Hönd sósíalismans drepur alla sköpunargleði til framleiðslu verðmæta

Ríkisstjórnin mun fara í sögubækurnar fyrir að takast að eyðileggja aldagamla baráttu landsmanna fyrir lífi og sjálfstæði landsmanna. Ekkert bendir til þess að komið verði í veg fyrir það efnahagslega hrun sem þegar er hafið með ásetningi ríkisstjórnarinnar að skattpína fyrirtæki í sjávarútveginum og öðrum greinum. Afdankaðir svindlarar eins og Dagur B. Eggertsson, sem skilur eftir sig efnahagslega sviðna jörð í Reykjavík sem tekur margar kynslóðir að laga, rífur kjaft og heimtar alræði til að sýna framleiðendum í sjávarútvegi í tvo heimana. Aðför ríkisins er árás á einkaframtakið, sjálfupptekin akademía, fólk sem aldrei hefur sett fingur í blautan sjó, tekur sér vald til að eigna sér afkomu þeirra sem lagt hafa líf sín í sölurnar til að ná þeim árangri sem gert hefur íslenskan sjávarútveg að þeim besta í heimi.

Morgunblað dagsins fjallar um málið í leiðara og bendir réttilega á að byrjun á hruni lífeyrissjóðanna varðar fleiri en þær 4-5 fjölskyldur í landinu sem forsætisráðherra hatar og vill koma fyrir kattarnef. Almenningur greiðir í lífeyrissjóði sem hafa tapað um 22 milljörðum frá áramótum vegna árásar ríkisstjórnarinnar á sjávarútveginn. Lífeyrissjóður verslunarmanna hefur tapað 5,1 milljarði, Lífeyrissjóður ríkisstarfsmanna 4,8 milljörðum, Gildi 3,7 milljörðum, Brú 2,5 milljörðum, Stapi 1,4 milljörðum og Almenni lífeyrissjóðurinn sléttum milljarði en sjö aðrir sjóðir samtals 3,4 milljörðum. Af samanlögðu tapi upp á 22 milljarða sitja skattgreiðendur uppi með 1,1 milljarð króna. Morgunblaðið skrifar:

„....framtíðarframfærslu fjölskyldnanna í landinu er ógnað af því að Kristrún Frostadóttir segist vilja sýna 4-5 fjölskyldum í tvo heimana. Fyrir þá heiftrækni eiga ekki 224 þúsund heimili að gjalda.“

Þetta er kjarni málsins. Þær tölur sem Mbl. vísar til er aðeins upphafið á því skemmdarverki sem sósíalistastjórn Kristrúnu Frostadóttur er að framkvæma. Gríman er fallin og öll kosningaloforð sýnt sig vera fals ofan á falsið ofan. 

Það er verðugt verkefni fyrir söguskýrendur að kafa ofan í þá fasísku klíkumyndun lattelepjandi fræðihirðar 101 Reykjavíkur sem lifir í eigin hugarheimi svo langt frá daglegu lífi almennings að minnir einna helst á kommaheim Marx og Engels. Alls staðar þar sem alræðisstjórnir myndast eru fræðimenn fjarri raunheimi með í spilinu. Slíkt hið sama er að raungerist í okkar litla þjóðfélagi og hefði Sjálfstæðisflokkurinn ekki fylgt eftir mistökum Bjarna Benediktssonar yngri í Icesave væri ástandið örugglega annað. Flokkurinn mun jarða sjálfan sig með samþykki bókunar 35.

Stjórnmálin á Íslandi eru í gíslingu þessa aðals, sem rænir fé af vinnandi fólki sjálfu sér til framdráttar. Ísland er boðið upp á mörkuðum Sameinuðu þjóðanna og ESB. Fyrir ráðherra er eini tilgangurinn að markaðsfæra einkahag sinn erlendis sbr. flengingar utanríkis- og forsætisráðherrans um allar jarðir til að fá persónulegt kredit hjá alþjóðastofnunum upp á vel borgað starf þegar landsmenn henda þeim út af þingi. 

Þjóðin er verulega óheppin og auðtrúa að hafa gefið þessu fólki umboð á þing. Börnin og barnabörnin fá þann dýrkeypta lærdóm að sú leið sem nú er farin er fljótasta leiðin til að rústa því sem fyrri kynslóðir hafa byggt upp. Hversu margar kynslóðir mun taka að byggja upp aftur það sem nú er rústað, ef það er yfirleitt mögulegt, á eftir að koma í ljós. 

Getum klárað þetta en það þarf tvo í tangó