Ekki hlutverk stjórnvalda að greiða fyrir rétt svar í þjóðaratkvæðagreiðslu

Gott mál hjá Guðrúnu Hafsteinsdóttur, formanni Sjálfstæðisflokksins, að taka upp greiðslur ríkisstjórnarinnar úr ríkissjóði til að greiða fyrir „réttar“ skoðanir um aðild Íslands að ESB. Ríkisstjórnin notar peninga landsmanna til að efla ESB-áróðurinn á Íslandi fyrir komandi þjóðaratkvæðagreiðslu um inngöngu Íslands í ESB. Flokkur fólksins mótmælir engu enda sjálfur á kafi í eigin fjármálasvindli. Markmið ríkisstjórnarinnar er að landsmenn segi já í þeirri trú að verið sé að kanna afstöðu þeirra til hvort taka eigi upp aðildarumræður að nýju. Það er ósvífin blekking. Aðildarviðræðurnar eru þegar hafnar eftir heimsókn forsætis- og utanríkisráðherra til Brussel strax eftir kosningar. 

Ríkisstjórnin vinnur samkvæmt áætlun ESB um að taka yfir Ísland á bak við landsmenn. Í raun starfar ríkisstjórnin eins og skipuð bráðabirgðastjórn Evrópusambandsins, þar til önnur verður skipuð eftir að búið er að véla Ísland inn í sambandið. Í aðdraganda kosninganna sögðu kratar og Viðreisn að aðild að ESB yrði ekki á dagskrá. Það hefur sýnt sig, að innganga Íslands í ESB er aðalmál ríkisstjórnarinnar á kjörtímabilinu. Jafnaðarmenn kunna að blekkja og svíkja. Það kunna líka peningaþvottamenn útrásarvíkinga sem tókst að næla í milljarða króna úr vösum landsmanna á hlaupum eftir hrun.

Enginn skal halda að komandi þjóðaratkvæðagreiðsla sé um eða verði tekin sem neitt annað en svar Íslendinga um hvort þeir vilja ganga með í ESB eða ekki. Svari Íslendingar já, verður dreginn upp tilbúinn samningur við ESB og lagður fyrir Alþingi og forseta Íslands til samþykktar. Svari Íslendingar nei verður samningnum breytt lítils háttar og kosið aftur. Og aftur og aftur þar til niðurstaðan verður já. 

Guðrún Hafsteinsdóttir bendir réttilega á að kjörnir embættismenn eiga að gæta sameiginlegra hagsmuna landsmanna:

„Við erum kom­in á þann stað að rík­is­stjórn­in ætl­ar að ausa pen­ing­um úr rík­is­sjóði í stétt­ar­fé­lög og önn­ur sam­tök, mörg hver með millj­arða í sín­um sjóðum, til að halda uppi áróðri fyr­ir sínu helsta stefnu­máli. Ef rík­is­stjórn­in væri að veita sömu fjár­muni til at­vinnu­rek­enda­sam­taka til að tala gegn ESB-aðild, væri þá ekki litið á það sem póli­tíska mis­notk­un? Hvers vegna er þetta ásætt­an­legt þegar sjón­ar­miðin falla að stefnu rík­is­stjórn­ar­inn­ar? Með þessu er verið að stíga yfir mörk sem eiga að skilja stjórn­mál og op­in­bera fjár­veit­ingu.“ 

Þetta eru orð að sönnu. Þegar stjórnmálaflokkar sjá ekki mun á fjármálum landsmanna og eigin flokks, þá eru málin komin á hættulega braut. Lýðræðið víkur fyrir alræði. Guðrún spurði:

„Hvernig getur það tal­ist for­svar­an­leg meðferð á op­in­beru fé að rík­is­valdið beiti fjár­magni al­menn­ings til að styðja póli­tíska umræðu sem bein­lín­is fell­ur að stefnu rík­is­stjórn­ar­inn­ar sjálfr­ar?“  

Svar Þorgerðar Katrínar um að hætta standi af „utanaðkomandi öflum“  vekur spurningar. Af hverju segir ekki ráðherrann hreint út Rússar og Bandaríkjamenn?

Guðrún Hafsteinsdóttir hittir beint í mark, þegar hún bendir á það afl sem er þjóðinni hættulegast:

„Það er ekki hlut­verk stjórn­valda að greiða fyr­ir rétt svar í þjóðar­at­kvæðagreiðslu.“

 

 

Ekki hlutverk stjórnvalda að greiða fyrir rétt svar

Glæpahringirnir hagnast á brottrekstri Úlfars Lúðvíkssonar

Það var hressilegt að hlýða á viðtal Stefáns E. Stefánssonar við Úlfar Lúðvíksson, fv. lögreglustjóra á Suðurnesjum, í þætti Spursmála í gær. Úlfar Lúðvíksson var rekinn úr embætti lögreglustjóra fyrir það eitt að vilja vinnu sína eftir bestu getu við landamæragæslu Íslands á Keflavíkurflugvelli. Brottrekstur Úlfars er fólskuverk sem þjónar glæpahringjum sem eru að leggja undir sig Ísland.

Úlfar Lúðvíksson uppljóstraði um flöskuháls í kerfinu þar sem Sig­ríður Björk Guðjóns­dótt­ir, ríkislögreglustjóri og Haukur Guðmundsson ráðuneytisstjóri gæta allt annarra hagsmuna en þjóðarhags. Sem dæmi nefndi hann að hann væri ekki einu sinni virtur svara með ábendingum og fyrirspurnum til dómsmálaráðuneytisins sem er skýlaust brot á starfsreglum ráðuneytisins og ætti að vera refsivert fyrir viðkomandi starfsmenn.

Þetta er lýsandi dæmi um hvar stjórnkerfið er statt. Leyndarhyggja ókjörinna embættismanna sem vinna gegn hagsmunum almennings. Ókjörnir embættismenn sem eiga að gæta þess að alþjóðlegir glæpahringir nái ekki fótfestu á Íslandi en auðvelda þeim leikinn með því að reka þá sem harðastir eru gegn glæpamönnunum. Hagur þjóðarinnar er fyrir borð borinn með brottrekstri Úlfars Lúðvíkssonar. Hagur glæpamanna vænkar. Aðrir hafa verið reknir á undan honum og munu verða reknir á eftir honum nema að þjóðin taki af skarið og kjósi sér stjórnmálamenn til að vinna fyrir sig í stað þess að greiða stjórnmálamönnum laun fyrir að vinna að yfirtöku ESB á Íslandi.

Það er sjálfsagt mál að taka undir þá lágmarkskröfu Úlfars Lúðvíkssonar að víkja Sigríði Björk Guðjónsdóttur og Hauki Guðmundssyni úr embætti. Einnig ætti að endurráða Úlfar í lögreglustjórastöðu Suðurnesja, því hann er hæfasti maðurinn sem Ísland á til starfsins í dag.

Frásögn hans um níu ára þöggun ráðuneytisins til að leysa vandann með farþegalista flugfélaganna vekur spurningar. Hvaða hag hafa yfirmenn dómsmálaráðuneytisins af því að tryggja flugfélögum möguleika á að flytja eftirlitslausa einstaklinga til Íslands? Er verið að aðstoða glæpamenn að komast til landsins og valda usla? Peningar eru ekkert vandamál hjá alþjóðlegum fíkniefna- og glæpahringjum og mútur notaðar til að kaupa fólk, það vita allir. Nýleg uppljóstrun um kaup Björgólfs Björgólfssonar bankamanns á lögreglumönnum til einkanjósna staðfestir veikleika kerfisins.

Úlfar Lúðvíksson hefur mestu reynslu allra af landamæragæslu Íslands og hann fullyrðir að innganga landsins í Schengen hafi verið mistök. ESB-sinnar þola enga gagnrýni eða ábendingar um að þeir geri neitt rangt. Hjá þeim er ESB himnaríkið og allt annað brennandi helvíti. Þótt Schengen gerði líf landsmanna óbærilegt með innfluttum glæpamönnum, þá finnst ESB betra að fórna  öryggi og velferð landsmanna en að játa á sig mistökin. 

Þjóðin á að hlusta á þegar reyndir, heiðarlegir starfsmenn segja frá reynslu sinni eins og Úlfar Lúðvíksson. Það eru einmitt svona einstaklingar sem við þurfum til starfa, sem skilja muninn á réttu og röngu og hafa kjark til að ræða málin. 

Þjóðin á að sæma Úlfar fálkaorðunni, segja sig úr Schengen, skera upp herör gegn vaxandi ítökum glæpahringja á Íslandi og hefja hreinsunaraðgerðir á ríkisbákninu til að losna við þá einstaklinga sem nota ríkið í laumi á bak við okkur sem gagnast glæpamönnum.

 

#78. - Kallar eftir afsögn ríkislögreglustjóra

Hið nýa SVÍsland

 

Nýjar fréttir um hnífaárás og sprengingu í Reykjavík er ekki eitthvað sem friðsamir borgarbúar og landsmenn hafa áður búið við. Hömlulaus fólksinnflutningur á galopnum landamærum Schengen með litlu sem engu eftirliti er boðsmiði fyrir glæpamenn og ofbeldisseggi. Þetta þekkjum við sem búum í Svíþjóð því miður afskaplega vel með daglegum skot- og sprengjuárásum þar sem glæphópar halda öllu í greipum sér og sífellt fleiri saklausir borgarar týna lífinu fyrir það eitt að vera á vitlausum stað á vitlausum tíma.

Afstaða ríkisstjórnarinnar er skýr: Þeir sem mótmæla ólöglegum innflutningi fólks og reyna að gera eitthvað í málunum til hjálpar almenningi eru reknir úr starfi eins og Úlfar Lúðvíksson, fv. lögreglustjóri á Suðurnesjum. Úlfar Lúðvíksson og fleiri í sömu stöðu eiga skilið fálkaorðuna fyrir óeigingjarnt starf og vilja til að vinna fyrir þjóðina eftir bestu getu. 

Á Íslandi í dag er stjórnmálavaldið númer eitt. Almenningur verður að tilbiðja guð hins heilaga pólitíska rétttrúnaðar sem vinstri menn og rauðsokkur landsins hafa steypt þjóðinni í. Vókisminn ræður ríkjum og refsað fyrir gagnrýni á núverandi ESB-ríkisstjórn landsins.

Þegar ég hóf að segja frá glæpaþróuninni í Svíþjóð fyrir mörgum árum, þá mætti ég ofstopa, drambi og hroka sem einungis nútíma jafnaðarmenn búa yfir. Ég var eftirlýstur af RÚV fyrir falsfréttir sem eyðilagði fallegu kratamyndina af hamingjusömum Svíum sem léku sér við berfætt börnin fyrir utan rauðu sumarbústaðina í Paradís. Nokkrum árum síðar benti Donald Trump á sprengingar glæpahópa í Svíþjóð og sænska elítan fór á hliðina. Sænskur almenningur er látinn borga - sífellt fleiri með lífi sínu - fyrir þá glæpamennsku stjórnvalda að hirða ekki um landamærin. 

Í Svíþjóð hafa málin gengið svo langt, að systurflokkur Sjálfstæðisflokksins, Móderatar, leggja til nýjan fasteignaskatt á húseigendur sem nota á til að koma á samstarfi íbúa í borgarhverfum til að berjast gegn glæpaklíkunum! Uppgjöf löggjafans gæti ekki verið meiri og verði þetta raunin má búast við að stytti í blóðug átök hins almenna Svía beint við innflutta glæpamenn. Lögreglan hefur lýst því yfir að hún ráði ekki við glæpahópana og valdhafar láta það gott heita.

Ísland er margfalt viðkvæmara fyrir erlendum glæpamönnum en önnur Norðurlönd vegna vanbúinnar lögreglu, reynslu- og getuleysi til að fást við slíkt ofbeldi. Því miður virðast fréttirnar um hnífaárásina og dularfulla sprengingu á Hjarðarhaga aðeins vera toppurinn á ísjaka hins nýja raunveruleika sem stjórnmálamenn hafa skapað. 

Þessi aumingjaháttur yfirvalda gagnvart glæpahópum ber með sér aðra spurningu:

Hafa stjórnmálamenn hag af því að greiða götu alþjóðlegra glæpahópa? 

Ætti ekki að rannsaka hugsanleg tengsl þeirra við glæpaklíkurnar fyrst þeir vilja ekki lengur sinna skyldu sinni að vernda almenna borgara sem þeim ber að gera samkvæmt landslögum?

Íbúi segir hverfinu haldið í heljargreipum

Hvaða stjórnmáladruslur eru í utanríkismálanefnd Alþingis?

 

Ríkisstjórn Íslands er orðinn samgróinn hluti Evrópusambandsins. Þorgerður Katrín Gunnarsdóttur og Kristrún Frostadóttur ganga frá skrímslavef ESB um Ísland til að tryggja að fullveldi Íslands verði mélað fyrir atkvæðagreiðsluna um inngöngu Íslands í ESB. Í þéttingu hervæðingar Evrópusambandsins og sérstaklega þá Þýskalands sem boðar stærsta og sterkasta her Evrópu eina ferðina enn, er Ísland notað í áróðursskyni gegn Donald Trump og Bandaríkjunum. 

Hlutirnir verða skýrari með hverjum deginum. Nató og ESB undirbúa stórstyrjöld gegn Rússum. Í augum sósíalíska Internationalen (sem Samfylkingin á aðild að) er Bandaríkjaforseti versti óvinurinn. Til og með verri andstæðingur en sjálfur Pútín. Í þeirri meðvituðu sundrung vestrænna ríkja sem sósíalíski Internationalen og ESB standa fyrir er leiðin að fjórða ríki meginlandsins rudd og Bandaríkin, frelsi, lýðræði og frjáls samkeppni tekin út af borðinu. Sagan endurtekur sig. 

Ríkisstjórn Íslands hefur vaskað fram skýra stefnu sína sem falin var í kosningunum: Að draga Ísland með í átök stórveldanna. Horfin er afstaða vopnlausrar smáþjóðar til friðar. Land og þjóð eru matreidd á silfurfati til andstæðinga Bandaríkjanna til að nýta á þann hátt sem þóknast. Forsætis- og utanríkisráðherrann láta ekki bara mynda sig með leiðtogum heims, þær fórna Íslandi á altari ólýðræðislegra afla sem bera engan hag eða tilfinningar fyrir þeim hræðum sem búa á eldfjallaeyjunni. Ferðalög þeirra og ánetjun landsins í undirbúningi komandi heimsstyrjaldar skaðar Ísland og og mun skaða Íslendinga margar kynslóðir fram í tímann. 

Að Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir þvingar Ísland að taka þátt í undirbúningi ESB fyrir stríðsátök án þess að segja utanríkismálanefnd frá því, er viðbúið. 

En spyrja má hvaða stjórnmáladruslur eru í utanríkismálanefnd Alþingis sem gera ekkert í málinu og fljóta sofandi að feigðarósi. 

Ef Staksteinar Morgunblaðsins eru beittasta stjórnarandstaðan á Íslandi í dag, þá eru stjórnmálin í óefni komin.

Til hvers er þá Alþingi?

EES-ríkin og ESB efla samstarf á sviði öryggismála

Vilt þú gefa ríkinu launin þín fjóra af fimm dögum vikunnar?

Sýning valdníðslufarsans gengur frábærlega vel á Íslandi. Rústun samfélagsins er á kafla 2. Viðskiptablaðið birtir í dag gott viðtal við Jón Ólaf Halldórsson formann Samtaka atvinnulífsins sem segir: „Við sköpum verðmætin - ef við fáum frið til þess.“

Greinilega hefur Jón Ólafur mikla og langa eigin reynslu af íslensku atvinnu- og þjóðlífi, annars gæti hann ekki mælt sem hann gerir til dæmis um veiðigjaldafrumvarpið:

„Það virðist vera pólitísk ákvörðun, byggð á huglægum mælikvörðum, það er lítið sanngjarnt við það að greiða 76% virkan tekjuskatt. Rekstur sjávarútvegsfyrirtækja er flókinn, sjávarútvegur er hátæknigrein með fullt af hæfileikaríku fólki sem hefur tekist að framkvæma kraftaverk með t.d. fullvinnslu aflans á Íslandi. Það virðist oft gleymast að veiðigjöldin sem slík eru aðeins hluti af því sem sjávarútvegur leggur til íslensks samfélags. Sjávarútvegur greiddi til dæmis 124 milljarða króna í laun árið 2023 og útsvarstekjur nærsamfélaga fyrirtækjanna eru oft stór hluti af tekjum sjávarútvegssveitarfélaganna. Hver króna sem sjávarútvegurinn býr til margfaldast í íslensku samfélagi.“

Jón bendir réttilega á að 94% fyrirtækja á Íslandi eru lítil og meðalstór en samkvæmt ríkisstjórninni og RÚV eru útgerðarmenn og sjómenn upp til hópa vondir menn stórfyrirtækja sem stela frá ríkinu og arðræna almenning. Hatur jafnaðarmanna er þvílíkt að þeir veigra sér ekki við að rústa undirstöðum íslensks efnahagslífs eingöngu til að fullnægja hégóma sínum að láta aðra finna fyrir því hverjir hafa völdin. 

Slíkt heitir valdníðsla á íslenskri tungu.

Markmið ríkisstjórnarinnar er:

„Að fara í al­menn auðlinda­gjöld í fleiri en einni at­vinnu­grein....en við erum ekki að tala um skattahækkanir!“

Augljóslega halda jafnaðarmenn að almenningur á Íslandi sé samansafn heilalausra sauða sem hægt er að segja hvað sem er við. 

76% skattar þýða að launamaðurinn gefur ríkinu launin fjóra af fimm vinnudögum vikunnar. Það er ekkert annað en rán ríkisins á hart stritandi almenningi. 

Verði ný auðlindagjöld á atvinnulíf Íslands ekki stöðvuð, þá fær ESB sína heitt elskuðu efnahagskreppu á Íslandi sem þarf til þess að ESB og RÚV getir hrætt landsmenn til uppgjafar og inngöngu í ESB. Til þess er leikurinn gerður.

Stjórnin undirbýr aukna gjaldtöku

Kristrún og Þorgerður á skjön við almenning

 

Yu­val Rap­hael söngkona og fulltrúi Ísraels í Eurovison var vinsælust meðal almennings en fékk 0 atkvæði frá íslensku dómnefndinni.

Almenningur í Evrópu greiddi Ísrael flest atkvæði í Eurovision. Það var högg á Hamasliða á Gaza, í Basel og Reykjavík.

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, utanríkisráðherra Íslands og Kristrún Frostadóttir, forsætisráðherra Íslands, eru öfugu megin við söguna.

Reyna að slá keilur meðal leiðtoga stórþjóða sem hervæðast og undirbúa stórstyrjöld gegn Rússlandi og afdönkuðum sósíalistum alþjóðastofnana eins og Guterres hjá SÞ.

Kristrún hefur tekið að sér hlutverkið að efla Komintern nútímans, Sósíalíska Internationalen. Með sósíalískum vopnabræðrum eins og forsætisráðherra Spánar er staða hryðjuverkamanna bökkuð upp til að undirbúa næstu stórárás á Ísrael. Þau hampa tveggja ríkja „lausn“ með Hamas sem núna tilheyrir sögunni, því ríki Hamas er bara til þess að tortíma Ísrael.

Þar sem Þorgerði Gunnarsdóttir tókst ekki að stöðva þátttöku Ísraels í Eurovision og íslensku dómnefndinni gekk ekkert betur með 0 atkvæðum sínum til Ísrael, þá gæti utanríkisráðherrann reynt núna að banna Íslandi að taka þátt í þessari hallelújasamkomu gyðinga.

 

Íris Erlingsdóttir, fjölmiðlafræðingur, skrifar á Substack:

„Er gyðingahatur opinber afstaða Íslands?“

Í fréttum um Ísland hvatti utanríkisráðherra til sniðgöngu á fyrirtæki vegna þess að það væri í eigu gyðinga.

Almenningur veit betur en íslenskar heiladauðar kerlingar og hirðin í Brussel sem gera hosur sínar grænar fyrir hryðjuverkamönnum Hamas.

 

Svona skiptust stigin frá íslensku þjóðinni

Sjálfsagt réttlætismál fyrir þjóðina að losa sig við útrásarpólitíkusa í merki snáksins

Samfylkingin þarf kreppur til að hræða fólk til fylgis. Í nýrri ríkisstjórn og með skúrka eins og Dag B. Eggertsson innanborðs er ekki von á neinu góðu. Ránsferð ríkisstjórnarinnar í vasa útgerðarinnar, sjómanna, ferðamanna, öryrkja og annarra breiðra samfélagshópa með nýjum skattahækkunum er áskrift að nýju efnahagshruni. 

Það er ekki óviðbúið en makalaus norður kóreönsk hagfræði að tala um að þvinga „sjávarútveginn til að verðleggja aðgang sinn að auðlindinni á markaðsforsendum." Þessi setning sem Dagur B. skrifaði í nýlegri umræðugrein í Morgunblaðinu sýnir, að hann hefur enga hugmynd um lögmál markaðsins, frjálst framboð og eftirspurn. Íslenskur sjávarútvegur hefur einmitt á markaðsgrundvelli náð að byggja upp einstaka iðngrein sem ber sig án ríkisstyrkja eins og er erlendis og íslenskur sjávarútvegur þarf að keppa við. 

Allir hafa séð hver umhyggja Dags B. fyrir frjálsu framboði og eftirspurn er í Reykjavík. Voru fjárfestingar borgarinnar í nafni grænna umskipta að kaupa strætisvagna af kínverska fyrirtækinu Yutong gerðar til að hygla flokksbróðurnum Össuri Skarphéðinssyni sem var í stjórn Yutong Eurobus Scandinavia AB? Hljómlistarhöllin Harpa var sýnd á heimasíðu kínverska fyrirtækisins og sögð vera skrifstofa Yutong á Íslandi. Reykjavíkurborg var notuð fyrir sölukynningu á Yutong strætisvögnum til erlendra gesta borgarinnar sem sparaði flokksvinum borgarstjórans markaðssetninguna.

Dagur B. skrifar eins og hann sé ríkið og eigi sjóinn og allt sem í honum er. Hann er á móti einkaeign og að menn geti auðgast af störfum sínum samanber:

„Það er vont að auður og völd safnast áfram á fárra hendur...Það er vont fyr­ir byggðirn­ar. Það er vont fyr­ir at­vinnu­lífið. Það er vont fyr­ir sam­keppni. Það er vont fyr­ir lýðræðið. Og það er vont fyr­ir sam­fé­lags­gerðina." 

Það sem er vont fyrir lýðveldið og lýðræðið er að hafa stjórnmálamenn sem dreymir um að verða einræðisherrar. Reykjavíkurborg hefur í seinni tíð verið rekin eins og Stalíngrad á tímum Stalíns. Hvergi hefur verið hlustað á raunverulega eftirspurn borgarbúa, hvorki varðandi húsnæði, samgöngur, leik- og barnaskóla og yfirleitt á öllum sviðum borgarinnar. Lélegur kassaarkitektúr þjappar leigjendum saman svo fyrrverandi vinir meðal útrásarvíkinga geta notfært sér ævilanga húsaleiguþrælkun borgarbúa. Sama er uppi á teningnum í Reykjanesbæ með yfir 90% af endurnýjun í ferköntuðu fjölbýli. Hvert spillingarmálið hefur blossað upp á fætur öðru samanber braggmálið. Þessi fyrrverandi borgarstjóri er í engri stöðu til að vera að rífa kjaft við sjómenn en kjaftinn notar hann til að sá eitraðri sundrung meðal þjóðarinnar sem er það eina sem jafnaðarmenn nútímans kunna á Íslandi í dag. 

Ráðist er á þá duglegu og þeim refsað fyrir dugnaðinn. Frumkvæði athafnamanna gert andlaust og einkaeign útrýmt í stíl Norður-Kóreu. Íslensk stjórnmálastétt er uppfull af aumingjum. Ef einhver þorir að hreyfa litlafingri er viðkomandi ófrægður og opinberlega rakkaður niður af fjölmiðlum sem stjórnað er af fákeppnisaðilum jafnaðarmanna og útrásarvíkinga. 

Eitt er víst. Fiskveiðistefna Dags Bé verður ekki í askana látin.

 

Þorskur á þurru landi

ESB-ríkisstjórnin er með allt niður um sig. Valkyrjurnar ráðast á þjóðina með svo kallaðri leiðréttingu rétt eins og þær eigi sjálfar fiskinn í sjónum. Mæta síðan ekki á fund í fyrstu umræðu um leiðréttinguna og verður að fresta honum svo stjórnarandstaðan taki ekki yfir. 

Hegðun ríkisstjórnarinnar minnir á manninn sem fór í veiðitúr með vinnufélögunum og þegar hann kom heim spurði eiginkonan hvernig ferðin hefði verið. 

„Jú, jú, þetta var mjög góður veiðitúr en þú gleymdir að pakka niður auka nærbuxum."

Konan svaraði um hæl:

„Nei, nei, ég setti þær í kassann með önglunum."

Ríkisstjórnin er upptekin af lauslæti og skilur stjórnarandstöðuna eftir með alla ábyrgð. Með sama áframhaldi tekst stjórnarandstöðunni vonandi að draga „leiðréttinguna" upp úr vitfirringshafi vinstri stjórnarinnar á land skynseminnar sem er eina rétta leiðin fyrir þorskinn að komast á þurrt land.

„Hefur greinilega ekki verið með neina verkmenn í húsinu“

Enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur

Í dag er veiðigjaldafrumvarp ríkisstjórnarinnar til umræðu á Alþingi. Hraða á för gegnum þingið svo „leiðréttingin" nái fram að ganga. Það sem verið er að „leiðrétta" er verðmætasköpun liðinna kynslóða og barátta forfeðranna að fá að ráða sjálfir yfir sjómennsku og landhelgi. Saga sjómennskunnar er órofa samtvinnuð sögu íslensku þjóðarinnar. Núna er í lagi að vaða yfir árangurinn á skítugum skóm háskólamenntaðs fólks sem telur eigin raunheim úr tengslum við veruleikann æðri dugnaði Íslendinga í aldanna skaut. 

Stefna ríkisstjórnarinnar er morð á mikilvægustu undirstöðugrein atvinnulífsins. Það mun ekki líða langur tími þar til árangur „leiðréttingarinnar" kemur í ljós. Útgerðir munu fara á hausinn og hætta störfum. Sjómenn munu hætta sjósókn og leita eftir vinnu í landi. Afskipti fákunnugs fólks með ríkisvald í höndum mun leggja efnahagslíf þjóðarinnar í rúst. Því miður skilja ekki barnalegir mennta- og háskælingar öll umsvif og störf kringum sjóinn sem hefur svo mikil áhrif á velferð landsmanna. Það eru ekki bara sjómennirnir og útgerðarmennirnir sem fara og vinna afrekið að ná þorskinum upp úr hafinu, heldur allur sá skari manna sem kemur því í kring að gera það mögulegt. Skipasmíðar, hátæknibúnaður, netfæraframleiðsla, viðhald, fasteignir og fiskverkunarstöðvar í landi, flutningar innanlands og á erlenda markaði og svo má lengi halda áfram að telja þau jákvæðu áhrif sem sjómennskan hefur á allt líf þjóðarbúsins.

Íslenskur fiskur er einn sá besti ef ekki sá besti sem til er í heimi. Ísland gegnir mikilvægu hlutverki í matarkeðju miklu fleiri en Íslendinga sjálfra. Allt þetta hefur áunnist með gríðarlegum dugnaði sjóvíkinga sem skapað hafa verðmætin á heiðarlegan hátt og þjóðin hefur notið góðs en ekki þurft að súpa seyðið af eins og þarf eftir útrásarvíkinga. 

Það sem verið er að „leiðrétta" er að ríkið eignar sér afrakstur sjómanna sem núna verður ríkiseign. Ísköld hönd kommúnismans drepur allan þrótt einstaklingsins, jarðar frjálsa samkeppni og innlært bókavit fræðikenninga stjórnar för „þeirra gáfuðu" sem allir aðrir eiga umsvifalaust að falla á kné fyrir og tilbiðja. Núna eiga sjómenn að vinna sex daga af sjö fyrir valkyrjustjórnina og fá fyrst laun í eigin vasa á sjöunda degi sjósóknar.

Með hatri og ósvífnum, óréttlætanlegum árásum á sjómenn beitir valkyrjustjórnin sér fyrir því að rústa árangri sjálfstæðisbaráttu Íslendinga í meira en 100 ár, þar sem stækkun landhelginnar lagði grunninn að þróun fiskveiðiflota landsmanna og auknum afla. Þegar allt efnahagskerfið hrynur á nýjan leik eftir störf þessara nýju innrásarvíkinga verður of seint að bjarga sér. Litið er á fiskveiðikerfið sem svik og þjófnað sjómanna í stað þess að skilja að það er einstakt á heimsmælikvarða og örugg trygging fyrir velferð þjóðarinnar. 

Efnahagssérfræðingum valkyrjustjórnarinnar verður eflaust hampað af ríkisstjórn Norður-Kóreu, svo vel hefur þeim tekist að fara fram úr snillingum kommúnismans þar. Það mun ekki líða langur tími þangað til fólk fer að flýja land í matarleit eins og einungis þeim stálheppnu tekst að gera í Norður-Kóreu. Hinir verða að lepja dauðann úr skel og tilbiðja valdhafa sem mata eigin krók á striti annarra.

Það verður dýr missir fyrir þjóðina að sjá á eftir sjávarútveginum. Sú reynsla og þekking sem þar hefur varðveist og þroskast verður ekki endursköpuð eftir að sjávarútveginum hefur verið rústað. Markmið ríkisstjórnarinnar er að tróna með inngöngu í ESB sem lausn á því neyðarástandi sem hún skapar.

Enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur.  

 

Þórunn: Ljúka umræðunni á morgun

Stjórnmálavændið

 

Það er ömurlegt að fylgjast með hnignun íslensks samfélags. Þrátt fyrir sífellt menntaðri þjóð samkvæmt pappírnum, þá hrakar lestrar- og stærðfræðikunnáttu barna í grunnskólum. Breiðholtsskóli með fagurgala á pappír heldur ekki vatni í raun. Þjóðin má þakka fyrir einstaklinga eins og Hermann Austmar faðir stúlku í skólanum, sem óskaði eftir að „náms­matið yrði lagt fyr­ir hóp­inn þar sem hann taldi ör­uggt að nem­end­urn­ir hefðu ekki fengið viðun­andi kennslu vegna of­beld­is­vanda sem hef­ur þrif­ist í skól­an­um."

Niðurstöður matsins sýna ofmat stjórnenda og kennara skólans miðað við raunverulega kunnáttu nemenda og þannig reynt að hylma yfir raunveruleikann. Ef Hermann Austmar hefði ekki farið sjálfur af stað til að fá fram sannleikann, er óvíst að nokkur annar hefði gert það. Með sömu úrkynjun menntunar og skóla á landinu í dag verður Ísland þriðja heims ríki eftir nokkur misseri. 

Fölsun staðreynda með opinberum yfirlýsingum eins og í Breiðholtsskóla eru ekkert einsdæmi heldur dæmigert fyrir þá tækifærisstefnu sem trónar á Íslandi og hefur gert í áratugi. 

Allt er til sölu, ekkert hefur gildi ef ekki er hægt að setja verðmiða á það. Þannig er menntunin orðin annars flokks söluvarningur þar sem árangurinn skiptir ekki lengur neinu máli. Öll stjórnmálastéttin er undirlögð svindlmenningu útrásarvíkinganna forðum sem rændu landsmenn og aðra í mörgum löndum Evrópu. Uppgjörið við hrunið var að ljúka skuldadæmi fjárglæframanna með lagalegri leið en vitundarhliðin var aldrei gerð upp. Stjórnmálastéttin hefur því miður tekið upp verstu glæfrasiðina og verðlaunar sjálfa sig og einstaklinga sem hafa skaðað þjóðina með opinberum embættum á Alþingi og í utanríkisþjónustunni. 

Allt er gert að söluvarningi, menntun, náttúra, tungumál, auðlindir, menning....sjálft Ísland er til sölu. Gleymt er að af aurum verður margur api og bestu hlutirnir fást ekki keyptir eins og raunverulegur kærleikur, góð fjölskyldubönd og gott heimili. Landsmenn þurfa að fara að vakna upp úr menningarroti útrásarvíkinganna og klára dæmið með því að fara að fordæmi Hermanns Austmar og krefjast árangurs af þeim sem eru í stjórn, hvort svo sem það er í grunnskóla, sveitarfélagi eða ríkisstjórn. Örlög íslensku þjóðarinnar verða aðeins söluvarningur á meðan almenningur sefur.

Breiðholtsskóli stendur líka fyrir það vandamál sem ábyrgðarlaus stjórnmálastétt hefur þvingað á landsmenn með niðurlagningu landamæra Íslands og allir boðnir velkomnir til landsins í boði skattgreiðenda. Peningagræðgin er slík að íslensk tunga er í útrýmingarhættu. Þjóðin er orðin að leiguliða í eigin landi og vændiskonur stjórnmálastéttarinnar þeysa á fundi hirðarinnar í Brussel til að selja út það sem eftir er af Íslandi.

Vændið er aðalburðarstoð íslenskrar menningar nútímans.

Einkunnir gáfu allt aðra mynd