Ég elska Moggann - um ár og síð

"Veit ég þó varla, hvað veldur því" söng Shady Owens svo fallega hér um árið. Síðan púkkaði Stjórnin upp á lagið í trompaðri beat-útgáfu á stjórnlagaplötunni og kyrjað var að baki: "Má ég - á ég - þá kem ég". 

Hvað er það besta í heimi hér? 
Í dag er mitt svar: Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins 11. ágúst 2017

Höfundur Reykjavíkurbréfsins gefur æðislegu bíti færustu rokkstjarna ekkert eftir nema síður sé. Bréfskerpa Morgunblaðsins skín eins og skær stjarna á nátthimni kolsvartrar stjórnmálalegrar ládeyðu víða um þessar mundir. Bendir höfundur á stjórnmáladeyðu stórs hóps stéttarinnar t.d. í USA sem sameinast í hatri á Donald Trump. Tekur bréfið á styrjaldarglamri nútímans samfara lýðræðishnignun Vesturlanda, sér í lagi Evrópusambandsríkja og fylgifiska þeirra. 

"Almenningur í Evrópu er að átta sig á að stjórnmálamennirnir þar eru að breytast í sýndarvaldhafa. Andlitsausir og ábyrgðarlausir búrókratar í Brussel og tengiliðir þeirra í leppráðuneytunum fara með öll völd.....Íslenska stjórnarráðið, rétt eins og það norska, er fyrir löngu gengið í Evrópusambandið..."

Lýðræðishnignun er í gangi: "Varla hefst nokkur maður lengur til að mæta á „pólitíska fundi“ enda sjást hinir raunverulegu valdhafar ekki þar og enginn á aðgang að þeim annars staðar. Og þá má ætla að það styttist hratt í að menn hætti að láta hafa sig í það að drattast á kjörstað, þar sem aðeins lágt settir upplýsingafulltrúar hinna raunverulegu valdhafa eru í framboði. Sumir reyndar með ráðherratitil, sem er kirsuberið á brandarakökunni." 

Óhætt er að taka undir þessi varnaðarorð bréfritara. Hið þúsund ára Alþingi okkar hefur af núverandi ríkisstjórn verið breytt í Cat Walk kirsuberjanna á brandarakökunni, þegar Björt Ólafsdóttir umhverfis- og auðlindaráðherra hélt þar tízkusýningu og varði sig með "læki" Dóms-Dags ráðsstjórnarstjóra Reykvíkinga. Með sama áframhaldi má búast við að heilbrigðisráðherrann nýti þingsali fyrir Red light kjólasýningu, fjármálaráðherrann komi í evrusundbol með myntfætur og forsætisráðherrann í skó af merkinu Silly Walks. 

Í nágrannaríkinu Svíþjóð hafa kirsuberin tekið málið skrefi lengra. Anders Borg fyrrum fjármálaráðherra og ein helsta leiðarstjarna hægri manna kynnti nýjan samkvæmisleik að viðstöddum 80 manns, fjölskyldum með börnum. Leikurinn, - ekki með öllu ókunnur en þá oftast í öðrum árgöngum, er að bera saman stærð ákveðins líkamshluta karlmanna til að sjá hver stærstur er. Anders var þó ekkert að spyrja viðstadda karlmenn hvort þeir vildu vera með og byrjaði á því að sýna sinn og "aðstoðaði" aðra við að sýna sína. Hann varði hegðunina með "lækum" heldri kirsuberja. Kannski munu íslensku berin sem allt apa eftir þeim sænsku flytja inn leikinn til Íslands. 

Bréfritari gerir stefnuleysi stjórnmálanna að umtalsefni á svipuðum nótum og annar góður pistlahöfundur og fyrrum ritsjóri Morgunblaðsins Styrmir Gunnarsson sem spyr: "Hvar hafa málsvarar einkaframtaksins verið undanfarin ár?" Talar Styrmir um "Hvunndagshetjur atvinnulífsins sem starfa utan sviðsljóss samtímans og oftar en ekki hefja atvinnurekstur með tvær hendur tómar". 

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar á vefsíðu sinni um "hina undarlegu stefnufestu" þar sem hann lýsir þáttöku þeirra sem vilja færa fórnir og vinna fyrir fólkið í landinu í dag vera kallaðar öfgar. Allt er öfugsnúið og hnignun stjórnmálanna blasir við.

Samanteknar lýsingar þriggja góðra manna á stuldi á fjöreggjum þjóða og lýðræðis úr höndum fólksins. 

Fjöregg verða ekki endurheimt baráttulaust. Þar reynir á dug og karlmennsku. "Ef karlmaður ertu - kjarkleysi vil ég ekki!" sungu Hljómar. 

Það vantar karlmennsku í stjórnmálin.
Ef ekki munu vörumerkin helför og dauðinn taka völd. 

 

 

Trump íhugar hernað í Venesúela