Fyrirsögnin er sótt í blogg aðalbloggara landsmanna Pál Vilhjálmsson um afsögn menntamálaráðherrans Ásthildu Lóu Þórsdóttur. Meðhöndlun valkyrjanna, aðallega forystuvalkyrjunnar, Kristrúnu Frostadóttur, forsætisráðherra segir Páll líkjast vinnubrögðum saumaklúbbs, þar sem „lög og reglur voru virtar að vettugi.“ Vinnulagið er eins og hjá klíku en ekki formlegu stjórnvaldi.

Páll hefur lög að mæla. Eins hefur Morgunblaðið. Og meira að segja RÚV af öllum miðlum sem birti ítarlega frétt um málið. Páll Vilhjállmsson rekur ítarlega hvernig forsætisráðherrann sendi upplýsingar til menntamálaráðherrans til að athuga hvort hún þekkti aðilann sem bað um fund með forsætisráðherranum og um hvað málið snérist. Þá grípur menntamálaráðherra til þess bragðs að fara í óboðna heimsókn til fundarbeiðendans og málið varð stjórnlaust. Páll skrifar:

Barnaníð virðist viðkvæmt orð fyrir marga

Margir telja að 35 ára gamalt samræði menntamálaráðherrans sé bernskubrek og sumir ganga svo langt að segja að það sé einelti að draga fram þennan hlut í dagsljósið núna. En viðbrögð Ásthildar Lóu Þórsdóttur sjálfrar benda í þveröfuga átt. Hún sendir frá sér ítarlega yfirlýsingu í kjölfar afsagnarinnar sem bókstaflega styður þann grun að hún hafi framið barnaníð. Hún skrifar í yfirlýsingunni:

Af hverju skrifar hún ekki fimmtán ára gamall? Með því að skrifa töluna sextán sem drengurinn var ekki orðinn, þá er Ásthildur að styrkja að hún hafi í raun ekki framið barnaníð, þar sem sextán ára aldur var sjálfræðisaldur á þeim tíma. Ásthildur skrifar áfram:

Hverju þjóna þessi skrif, að ganga út opinberlega með að segja barnsfaðir sinn sem þá var 15 ára gamall, að hann hafi verið að monta sig af kyngetu og reynslu með eldri konum? Fyrir það fyrsta, þá viðurkennir fv. menntamálaráðherra að hún hafi rætt um kynferðismál í aðdraganda samræðis við 15 ára gamalt barn og í öðru lagi er hún að leggja upp þá línu að lesandinn eigi að vorkenna henni, hreinni meyjunni, að lenda í höndum slíks kynlífströlls. Lesandinn á að fá þá tilfinningu að hún hafi bókstaflega verið algjörlega varnarlaus í stöðunni. Hún er fórnarlambið og barnsfaðirinn gerandinn. Og áfram skrifar Ásthildur:

Hérna kemur svo niðurstaðan: Hann var orðinn 16 ára gamall þegar við áttum samræði. Ég er saklaus. Ég hef ekki brotið nein lög. Maður fær óbragð í munninn. Hvað stendur í veginum fyrir því, að þessi skýring Ásthildar sé ekki bara uppfundin eftiráskýring til að komast hjá ásökunum um lögbrot með samræði með barni? Hvílíkt dómgreindarleysi að bera þetta opinberlega á torg í fjölmiðlum gegn barnsföður sínum. Ásthildur heldur áfram að linda inn málið í eigin góðsemi til að auka vorkunnsemi lesandans við sig:

Og enn á ný opinberar hún hvernig hún aðlagar aldur drengsins og skrifar tæplega 17 ára, þegar hann var 16 ára:

Enska orðið „grooming“ einnig þekkt sem „child grooming“ lýsir því ferli, þegar fullorðnir hafa samband við börn í kynferðislegum tilgangi. Ferlið einkennist af því að fullorðinn hefur samband við barn og skapar tilfinningatengsl í þeim tilgangi að notfæra sér barnið á kynferðislegan hátt.

Er það ekki einmitt það sem opinber varnarræða fyrrverandi menntamálaráðherra lýsir? Af hverju væri hún annars að skrifa um málið svona í smáatriðum og fara með í fjölmiðla? Þegar RÚV vildi fá Ásthildi Lóu Þórsdóttir í viðtal ákvað hún að mæta ekki og segja frekar af sér embætti. Sumir segja að þetta sé einelti af hálfu RÚV. Spurningin er: Má ekki ræða þessi mál við opinberan embættismann - ráðherra? Eða er það bara vegna þess að Ásthildur er kona?

Íris Erlingsdóttir segir í nýju viðtali á Þjóðólfi:

„Ef Ásthildur hefði verið Ástráður, þá væri sennilega búið að einelta Ástráð alla leið upp á Golgata hæð og krossfesta hann þar.“

	Fékk síma og heimilisfang frá aðstoðarmanni forsætisráðherra
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Kristrún Frostadóttir lýsti því yfir á blaðamannafundi í gær að hún sem forsætisráðherra hefði ekkert að gera með „einkamál" annarra ráðherra. Það væri ekki í hennar verkahring. Þetta segir hún á löngum blaðamannafundi formanna ríkisstjórnarflokkanna um einkamál barnamálaráðherrans sem leiddi til afsagnar ráðherrans. Ef nú einkamálið er ekki í verkahring ríkisstjórnarinnar, af hverju þurftu ríkisstjórnarflokkarnir þá að halda þennan blaðamannafund? Var verið að hvítþvo forsætisráðherrann af trúnaðarbresti sem lét barnamálaráðherrann fá upplýsingar um hver skrifaði bréfið, svo hún gæti áreitt viðkomandi með óboðaðri heimsókn?

Málið er allt ömurlegt. Ríkisstjórnin vissi um málið og þagði. Fyrst þegar fjölmiðlar taka það upp er brugðist við. Inga Sæland og ríkisstjórnin verja frásögn menntamálaráðherrans sem misnotaði aðstöðu sína gagnvart 15 ára dreng og eignaðist barn með honum. Trúir því einhver, að valkyrjurnar hafi ekki vitað um þessa sögu Ásthildur Lóu Þórsdóttur fyrir löngu síðan? Stjórnmálin eru botnlaust siðlaus þegar samkomulag um að fela sannleikann ræður ferðinni. Er það allt í sama dúr og aðrar lygar ríkisstjórnarinnar til dæmis um að troða Íslandi inn í ESB gegn vilja þjóðarinnar sem þegar er búið að ákveða með stækkunarstjóranum í Brussel.

Ásthildur Lóa hefði aldrei átt að komast inn á þing. Hún segist ekki hafa brotið neitt af sér, barnaníðingar eru góðir við börn. Í viðtali við RÚV lýsti hún sér sem fórnarlambinu sem varð fyrir kynferðisofsóknum sem hún réð ekkert við. Miðað við þá lýsingu má spyrja: Kærði hún ekki barnið fyrir að nauðga sér?

Kyferðisumgengi Ásthildar Lóu við barn sést skýrt ef karlmaður er settur í hennar stað sem segði sömu orðin. FemínistaÍsland hefði örugglega verið fljótt til að dæma þann mann barnaníðing og sjá til að viðkomandi sætti tilskyldri refsingu. Á að draga úr gruni um barnaníð af því að það er kona sem fremur glæpinn en ekki karlmaður?

Inga Sæland, Kristrún Frostadóttir og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir velja allar að verja glæp Ásthildar Lóu í stað þess að ræða siðferðið í máli hennar og spurningu blaðamanna um lágmarkskröfur til að geta orðið alþingismaður, hvað þá ráðherra í ríkisstjórn Íslendinga.

Valkyrjurnar hafa sýnt og sannað að þær kunna ekki að meðhöndla stöðu í ríkisstjórn landsmanna. Svona fólk þurfa Íslendingar að hreinsa burtu af Alþingi.

	Ósammála um meint trúnaðarbrot
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er dapurlegt að horfa á vaxandi ofbeldi á Fróni. Samkvæmt Fréttatímanum voru um 1,9 morð framin á ári á tímabilinu 1999 - 2019 en á árunum 2020 - 2024 hækkaði þetta meðaltal í 4,6 morð á ári. Hæsta tíðnin var í fyrra með sjö morðum. 

Morgunblaðið skrifar í leiðara dagsins: 

Blaðið vitnar í viðtal við Fjölni Sæmundsson, formann Landssambands lögreglumanna í Dagmálum nýlega sem leggur áherslu á að helst þyrfti að fjölga um 200 manns í lögreglunni, þannig að þeir 50 sem ríkisstjórnin áformar hrökkva skammt. Það sem Morgunblaðið segir vera áhyggjuefni er hversu erfitt gangi hjá fjölmiðlum að fá upplýsingar um glæpaverk ekki síst þau fólskulegustu. Fjölnir sagði í viðtalinu að Íslendingar vilji ekki vopnaburð, þeir vilji almennt halda í sakleysi sitt „og lögreglan meira að segja vill ekki segja Íslendingum hvað er að gerast í landinu af því að hún vill líka að þeir haldi í sitt öryggi og sakleysi." Réttilega bendir Mbl. á að landsmenn eru engin börn og enginn greiði gerður, nema síður sé, með því að reynt sé að hlífa þeim við staðreyndum. Slík afstaða vinnur gegn markmiðum lögreglunnar sjálfrar að tryggja öryggi landsmanna. 

Stefna stjórnvalda undanfarin ár hefur verið að herma hugsunarlaust eftir stefnu erlendis frá m.a. með opin landamæri og innfluttningi dæmigerðra vandamála í Svíþjóð og Evrópu. Barnaskapurinn er mikill í leitinni að vera „ekki minni" en aðrir. Hvað varð um afstöðuna að vera sjálfum sér næg? Framapot stjórnmálamanna er Íslandi afar dýrt og óþarfi með öllu. Ísland á að segja sig úr Schengen og taka upp eigið hert landamæraeftirlit. Öryggi landsmanna er brothætt og rafbyssur hrökkva skammt gegn kúlum erlendra glæpagengja. 

Á meðan minnimáttarkennd eftirhermunnar ræður ríkjum á Íslandi hafa landsmenn ekki eigin stjórn á málunum og er í reynd stjórnað af erlendum öflum. Það ástand mun stöðugt fara versnandi. Nægir að líta á ástandið til dæmis í Breiðholtsskóla sem minnir á skóla í „viðkvæmum" sænskum borgarhverfum. Árangur menntunar er í öfugu hlutfalli við fjölgun „hámenntaðra" einstaklinga í landinu sem ekkert vita um saltan sjó eða daglegan veruleika björgunarsveita og lögreglumanna.

Íslendingar verða að hrista af sér minnimáttarkennd stjórnmálamanna sem nota kjósendur sem gólftusku til þess að fá fallegt gólf heima hjá sér.

	Einn handtekinn til viðbótar
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er ekkert annað en regin hneyksli að opinberri stofnun, ríkisfjölmiðlinum þeim eina og alvalda, skuli líðast sú hegðun sem blaðamennirnir Páll Vilhjálmsson og Stefán Einar Stefánsson hafa upplýst þjóðina um í byrlunarmálinu svo kallaða. Í siðmenntuðu þjóðfélagi væri búið að víkja stjórn RÚV frá og skipa bráðabirgðastjórn á meðan rannsókn málsins færi fram. Grunuðum starfsmönnum sem brutust í stolinn síma manns á gjörgæslu væri umsvifalaust vikið úr starfi og afbrotamálsrannsókn látin fá sinn eðlilega gang.

En á Íslandi sem líkist sífellt meira bananaríki en siðmenntaðri þjóð, þá er hámark að leyfð sé pínulítil umræða um málið áður en sópað er yfir förin svo spillingin geti valsað óhindruð áfram.  Alþingi í fjötrum framkvæmdarstjórnar ESB mun ekkert aðhafast sem varpað getur skugga á mikilvægasta áróðurstæki amtsjórnenda ESB á Íslandi, réttrúnaðarútvarp vinstri manna. Frekar má búast við því, að amtstýrurnar herði á haturslöggjöf á Íslandi, þannig að farið verði að handtaka uppljóstrara í stíl Páls og Stefáns til viðvörunar öllum þeim sem vilja að sannleikurinn fái að sjá dagsins ljós. Galdraofsóknir miðalda knýja að dyrum á valdafákum Evrópusambandsins, sem náð hefur að fella stjórnarskrárbundna upplýsingaskyldu sænska ríkisins frá 18. öld úr gildi. 

Ríkisjötuafæturnar sleppa ekki haldi sínu og sífellt bætast fleiri „hámenntaðir" einstaklingar í hópinn. Ríkisstjórn ESB á Íslandi mun ekki skera burtu eigin gæðinga frá jötunni. Þvert á móti eins og stuldur Flokks fólksins sýnir, þá valsa stjórnmálamenn á skítugum skónum um fjárhirslur ríkisins og týna upp það sem þeim hentar. Ef mótmælt er, þá er svarað með skætingi og þeim hótað fjárkúgun sem benda á hið augljósa. 

Íslenska þjóðin sem vildi eitthvað annað en vinstra vók fékk yfir sig kolsvarta Evrópusambandsbrók. Valkyrjurnar hafa þegar samið við ESB um innlimun Íslands í alríkið. Þær framkvæma bara stefnu ESB á Íslandi varðandi það sem búið er að ákveða að tjaldabaki fram hjá þjóðinni. Úkraínustríðið er svo notað til að lemja á þjóðinni og þreyta og rugla, þar til hún hefur ekki lengur meðvitund til að andmæla útför íslenska lýðveldisins í Brussel.

Það þurfa fleiri að tjá sig um þessa ömurlegu, fasísku þróun á Fróni, svo málfrelsinu verði ekki endanlega fargað og dælt niður með koltvísýringi undir Hafnarfjörð. Hvar eru Sjálfstæðismenn? Miðflokksmenn? Hvar er unga kynslóð þeirra sem landið eiga að erfa?

Fram með pennana og farið að láta sjá ykkur í umræðunni.

Blaðamannafélag Íslands ætti að veita þeim Páli Vilhjálmssyni og Stefáni Einari Stefánssyni sérstaka viðurkenningu fyrir góð blaðamannastörf í þágu landsmanna.

	„Og typpamyndirnar mega bara fara út í kosmósið“
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Reykjavík hlýtur að vera paradís allra borga á Norðurlöndum og þótt víðar væri leitað. Stórhýsin rjúka upp, hafnarútsýnið slær met á verðbréfamörkuðum, bankahallir kikna undan gulli og gersemum. Borgarbúar baða sig í allsnægtum, hamingjuklukkur gjalla og endalaus tilfinning velmegunar, ánægju og gleði ríkir. Börnin svífa á skýjum sem litlir englar, öll kynin brosa svo breitt að væri það ekki vegna eyrnanna færi brosið allan hringinn. Á slíkum velmegunarárum sem núna ríkja í Reykjavík og allir borgarbúar njóta góðs af geta bæði þeir og borgarstjórnin tekið út þau laun sem þeim langar í. Að sjálfsögðu á borgarstjórinn, drottning hunangsbúsins, að njóta verðlauna sem sérstaklega mikilvægur einstaklingur æðstur allra annarra.

Jafnaðarmenn kunna listina að skapa allsnægtir. Úr engu tekst þeim að búa til verðbréfamarkaði þar sem milljónirnar streyma og allir geta sótt gull í greipar sínar. 3,8 milljónir eru smáaurar og hégóminn sjálfur að einhver sé svo spældur, fullur af hatri og villutrú, að vera að minnast á slíkt. Engin tala, sama hversu há hún er, er nógu há til að borga fyrir þá dýrð, þann ljóma sem borgarstjórinn lætur skína á borgina með nærveru sinni. Bara að fá að anda inn broti af sama andrúmslofti og borgarstjórinn andar út er svo óendanlega dýrmætt að jafnvel þótt mánaðarútsvarið væri hærra en árslaun dagverkamannsins, þá dygði það ekki til.

Borgarbúar geta því bæði fagnað og þakkað samtímis fyrir að hafa svo hógværan borgarstjóra sem ekki fer fram á nema brotabrot af raunverulegu gildi ómetanlegrar ábyrgðar sinnar. Eiginlega ættu borgarbúar að sýna vinstri mönnum Ali Baba endalausa lotningu fyrir að geta opnað vegginn lokaða svo ekkert sjáist nema gull.

Sænski forsætisráðherrann rúmur hálfdrættingur borgarstjórans í Reykjavík

Núna kemur réttilega í ljós hversu lítil hin svo kölluðu stórmenni og þjóðhöfðingjar ýmissa þjóða eru miðað við borgarstjórann í Reykjavík. Sænski forsætisráðherrann hefur 190.000 sænskar krónur í mánaðarlaun sem gera 2,5 milljónir íslenskar. Það eru tæplega tveir þriðju hlutar af mánaðarlaunum reykvíska borgarstjórans. Ulf Kristersson hefur ekki lykil jafnaðarmanna að gullna hliði himnaríkis og þess vegna eru laun hans í raun ofreiknuð og ættu í mesta lagi að vera bara þriðjungur af launum borgarstjórans.

Hér er dæmi um fallega daglega bæn Reykvíkinga:

Borgarstjóri Reykjavíkur sé með yður.....

	Nýr borgarstjóri með 3,8 milljónir í mánaðarlaun
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt