyheter getur mánaðarleg útborgun hæglega farið upp í milljónatug á mánuði:

• Nýráðinn búrókrati án barna og maka sem er 30 ára gamall fær grunnlaun upp á 924.000 krónur og útlendingastyrk upp á 147.000 krónur. Samtals verða mánaðarlaunin upp á rúma milljón íslenskar krónur.
• 45 ára gamall maður sem er millistjórnandi og á tvö börn á grunnskólaaldri fær grunnlaun upp á eina og hálfa milljón krónur. Heimilisstyrkur er 63.000 krónur, barnabætur eru upp á 146 þúsund krónur, námsstyrkur 99.000 krónur og útlendingastyrkur upp á 276 þúsund krónur. Samtals verða mánaðarlaunin því 2.098.681 íslenskar krónur. 
• Sextug kona sem er framkvæmdastjóri og gift fær grunnlaun upp á 2.481.817 krónur, heimilisstyrk upp á 83.000 krónur og útlendingastyrk upp á 410.371 krónur. Þetta gefur mánaðarlaun upp á 2.975.193 íslenskar krónur.

Það er því eftir miklu að sækjast fyrir afdankaða íslenska stjórnmálamenn sem þjóðin hefur vikið af þingi að komast í veislu Brusselhirðarinnar. Þetta er ein af ástæðum fyrir áhuga þessa fólks að Ísland gangi með í ESB án þess að verið sé að tala upphátt um hvað viðkomandi græðir persónulega á því að komast með á launalistann hjá ESB.

Spurt af hverju Ísland gangi lengra

Hinn nýi veruleiki Íslands

Völd valdanna vegna eru aðalsmerki Kristrúnar Frostadóttur og vinstri ríkisstjórnar hennar. Undir svipu kjarnorkuákvæðis á að loka á umræðu um eignaupptöku ríkisins í aðalefnahagsstoðum landsmanna, sjávarútveginum nema að stjórnarandstaðan skrifi undir þinglok á hnjánum.

Ráðherrar og þingmenn ríkisstjórnarinnar halda sér í umbúðirnar og segja réttilega að þau séu kjörinn meirihluti á Alþingi. En það er ekki það sama og að þau geti leyft sér að haga sér hvernig sem er. Að úthúða stjórnarandstöðunni í fjölmiðlum en taka ekki þátt í umræðum á Alþingi er prýðileg ávísun á álitshnekki þingræðis í landinu. Stjórnarskráin okkar talar ekki um einráða, alvalda meirihlutastjórn heldur segir, að Ísland sé „lýðveldi með þingbundinni stjórn.“ Í næstu grein fylgir: „Alþingi og forseti Íslands fara saman með löggjafarvaldið.“ 

Þannig er það því Alþingi sem samanstendur bæði af meiri- og minnihluta sem hefur lokaorðið í stað ríkisstjórnarinnar einnar. Að ríghalda sér í völdin á þann hátt sem núverandi ríkisstjórn gerir og segja það tákn um lýðræði að ríkisstjórnin hafi meirihluta atkvæða að baki sér, gefur henni engan rétt til að vanvirða stjórnarskrána og þverbrjóta þingbundið stjórnskipulag. Ekki verður sakast við minnihlutann sem hefur reynt sitt ítrasta til að koma með staðreyndir um þær ömurlegu efnahagslegu og þjóðfélagslegu afleiðingar sem veiðigjaldafrumvarpið hefur í för með sér. Ríkisstjórnin setti umræðu í gang um málið með röngum tölum og ásakar síðan stjórnarandstöðuna um falsfréttir fyrir að eyða tíma og kröftum í að koma einhverjum staðreyndum um málið inn á þing. Kristrún Frostadóttir, forsætisráðherra, sagði í viðtali við Bylgjuna í gær að „þetta mál hafi verið unnið gríðarlega vel.“ Er það til marks um hirðuleysi ríkisstjórnarflokkanna um þingræðið í landinu að jafn illa undirbúið mál sé talið fordæmi fyrir góð vinnubrögð.

Kristrún Frostadóttir er lýðskrumari út í fingurgóma og mun beita kjarnorkuákvæðinu til að „bjarga lýðræðinu í landinu.“ Með framkomu sinni hefur ríkisstjórnin þegar sýnt valdbeitingu í sama stíl og ofríki ókjörinna embættismanna Evrópusambandsins. Aðalmarkmið ríkisstjórnarinnar er hvort eð er að koma Íslandi inn í ESB. Ríkisstjórnin er því miður enginn vinur þjóðarinnar og hefur þegar selt út fiskimiðin til ESB. Betra að arðurinn af sjávarútveginum fari í græna skatta og gjöld til hirðarinnar í Brussel í staðinn fyrir hærri laun til sjómanna og velferð til landsmanna. Íslendingar sem hafa látið blindast af hatri Samfylkingarinnar út í útgerðarfyrirtæki og sjómenn eiga eftir að vakna harkalega upp við vondan draum, þegar lífsviðurværinu hefur verið kippt undan fótum þeirra. Þá mun hið raunverulega markaðsverð sósíalískrar stefnu ríkisstjórnarinnar koma í ljós.

Hinn nýi veruleiki Íslands er grímulaus misbeiting valds í höndum Evrópusambandssinna. Öllu er snúið á hvolf til þess að rugla landsmenn í ríminu fyrir inngönguna í ESB. Þjóðaratkvæðagreiðslan er þar næsta stóra blekking, því atkvæðagreiðsla sem sögð er til að „kanna hvort halda eigi áfram aðildarviðræðum að ESB“ verða túlkaðar af ESB sem já við inngöngu í sambandið. 

Og hver skyldi draga í efa að stöllurnar Kristrún og Þorgerður hafa þegar selt út Ísland á fundum sínum með ESB erlendis eins og þær hafa samþykkt fjáraustur á bak við alþingi til Úkraínustríðsins og uppbyggingu Nató-hers í Finnlandi?

 

Stjórnarandstaðan „hleypi lýðræðinu ekki í gegn“

Hömlulaus innflutningur fólks rústar þeirri velferð sem við höfum byggt upp

Innflytjendastefna Svíþjóðar hefur leitt til bólfestu alþjóða glæpahringja í landinu sem flætt hafa einnig til annarra Norðurlanda, Ísland þar með talið. Allir dæmdir glæpaklíkumorðingjar í Svíþjóð ár 2022 voru af erlendum uppruna. Í Svíþjóð er félagsmálastofnun að rannsaka af hverju börn eru að skjóta og sprengja. Sprengingar í Svíþjóð eru einsdæmi í heiminum í landi þar sem fullyrt er að friður ríki. Í Danmörk eru innflytjendur þriðja heims að baki þriðjungi ofbeldisverka. Tveir af hverjum þremur innflytjendum 50 ára og eldri frá múslímskum löndum fá greiddan ellilífeyri í Danmörku. Á fáeinum árum hefur 2,5 milljónum innflytjenda verið hleypt inn í Noreg, Svíþjóð og Danmmörk. Fræðimenn vara við innanlandsátökum í Svíþjóð í framtíðinni. Svona má endalaust telja áfram. 

Í skýrslunni Velferðaríki án landamæra komust hollenskir fræðimenn að þeirri hrikalegu niðurstöðu að áætlaður kostnaður við fólksinnflutninga í sama mæli og verið hefur, muni kosta Holland samsvarandi 143 þúsund milljarða íslenskra króna fram til ársins 2040. Að jafnaði kostar hver innflytjandi sem kemur frá Sómalíu og öðrum stöðum Afríku tæpar 100 milljónir íslenskar krónur. Útkoman af landamæralausri Evrópu er óhaldbær og fræðimennirnir segja að líkja megi innflytjendastefnunni við allsherjar Ponsi-svindl.

Höfundar bókarinnar eru fjórir hollenskir fræðimenn: J.H.van de Beek stærðfræði- og tölvufræðidoktor, H. Roodenburg, professor emeritus í hagfræði, Dr. J. Hartog og félagsfræðingurinn G.W. Kreffer.

Rannsókn fræðimannanna er yfirgripsmikil og sýnir fleiri mismunandi reikniaðferðir til að fá fram meðaltal af nettó-framlagi innflytjenda. Það sem þeir greiða í skatt að frádregnum styrkjum og öðrum félagslegum kostnaði.

Ein reikniaðferð kostnaðarins er þessi: Summan af styrkjum og kostnaði samfélagsins frá innflutningsdegi þar til farandinn deyr eða flytur aftur burtu eða er vísað úr landi. Samkvæmt annarri reikniaðferð er kostnaði vegna hugsanlegra barna innflytjandans bætt við. Í þriðju líkaninu er einungis reiknað með kostnaði þeirra innflytjenda sem dveljast í landinu til frambúðar.

Niðurstaðan – óháð því hvaða reikniaðferð er notuð, er sláandi. Að sögn rannsóknarhópsins, sem starfar hjá háskóla van Amsterdam, þá eykst kostnaðurinn stöðugt við innflytjendur. Áætlað er að árið 2040 muni fólksinnflutningurinn kostað hollenska samfélagið þúsund milljarða evra á 45 ára tímabili. 1.000 milljarðar evra samsvara 143 þúsund milljörðum íslenskra króna. Niðurstaða fræðimannanna er þessi:

Útreikningarnir í þessari skýrslu taka af allan vafa um hvað þetta þýðir til lengri tíma litið: Aukið álag á opinber fjárlög og að lokum endalok velferðarsamfélagsins eins og það lítur út í dag.

Stjórnmálamenn á Vesturlöndum tala oft um, að það þurfi að flytja inn fólk til að yngja upp og koma í staðinn fyrir aldurhnigna innfædda. Innan akademíunnar er rætt um „innflutning staðgengla“ en umdeildara er, þegar orðið íbúaskipti er notað, sem þýðir að verið sé að skipta út hvítu fólki á Vesturlöndum smám saman fyrir fólk með dekkri húðlit frá vanþróuðum löndum.

Hollensku vísindamennirnir reiknuðu út, að með þeirri þróun sem við sjáum í dag, þá muni aðeins 10% íbúa Hollands árið 2100 samanstanda af þeim sem bjuggu í landinu árið 2020. Hin 90% verða innflytjendur sem komu eftir 2020 og börn, barnabörn og barnabarnabörn þeirra.

Hér má sjá mínus og plús yfir innflytjendur eftir löndum og hvort um innflutning á vinnuafli, fjölskyldusameiningu, námsmönnum eða hælisleitendum er að ræða:

 

„Það eru ekki mannréttindi að búa í Svíþjóð“

Reykjavík breytt í gjallarhorn fyrir hryðjuverkasamtök Hamas

Reykjavíkurborg er stjórnað að vinstri sinnuðum aðgerðarsinnum sem misnota stofnanir borgarbúa til þess að breiða út sósíalíska stefnu sína. Það er ekki í höndum sveitarfélaga að taka stjórnmálalega afstöðu í utanríkismálum, verkefni þeirra er að vinna að daglegum rekstri sveitarfélagsins og veita íbúunum þá þjónustu sem þeim ber skylda til samkvæmt lögum. Stjórn Reykjavíkur hefur brugðist Reykvíkingum í skyldum sínum til dæmis með 88 milljóna króna daglegri skuldasöfnun sem bætist ofan á þegar himinháar óhaldbærar skuldir. 

Það er hlutverk ríkisstjórnar og utanríkisráðuneytis að fara með utanríkisstefnu Íslands og ákveða þátttöku landsins í alþjóðamálum. 

Með því að vaða inn í utanríkismál landsins sýnir vinstri stjórn Reykvíkinga að hún virðir að engu loforð borgarinnar til Reykvíkinga um sinna hlutverki sínu í málefnum borgarbúa. Þetta eina atriði er nægur grundvöllur til að efnt verði til aukakosninga svo Reykvíkingar geti vikið borgarstjórninni umsvifalaust frá störfum og kosið einstaklinga sem skilja og eru trúir verkefninu að þjónusta borgarbúa. Það er ekki í þágu borgarbúa að gera Hamas að yfirlýstum vinum Reykjavíkur.

Allir sem sjá palestínska fánann við ráðhús Reykjavíkur sjá og skilja samstundis að Ísland er vilhallt hryðjuverkaöflum sem lifa fyrir það eitt að útrýma Ísrael. Ríkisstjórnin gefur þegjandi samþykki enda er slíkt gyðingahatur í anda sósíalíska Internationalen sem Samfylkingin á aðild að. 

Vinstri menn hafa eyðilagt Reykjavíkurborg. Vinstri mönnum er að takast að eyðileggja efnahagslíf landsmanna með sköttum sem drepa einkaframtakið og breytir landinu í ríkisbúskap að hætti Norður - Kóreu. 

Að borgarstjórnin skuli ekki setja upp íslenska fánann eða fána Reykjavíkurborgar við ráðhúsið segir allt sem segja þarf. Borgarbúar og landsmenn skipta borgarstjórn Reykjavíkur engu máli. Það sem skiptir máli er að sýna samstöðu með Hamas og taka afstöðu gegn Ísrael og Bandaríkjunum í stríði Hamas gegn Ísrael.

Og að venju var að sjálfsögðu ekkert minnst á þessi mál í kosningabaráttunni, þegar kosið var til borgarstjórnar. 

Vekur athygli að aðeins fulltrúi Sjálfstæðisflokksins, Kjartan Magnússon, þorði að greiða atkvæði minnihlutans gegn ákvörðun borgarinnar að flagga Palestínufánanum. 

Spyrja má hvort hann sé síðasta vörn borgarbúa gegn valdníðslu og ofríki sósíalismans í borginni áður en borgin fer endanlega á hausinn og það í meira en efnahagslegum skilningi?

 

Formaður borgarráðs sakar minnihlutann um lýðskrum

ESB-elíta Alþingis búin að vinna slaginn um eignaupptöku útgerðarinnar

Í viðtali við Spursmál töldu stjórnarandstæðingarnir Guðrún Hafsteinsdóttir formaður Sjálfstæðisflokksins til hægri, Ingibjörg Ólöf Isaksen þingflokksformaður Framsóknarflokksins til vinstri og Borgþór Ólason, þingflokksformaður Miðflokksins í miðju, það ólíklegt, að ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur myndi beita kjarnorkuákvæðinu svo kallaða.

Þetta gæti reynst óskhyggja og góð trú á að valkyrjurnar feti ekki í fótspor ESB og svæli út stjórnarandstæðinga með valdníðslu og öðrum aðferðum ofríkis. Það er eins gott fyrir bæði stjórnarandstöðu og landsmenn alla að fara að skilja að kjörnir flokkar sem mynda ríkisstjórnina vinna af fullri hörku að innlimun Íslands í ESB og fylgja fyrirmælum frá Brussel í þeirri vegferð.

Að beita kjarnorkuákvæðinu er bara eðlilegt framhald á þeirri vegferð og verður að sjálfsögðu útskýrð með upplýsingaóreiðu og falsfréttastíl stjórnarandstöðunnar. Hvort heldur sem verður, með eða án beitingu kjarnorkuákvæðisins, þá er stjórnarandstaðan í vonlausum gír og búin að tapa orustunni um eignaupptöku ríkisins hjá einkarekinni útgerð. Þjóðin er fjarverandi og stjórnarandstaðan getur lítið sem ekkert gert.

Hinn nýi raunveruleiki fyrir Sjálfstæðismenn er að þeir hafa ekki lengur stjórn á málunum. Ástandið í dag er einnig að hluta til á þeirra eigin ábyrgð, þeir tóku ranga stefnu með þriðja Icesavesamningnum og núna með Bókun 35. Þar hafa frjálslyndir margklofnir úr Sjálfstæðisflokknum endanlega brotið þann samning sem fyrirrennarar þeirra gerðu þegar Íhaldsflokkurinn og Frjálslyndi flokkurinn gengu saman og stofnuðu Sjálfstæðisflokkinn 25. maí 1929. Þetta er skýringin á fylgisleysi flokksins í dag, að íhaldsmenn eru tvístraðir út um allt, sumir í Miðflokknum, sumir að fást við myndun Lýðræðisflokksins og sumir sjálfstæðir aðgerðarsinnar í umræðunni og sumir hafa hreinlega gefist upp. 

Guðrún Hafsteinsdóttir hefur fallið í þá gryfju að greiða götu Bókunar 35 sem gengur gegn stjórnarskrá Íslands og hleypir öllum stjórnskipunarlögum Íslands upp í loft. Það þýðir lítið og er marklaust að segjast vera gegn aðild Íslands að ESB en skrifa síðan undir að lög EES hafi fordæmalausan forgang yfir lagasetningu Alþingis. Brusselskrímslið er með klærnar um gullegg þjóðarinnar.

Ef hinn ágæti formaður Sjálfstæðisflokksins elskar land sitt og þjóð sem hún segist gera og engin ástæða er til að draga í efa, þá á hún að snúa við spilunum og neita að samþykkja Bókun 35. Það yrði fyrsta skrefið til að bæta hina löskuðu ímynd flokksins meðal almennings. Orustan um veiðigjöldin er töpuð.

Fullveldisstríðið er eftir.

PS. Þar sem fáni hryðjuverkasveitarinnar Hamas blaktir núna á ráðhúsi Reykjavíkur má spyrja hvenær Alþingi muni draga Palestínufánann og jafnvel ESB-fánann að húni Alþingis?

„Kjarnorkuhnappi“ þingforseta ólíklega beitt

Hönd sósíalismans drepur alla sköpunargleði til framleiðslu verðmæta

Ríkisstjórnin mun fara í sögubækurnar fyrir að takast að eyðileggja aldagamla baráttu landsmanna fyrir lífi og sjálfstæði landsmanna. Ekkert bendir til þess að komið verði í veg fyrir það efnahagslega hrun sem þegar er hafið með ásetningi ríkisstjórnarinnar að skattpína fyrirtæki í sjávarútveginum og öðrum greinum. Afdankaðir svindlarar eins og Dagur B. Eggertsson, sem skilur eftir sig efnahagslega sviðna jörð í Reykjavík sem tekur margar kynslóðir að laga, rífur kjaft og heimtar alræði til að sýna framleiðendum í sjávarútvegi í tvo heimana. Aðför ríkisins er árás á einkaframtakið, sjálfupptekin akademía, fólk sem aldrei hefur sett fingur í blautan sjó, tekur sér vald til að eigna sér afkomu þeirra sem lagt hafa líf sín í sölurnar til að ná þeim árangri sem gert hefur íslenskan sjávarútveg að þeim besta í heimi.

Morgunblað dagsins fjallar um málið í leiðara og bendir réttilega á að byrjun á hruni lífeyrissjóðanna varðar fleiri en þær 4-5 fjölskyldur í landinu sem forsætisráðherra hatar og vill koma fyrir kattarnef. Almenningur greiðir í lífeyrissjóði sem hafa tapað um 22 milljörðum frá áramótum vegna árásar ríkisstjórnarinnar á sjávarútveginn. Lífeyrissjóður verslunarmanna hefur tapað 5,1 milljarði, Lífeyrissjóður ríkisstarfsmanna 4,8 milljörðum, Gildi 3,7 milljörðum, Brú 2,5 milljörðum, Stapi 1,4 milljörðum og Almenni lífeyrissjóðurinn sléttum milljarði en sjö aðrir sjóðir samtals 3,4 milljörðum. Af samanlögðu tapi upp á 22 milljarða sitja skattgreiðendur uppi með 1,1 milljarð króna. Morgunblaðið skrifar:

„....framtíðarframfærslu fjölskyldnanna í landinu er ógnað af því að Kristrún Frostadóttir segist vilja sýna 4-5 fjölskyldum í tvo heimana. Fyrir þá heiftrækni eiga ekki 224 þúsund heimili að gjalda.“

Þetta er kjarni málsins. Þær tölur sem Mbl. vísar til er aðeins upphafið á því skemmdarverki sem sósíalistastjórn Kristrúnu Frostadóttur er að framkvæma. Gríman er fallin og öll kosningaloforð sýnt sig vera fals ofan á falsið ofan. 

Það er verðugt verkefni fyrir söguskýrendur að kafa ofan í þá fasísku klíkumyndun lattelepjandi fræðihirðar 101 Reykjavíkur sem lifir í eigin hugarheimi svo langt frá daglegu lífi almennings að minnir einna helst á kommaheim Marx og Engels. Alls staðar þar sem alræðisstjórnir myndast eru fræðimenn fjarri raunheimi með í spilinu. Slíkt hið sama er að raungerist í okkar litla þjóðfélagi og hefði Sjálfstæðisflokkurinn ekki fylgt eftir mistökum Bjarna Benediktssonar yngri í Icesave væri ástandið örugglega annað. Flokkurinn mun jarða sjálfan sig með samþykki bókunar 35.

Stjórnmálin á Íslandi eru í gíslingu þessa aðals, sem rænir fé af vinnandi fólki sjálfu sér til framdráttar. Ísland er boðið upp á mörkuðum Sameinuðu þjóðanna og ESB. Fyrir ráðherra er eini tilgangurinn að markaðsfæra einkahag sinn erlendis sbr. flengingar utanríkis- og forsætisráðherrans um allar jarðir til að fá persónulegt kredit hjá alþjóðastofnunum upp á vel borgað starf þegar landsmenn henda þeim út af þingi. 

Þjóðin er verulega óheppin og auðtrúa að hafa gefið þessu fólki umboð á þing. Börnin og barnabörnin fá þann dýrkeypta lærdóm að sú leið sem nú er farin er fljótasta leiðin til að rústa því sem fyrri kynslóðir hafa byggt upp. Hversu margar kynslóðir mun taka að byggja upp aftur það sem nú er rústað, ef það er yfirleitt mögulegt, á eftir að koma í ljós. 

Getum klárað þetta en það þarf tvo í tangó

Biskup verður að víkja áður en kirkjan yfirgefur trúna og þjóð sína

Í athyglisverðu viðtali við Geir Waage, pastor emeritus, Reykholti, útskýrir Geir grundvöll hinnar evangelísku-lúthersku kirkju á Íslandi. Hann útskýrir burðarstoð kristinnar trúar, hvernig hún hefur þróast frá tímum Jesús Krists og þann sáttmála sem gildir innan kirkjunnar í dag bæði á Íslandi og erlendis. 

Geir Waage bendir á þær skyldur biskups að ábyrgjast boðskap kristinnar trúar á grundvelli trúarjátningarinnar sem felst í boðskapnum um að guð sé þríeinn: Guð sem er einn og birtist í föður, syni og heilögum anda sem eru þrír. Þetta er hin heilaga þrenning sem grundvöllur kristinnar trúar og kirkju Jesús Krists hvílir á. Þetta er sá grundvöllur, sem íslenska þjóðkirkjan hefur skyldur að rækta og er skilgreind í kirkjulegum samningum sem hluti evangelísku-lúthersku heimskirkjunnar. 

Það er ekki í höndum hvorki biskups sjálfs, kirkjuráðs eða prestaþings að breyta þessum grundvelli. Með því væri verið að breyta þeim grundvelli sem kirkjan stendur á og þar með rifta fyrri samningum kirkjunnar bæði innbyrðis gagnvart guði og einnig við ríkið. Samkvæmt stjórnarskránni og lögum um þjóðkirkjuna er evangelíska-lútherska kirkjan þjóðkirkja Íslands. Breytir biskup þessum grundvelli kirkjunnar eru forsendur samningsins við guð og íslenska ríkið brostnar, þar sem biskup hefur vikið þjóðkirkjunni af sinni trúarlegu braut og breytt henni í fríkirkju eða sértrúarsöfnuð. Fréttir um skírnarathafnir á Akureyri án slíkrar trúarjátningar eru feigðarboði íslensku kirkjunnar ef sannar reynast.

Þeir hlutir sem núna eru að gerast innan þjóðkirkjunnar eru voveiflegir fyrir kristna trú og boðskap frelsarans. Í raun svo alvarlegir að tala má um siðaskipti. Verið er að uppfæra prestahandbókina og breyta trúarathöfnum kirkjunnar og setja annan boðskap í stað boðskap Jesús Krists. Núna boðar kirkjan þann andkristna boðskap að kynin séu fleiri en tvö sem er játning við kenningu transismans sem heldur því fram að manneskjan geti með eigin hugmyndum og líkamlegum inngripum breytt sköpunarverki guðs. Guð skapaði manninn í sinni mynd, karlmann og konu og lýsti Geir Waage því að boðskapur guðs er að maður og kona verða að einu holdi. Þetta er grundvöllur kristinnar trúar, grundvöllur fjölskyldunnar og trygging fyrir afkomu og blómgun mannkyns. 

Í dag sjáum við hvernig transboðskapur um breytingu á sköpunarverki guðs hefur rutt sér braut sem tískubóla, til dæmis virðist að eiga transbarn vera lágmarks aðgöngumiði að borði fína fólksins í Hollýwood og á fleiri stöðum þeirra ríku og frægu. Gleðigöngur eru farnar með berrössuðum fullorðnum til að kynda undir þá andkristnu kenningu að sama kyn eigi að verða eitt hold, þótt ekkert barn verði skapað með slíkum æfingum. Kynnt er undir ofurtrú á tæknina sem sögð er gera guð óþarfan og að manneskjan sjálf geti með tækni breytt kynjum og búið til börn í vísindaverksmiðjum. Á þessum kenningum sjást fingraför Kölska sem telur sig upphafinn yfir guð og segist betri skapari en drottinn. 

Biskup Íslands hefur ljáð þessum kenningum eyru og ber ábyrgð á þeirri vegferð sem þjóðkirkjan er á og er að skapa sjálfheldu kristinnar trúar á Íslandi. Mynd á strætisvögnum Reykjavíkurborgar af transjesús sem skeggjuðum karlmanni með konubrjóst er talandi tákn fyrir þessa vegferð ásamt því að hleypa Samtökunum 78 inn á gafl til að breyta kirkjunni og stjórna prestum hennar við hlið biskups.

Til að fyrirbyggja skipsbrot kristinnar trúar innan þjóðkirkjunnar ber biskupi að láta af störfum eða vera vikið úr starfi vegna getuleysis við að framkvæma skilgreind trúnaðarstörf sín sem yfirmaður þjóðkirkjunnar á Íslandi.

Vonandi vakna prestar, fyllast heilögum anda sem gefur þeim þor að ráðast gegn þessum árásum á kirkju Jesús frá Betlehem. Kirkja sem yfirgefur trúna og eigin þjóð uppfyllir ekki samninginn, hvorki við guð né menn, og verður fyrr eða síðar tekin út af sakramenti ríkisins sem hver annar sértrúarsöfnuður. Síðan verður það verk hinnar evangelísku-lúthersku kirkju í Evrópu að stunda að nýju trúboð á Íslandi til að endurbreyta þeim siðaskiptum sem þjóðkirkjan á Íslandi hefur innleitt.

Segir gleðigöngu í Búdapest „til skammar“