Vert að vera Íslendingur eftir lestur Reykjavíkurbréfs Morgunblaðsins

Í því vandræðafári sem ríkisstjórn Íslands skapar með gjörðum sínum virðist vókað náttmyrkrið leggjast eins og þungt lömunarteppi yfir landsmenn. Við slíkar kringumstæður aukast raddir margra að flýja land og bólfesta sig á Norðurlöndum eða í suðri til dæmis á Spáni. Ég játa að ég varð mjög undrandi á þeirri tilfinningu sem ég fékk fyrir nokkrum árum í fyrsta skipti, hvað ég var feginn þegar flugvélin lyfti frá Keflavíkurflugvelli og ég var að fara frá minni ástkæru fósturjörð heim til Svíþjóðar. Áður var það alltaf tilhlökkunarefni að fara til ástkæra Fróns og söknuður við brottför. Af öllum löndum er Ísland trúlega versta land fyrir Íslending að vera ferðamaður í. Maður er og verður útlendingur í „stórborginni" Reykjavík, sem er alls ekki sú sama sem ég ólst upp í sem barn. Ekki er hægt að fara út í búð lengur og kaupa skyr og rjóma án þess að vera spurður: Do you speak English? Að þessu leyti eru einnig margir Íslendingar búsettir í landinu orðnir að útkjálkaþjóð ferðamannaiðnaðarins. 

Ég elska Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins. Lífsgleði bréfahöfundar og stjórnmálaskerpa smitar út frá sér, þannig að jafnvel draugateppi Evrópusambandsstjórnar lýðveldisins virðist hjómið eitt og von um betri hlutskipti landsmanna í framtíðinni. Hér eru nokkur dæmi:

„Eina stóra verkefnið, sem hún (ríkisstjórnin) leggur mestan metnað sinn í, virðist vera að leggja til atlögu við einn þýðingarmesta atvinnuþátt þjóðarinnar, og virðist hún helst hafa það á móti honum að hann gangi of vel, að minnsta kosti fyrir fýlupoka."

„Annar flokkurinn af tveimur valdaflokkunum, sem glotta við tönn, virðist raunar hafa misskilið verkefni sín að verulegu leyti, þegar sá taldi að titillinn „utanríkisráðherra“ fæli einkum í sér að halda sig sem allra lengst og oftast „utan ríkis“ og fleygja þar fjármunum eins og enginn væri morgundagurinn."

„Ef íslenski utan„ríkis“ráðherrann telur sig hafa sterk spil á sinni hendi gæti hann þess vegna spilað þeim út, við fyrsta góða tækifærið. Gárungarnir væru vísir til að segja að réttast væri að ráðherrann tæki upp þétt samstarf við íslenska Hjálpræðisherinn." 

„En þetta sýndi þó allt, rétt eins og viðbrögð utan„ríkis“ráðherrans gerðu, að samstarf ráðherrans og 30 kommissara, sem sáust ganga framhjá, væri öflugt og sterkt og alls ekki útilokað að utan„ríkis“ráðherrann fengi sendan reikning frá Brussel upp á 50 milljónir evra, sem sýndi þá enn og aftur að vinsemd kommissaranna í Brussel til Íslands væru engin takmörk sett."

Gleymum því aldrei að það var vegna atbeina Davíðs Oddssonar Seðlabankastjóra að Íslendingar gátu notað krítarkortin sín, þegar ríkisstjórn Gordon Browns var svo elskuleg að lýsa íslenska lýðveldið hryðjuverkaríki á opinberum fjármálaskiltum heims og allar leiðir lokuðust. 

Gleymum því ekki að það voru ráð stjórnmálaforingjans Davíðs Oddssonar að fara dómstólaleiðina sem bjargaði þjóðinni í Icesavedeilunni þvert á markmið krata og ESB sem horfðu á úr forsætisráðherrastúkunni og ætluðu að hlæja að óförum Íslands en fóru sjálf grátandi heim. 

Gleymum því ekki að Davíð Oddsson Seðlabankastjóri varaði við komandi fjármálakreppu í langan tíma áður en fjármálafárviðrið skall á en kratar og kommar völdu að virða orð hans að vettugi og svæla hann með stjórnarskrárbroti úr löglegu embætti og allir vita hvernig fór. 

Mun íslenska þjóðin muna eftir þeim löðrungi eftir þúsund ár?